[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Ortygornis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ortygornis
Reichenbach, 1852[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – frankolin indyjski (O. pondicerianus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Gallini

Rodzaj

Ortygornis

Typ nomenklatoryczny

Tetrao pondicerianus J.F. Gmelin, 1789

Synonimy
Gatunki

3 gatunki – zobacz opis w tekście

Ortygornisrodzaj ptaków z podrodziny bażantów (Phasianinae) w obrębie rodziny kurowatych (Phasianidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce, na Bliskim Wschodzie i w południowej Azji[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 30–38 cm; masa ciała samic 200–375 g, samców 255–510 g[5].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ortygornis: gr. ορτυξ ortux, ορτυγος ortugos „przepiórka”; ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[6].
  • Dendroperdix: gr. δενδρον dendron „drzewo”; περδιξ perdix, περδικος perdikos „kuropatwa”[7]. Typ nomenklatoryczny: Perdix sephaena A. Smith, 1836.
  • Limnocolinus: gr. λιμνη limnē „bagno”; rodzaj Colinus Goldfuss, 1820 (przepiór)[8]. Typ nomenklatoryczny: Perdix gularis Temminck, 1815.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Gatunki O. pondicerianus i O. gularis zostały przeniesione z rodzaju Francolinus natomiast gatunek O. sephaena z monotypowego rodzaju Dendroperdix; w taki ujęciu do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. xxviii. (niem.).
  2. A. Roberts. A review of the nomenclature of South African birds. „Annals of the Transvaal Museum”. 8 (4), s. 194, 1922. (ang.). 
  3. T.M. Crowe, E.H. Harley, M.B. Jakutowicz, J. Komen & A.A. Crowe. Phylogenetic, taxonomic and biogeographical implications of genetic, morphological, and behavioral variation in francolins. „The Auk”. 109 (1), s. 37, 1992. DOI: 10.2307/4088264. (ang.). 
  4. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy): Pheasants, partridges & francolins. IOC World Bird List: Version 13.1. [dostęp 2023-04-21]. (ang.).
  5. D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Pheasants, Grouse, and Allies (Phasianidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020, DOI10.2173/bow.phasia1.01 [dostęp 2023-04-21] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  6. The Key to Scientific Names, Ortygornis [dostęp 2018-09-09].
  7. The Key to Scientific Names, Dendroperdix [dostęp 2023-04-21].
  8. The Key to Scientific Names, Limnocolinus [dostęp 2018-09-09].
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gallini Brehm,CL, 1831 (wersja: 2023-03-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-21].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).