Olimpia Chodźko

Olimpia Ludwika Chodźko

Portret Olimpii Chodźko autorstwa Jamesa Hopwooda, 1840
Data urodzenia	6 listopada 1797
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1889 Paryż
Zawód, zajęcie	działaczka emigracyjna, literatka

Olimpia Ludwika Chodźko^[1], także Chodźkowa^[2], de domo Maleszewska (ur. 6 listopada 1797, zm. 5 lipca 1889 w Paryżu) – polska działaczka emigracyjna prowadząca salon w Paryżu, literatka i tłumaczka.

Urodziła się 6 listopada 1797 roku w rodzinie polityka Piotra Jana Maleszewskiego i Janiny Franciszki Venture. Jej ojcem biologicznym mógł być Antoni Bréguet, syn Abrahama Ludwika Bréguet^[2].

Po upadku powstania listopadowego zacieśniła więzy z polską emigracją, w szczególności z Joachimem Lelewelem i jego otoczeniem, w imieniu którego później pośredniczyła w wielu kwestiach^[2]. Współpracowała z redakcjami takich periodyków, jak „Le National”, „Le Constitutionnel(inne języki)” czy „La Tribune”, zaś później także z „Gazette de France”, „La Semaine”, „Le Tour du Monde(inne języki)” czy „Le Magasin pittoresque(inne języki)”, dla których pisała o tematach związanych z Polską^[2].

W okresie represji rządowych wobec polskiej emigracji, 13 maja 1834 roku przeprowadzono rewizję w jej mieszkaniu za podejrzenie „o współudział w spisku, zagrażającym bezpieczeństwu państwa”^[2]. We wrześniu tego samego roku Olimpia wyszła za mąż za Leonarda Chodźko^[2]. Wspierała męża w publikacji obszernego dzieła Pologne historique, littéraire, monumentale et pittoresque, do którego napisała wiele opowiadań i legend wzorowanych na twórczości lub będących przekładami Jana Chryzostoma Paska, Klementyny Hoffmanowej, Franciszka Wężyka, Stanisława Jaszowskiego czy Anny Nakwaskiej^[2]. Zajmowała się także tłumaczeniem z języka polskiego na francuski. Przełożyła m.in. pamiętniki Ewy Felińskiej (1857) czy opowiadania Ignacego Chodźki^[2].

Prowadziła salon, który jeszcze przed jej zamążpójściem cieszył się zainteresowaniem. Do jej gości należeli m.in. Konstanty Zaleski, Kazimierz Pułaski, Stanisław Worcell^[2] czy Flora Tristan^[3]. Dzięki zachowanej korespondencji Olimpii z Florą wiadomo, iż znajomość obu kobiet przerodziła się w romans^[3][4]. Ze względu na ten związek Tristan angażowała się w działania na rzecz Polaków^[3]. Ich relacja została opisana przez Mario Vargasa Llosę w powieści Raj tuż za rogiem^[4].

W późniejszych latach, gdy Chodźko przestała skupiać się na kwestiach politycznych, bywali u niej przede wszystkim artyści, pisarze, ale i naukowcy francuscy i polscy^[2], w tym pisarze Alphonse Daudet^[2][3] i Henri Murger (który napisał później nowelę Madame Olympe), dziennikarz Philibert Audebrand(inne języki) czy historyk Philarète Chasles(inne języki)^[2]. Organizowała koncerty i przedstawienia, w tym inscenizacje sztuk jednego z częstych bywalców jej salonu, Krystyna Ostrowskiego, który opisywał jej salon na łamach prasy^[2].

Chodźko zmarła 5 lipca 1889 roku w Paryżu^[2].