Kępa Tarchomińska
52°20′55″N 20°55′30″E/52,348611 20,925000| Część miasta Warszawy | |
 Ulica Kępa Tarchomińska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| W granicach Warszawy |
1 sierpnia 1977[1] |
| SIMC |
0919476 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
| 52°20′55″N 20°55′30″E/52,348611 20,925000
| |
Kępa Tarchomińska – osiedle w północnej części Warszawy, w dzielnicy Białołęka.
Osiedle leży głównie wzdłuż ulicy o tej samej nazwie, która przebiega równolegle do Wisły. Składa się z zabudowań zlokalizowanych wzdłuż wałów wiślanych. Miejski System Informacji nie uwzględnia jednak istnienia tego osiedla i jego teren w całości leży w osiedlu Nowodwory. Podział na osiedla (i rady osiedli) według Urzędu Dzielnicy Białołęka także nie uwzględnia istnienia tego osiedla i wlicza jego teren do Nowodworów.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W pierwszej połowie XX w. Kępa Tarchomińska była niewielką podwarszawską wsią leżącą przy brzegu Wisły, wchodziła w skład gminy Jabłonna[2].
Jeszcze do lat 1970. XX w. Kępa Tarchomińska była podwarszawską wsią. 1 stycznia 1973, w związku z reformą administracyjną kraju, wszedł w skład gminy Jabłonna[3]. 1 sierpnia 1977 włączono ją do Warszawy[1].
Na Kępie Tarchomińskiej znajdują się ruiny cmentarza kolonistów niemieckich, którzy osiedlali się w tych rejonach w XIX wieku[4]. Na uwagę zasługuje także drewniany dom przy numerze 14 usytuowany na sztucznym wzniesieniu, tzw. terpie[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dz.U. z 1977 r. nr 24, poz. 103
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 27 czerwca 1939 r. o rozciągnięciu przepisów policyjno-budowlanych dla gmin miejskich na niektóre osiedla gmin wiejskich na obszarze województwa warszawskiego, Dz.U. z 1939 r. nr 62, poz. 408.
- ↑ Uchwała Nr XX/93/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 1972 w sprawie utworzenia gmin w województwie warszawskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 12 grudnia 1972, Nr 20, Poz. 407).
- ↑ Rys historyczny cmentarzy ewangelickich na Białołęce (w:) Protokół z posiedzenia Komisji Dialogu Społecznego ds. Ochrony Dziedzictwa Kulturowego przy Biurze Stołecznego Konserwatora Zabytków Urzędu m.st. Warszawy w dniu 22 września 2009 roku. [w:] Urząd m.st. Warszawy [on-line]. ngo.um.warszawa.pl. [dostęp 2016-03-02].
- ↑ Grzegorz Lisicki: Co Warszawie zostało po Olendrach: Gouda, wierzby, Kępa. warszawa.wyborcza.pl, 22 kwietnia 2012. [dostęp 2019-09-01].
