Julian Poznański

Julian Poznański
Pełne imię i nazwisko	Julian Juliusz Poznański
Data i miejsce urodzenia	5 maja 1880 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	22 marca 1949 ; Warszawa
Zawód, zajęcie	inżynier, pedagog
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2022-02 może zawierać twórczość własną lub niezweryfikowane informacje.

Pomóż Wikipedii poprawić artykuł na podstawie weryfikowalnych źródeł.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Julian Juliusz Poznański (ur. 5 maja 1880 w Warszawie, zm. 22 marca 1949 tamże) – polski inżynier i pedagog.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Urodził się w reformowanej, zasymilowanej i zamożnej rodzinie żydowskiej w Warszawie^[1] jako syn bankiera^[2] Natana (zm. 1917) i Heleny (z domu Szpilrain, zm. 1934). Dyplom inżyniera uzyskał w Szkole Inżynierskiej im. Wawelberga przy ulicy ul. Mokotowskiej 4/6 (1899)^[3].

Po ukończeniu studiów został nauczycielem^[4]^[5] w Szkole Natansona przy ul. Grzybowskiej 26/28, należącej do gminy żydowskiej w Warszawie i jej kierownikiem. W latach 1905–1908 był wykładowcą Uniwersytetu dla Wszystkich, gdzie wykładał „kreślenie techniczne”, wykłady prowadził w dzielnicy Północnej w Warszawie^[6].

Okres I wojny światowej

W 1914 roku był współzałożycielem razem z Adamem Czerniakowem Centralnego Żydowskiego Związku Rzemieślników, którego został pierwszym przewodniczącym^[7]. Po wybuchu wojny organizacja koncentrowała swoją działalność na dożywianiu żydowskich uchodźców wojennych^[8]. W 1915 – 1916, kieruje sekcją pracy Towarzystwa Niesienia Pomocy Żydom Ofiarom Wojny^[9], organizuje przy Szkole Natansona „Jednoroczny kurs ślusarstwa”, na którym uczono młodych żydowskich uchodźców zawodu^[10].

Okres II RP

W 1919 roku współzakładał partię Polaków Wyznania Mojżeszowego Wszystkich Ziem Polskich^[11] – partię asymilatorów żydowskich. W okresie międzywojennym został biznesmenem, prowadził: Biuro Komisowo Agenturowe inż. Juliusz Poznański^[12] i Julian Poznański Instalacyjny sprzęt techniki Samochodowej^[13].

Okres II wojny światowej

Po wybuchu wojny organizował i prowadził sekcją edukacyjną w getcie warszawskim^[14] w którym był dyrektorem oświaty gminy, przewodniczył Wydziałowi Batalionów Pracy i Oświaty Zawodowej^[15]. Po likwidacji getta przeżył na sfałszowanych papierach pod Skierniewicami^[16].

Zmarł 22 marca 1949 roku w Warszawie. Pochowany jest na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Życie prywatne

Miał jedną siostrę oraz dwóch braci Marcelego i Ignacego, który w okresie I Wojny Światowej został zesłany na Syberię, a następnie za agitację antysowiecką i działalność kontrrewolucyjną został rozstrzelany przez NKWD 4 grudnia 1937 roku w Moskwie^[17], mąż Zofii (z domu Konińskiej), ojciec Krystyny.

Galeria

Reklama firmy Juliana Poznańskiego, 1939 rok
Grób inż. Juliana Poznańskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Przypisy

↑ Marcin Urynowicz „Adam Czerniaków Prezes Getta Warszawskiego”- 2009, s. 42.
↑ Nekrolog w; Kurjer Warszawski. R. 97, 1917, nr 340.
↑ „Lista absolwentów Szkoły Mechaniczno Technicznej H. Wawelberga” w Archiwum Politechniki Warszawskiej.
↑ Izraelita nr.38 22.09.1911 s. 6.
↑ Sprawozdanie ze Stanu i Działalności 4-o Klasowej Szkoły Rzemieślniczej Istniejącej pod Nazwą „Warsztaty Naukowe” Warszawskiej Gminy Starozakonnych za Rok 1916.
↑ Uniwersytet dla Wszystkich – sprawozdanie za 1 rok działalności 1906-1907, 1907, s. 22.
↑ Elimelech Rak, „Wspomnienia żydowskiego działacza rzemieślniczego” – tłum. Marcin Urynowicz, 2010, s. 39.
↑ Marcin Urynowicz „Adam Czerniaków Prezes Getta Warszawskiego”- 2009, s. 96.
↑ Sprawozdanie z działalności Komisji Niesienia Pomocy Żydom – Ofiarom Wojny przy Warsz. Gminie Starozakonnych za czas od powstania Komisji do 31 grudnia 1916 r.
↑ Towarzystwo Niesienia Pomocy Żydom Ofiarom Wojny. 1915 i Towarzystwo Niesienia Pomocy Żydom Ofiarom Wojny. 1916.
↑ Pamiętnik pierwszego walnego zjazdu Zjednoczenia Polaków Wyznania Mojżeszowego Wszystkich Ziem Polskich, 1919 s. 96.
↑ „Spis abonentów sieci telefonicznej m.st. Warszawy P.A.S.T. Warszawskiej Sieci Okręg P.P.T.T. rok 1939/40.” Wyd. 1939 r.
↑ Warszawski skorowidz branżowy na rok 1936-37 : obejmuje: finanse, przemysł, handel, rzemiosło, wolne zawody.
↑ Mary Berg „Dziennik z getta warszawskiego” – 1983 s., 124.
↑ Meldunki z Getta Warszawskiego 1941-1943; dokumenty z Archiwum Akt Nowych, sygn.. 202/II-27 s. 50.
↑ CKŻP, Z arch ŻIH 303/V/425/P bn 2261/201180.
↑ Жертвы политического террора в СССР [online], memo.ru [dostęp 2024-04-23] .

Linki zewnętrzne

Biogram Juliana Poznańskiego na stronie Centrum Badań nad Zagładą Żydów

[1] Marcin Urynowicz „Adam Czerniaków Prezes Getta Warszawskiego”- 2009, s. 42.

[2] Nekrolog w; Kurjer Warszawski. R. 97, 1917, nr 340.

[3] „Lista absolwentów Szkoły Mechaniczno Technicznej H. Wawelberga” w Archiwum Politechniki Warszawskiej.

[4] Izraelita nr.38 22.09.1911 s. 6.

[5] Sprawozdanie ze Stanu i Działalności 4-o Klasowej Szkoły Rzemieślniczej Istniejącej pod Nazwą „Warsztaty Naukowe” Warszawskiej Gminy Starozakonnych za Rok 1916.

[6] Uniwersytet dla Wszystkich – sprawozdanie za 1 rok działalności 1906-1907, 1907, s. 22.

[7] Elimelech Rak, „Wspomnienia żydowskiego działacza rzemieślniczego” – tłum. Marcin Urynowicz, 2010, s. 39.

[8] Marcin Urynowicz „Adam Czerniaków Prezes Getta Warszawskiego”- 2009, s. 96.

[9] Sprawozdanie z działalności Komisji Niesienia Pomocy Żydom – Ofiarom Wojny przy Warsz. Gminie Starozakonnych za czas od powstania Komisji do 31 grudnia 1916 r.

[10] Towarzystwo Niesienia Pomocy Żydom Ofiarom Wojny. 1915 i Towarzystwo Niesienia Pomocy Żydom Ofiarom Wojny. 1916.

[11] Pamiętnik pierwszego walnego zjazdu Zjednoczenia Polaków Wyznania Mojżeszowego Wszystkich Ziem Polskich, 1919 s. 96.

[12] „Spis abonentów sieci telefonicznej m.st. Warszawy P.A.S.T. Warszawskiej Sieci Okręg P.P.T.T. rok 1939/40.” Wyd. 1939 r.

[13] Warszawski skorowidz branżowy na rok 1936-37 : obejmuje: finanse, przemysł, handel, rzemiosło, wolne zawody.

[14] Mary Berg „Dziennik z getta warszawskiego” – 1983 s., 124.

[15] Meldunki z Getta Warszawskiego 1941-1943; dokumenty z Archiwum Akt Nowych, sygn.. 202/II-27 s. 50.

[16] CKŻP, Z arch ŻIH 303/V/425/P bn 2261/201180.

[17] Жертвы политического террора в СССР [online], memo.ru [dostęp 2024-04-23] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]