[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Juan Anangonó

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juan Anangonó
Pełne imię i nazwisko

Juan Luis Anangonó León

Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1989
Ibarra

Wzrost

185 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Marathón

Numer w klubie

11

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2010 Barcelona SC 48 (8)
2008 River Plate Ecuador (wyp.) 7 (6)
2011–2012 El Nacional 72 (30)
2012–2013 Argentinos Juniors 32 (5)
2013–2014 Chicago Fire 28 (4)
2014 LDU Quito (wyp.) 25 (11)
2015–2016 UdeG 42 (13)
2016–2019 LDU Quito 90 (29)
2019–2020 Beijing BSU 11 (4)
2020 River Plate Asunción 3 (0)
2021 Blooming 6 (1)
2021–2022 Comunicaciones 46 (12)
2022–2023 LDU Quito 25 (6)
2023–2024 Comunicaciones 35 (15)
2024– Marathón 10 (0)
W sumie: 480 (144)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2009  Ekwador U-20 4 (1)
2012–2017  Ekwador 3 (1)
W sumie: 7 (2)
  1. Aktualne na: 22 października 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 22 października 2024.

Juan Luis Anangonó León (ur. 13 kwietnia 1989 w Ibarrze) – ekwadorski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Ekwadoru, od 2024 roku zawodnik honduraskiego Marathónu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Anangonó jest wychowankiem akademii juniorskiej krajowego giganta – klubu Barcelona SC z miasta Guayaquil. Do pierwszej drużyny został włączony w wieku osiemnastu lat i w ekwadorskiej Serie A zadebiutował w 2007 roku. Przez pierwsze trzy lata pełnił jednak wyłącznie rolę rezerwowego i sporadycznie pojawiał się na boiskach, nie potrafiąc wygrać rywalizacji o miejsce w wyjściowym składzie z graczami takimi jak Danny Vera, Pablo Palacios, Marcelo Delgado czy Narciso Mina. W lipcu 2009 wyjechał na kilkudniowe testy do niemieckiego TSV 1860 Monachium; do transferu obiecującego gracza ostatecznie jednak nie doszło, ze względu na niepowodzenie negocjacji między obydwoma klubami. Premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił 28 lutego 2010 w wygranej 1:0 konfrontacji z Olmedo, wówczas również zaczął notować regularniejsze występy. Ogółem w barwach Barcelony spędził cztery lata, bez większych osiągnięć drużynowych i nie dostając wystarczająco dużo szans na grę.

W styczniu 2011 Anangonó na zasadzie wolnego transferu przeniósł się do zespołu CD El Nacional ze stołecznego Quito. Tam z miejsca został niekwestionowaną gwiazdą ekipy i czołowym napastnikiem rozgrywek. Już w pierwszym sezonie wywalczył tytuł wicekróla strzelców ligi ekwadorskiej (zdobył 22 gole, więcej od niego strzelił tylko Narciso Mina), a jego świetne występy zaowocowały pierwszymi powołaniami do kadry narodowej i zainteresowaniem ze strony klubów europejskich. W sierpniu 2012 oficjalnie ogłoszono, iż został zawodnikiem włoskiego Chievo Werona, lecz umowę transferu ostatecznie anulowano z powodów proceduralnych. Zaledwie kilka dni później trafił w końcu do argentyńskiego Argentinos Juniors, w argentyńskiej Primera División debiutując 9 września 2012 w zremisowanym 1:1 meczu z Boca Juniors. Pierwszą bramkę zdobył natomiast sześć dni później w wygranym 1:0 pojedynku z All Boys. Ogółem w Argentinos występował przez rok jako podstawowy piłkarz i pomógł drużynie utrzymać się w lidze, nie udało mu się jednak nawiązać do strzeleckiej formy z poprzedniego klubu.

W lipcu 2013 Anangonó przeniósł się do amerykańskiego Chicago Fire, podpisując umowę z klubem jako designated player (gracz zakontraktowany poza budżetem płacowym). W Major League Soccer zadebiutował 10 sierpnia 2013 w wygranym 2:1 spotkaniu z Montreal Impact, zaś po raz pierwszy wpisał się na listę strzelców 14 września tego samego roku w wygranej 3:2 konfrontacji z New England Revolution. W zespole Fire nie spełnił jednak pokładanych w nim oczekiwań – szybko stracił miejsce w składzie na rzecz Quincy'ego Amarikwy i został powszechnie uznany za rozczarowanie. Już po roku został wypożyczony do rodzimego LDU Quito, gdzie z kolei przez sześć miesięcy pod okiem trenera Luis Zubeldíi zdołał udanie odbudować formę; był najskuteczniejszym graczem stołecznej drużyny i imponował skutecznością strzelecką.

W styczniu 2015 Anangonó za sumę dwóch milionów dolarów przeszedł do meksykańskiego zespołu Universidad de Guadalajara, dołączając tam do swoich rodaków Fidela Martíneza, Fernando Guerrero i Jonathana Gonzáleza. W Liga MX zadebiutował 25 stycznia w zremisowanym 1:1 meczu z Guadalajarą, a pierwszego gola zdobył 14 lutego tego samego roku w przegranej 1:2 konfrontacji z Leónem. Podczas pierwszego półrocza w Universidadzie zaprezentował się bardzo kiepsko – strzelił tylko dwie bramki i na koniec sezonu spadł z zespołem do drugiej ligi. Dopiero na zapleczu najwyższego szczebla stał się prawdziwym liderem ekipy i przez kolejny rok jako kluczowy piłkarz formacji ofensywnej bezskutecznie walczył z nią o powrót do pierwszej ligi. W lipcu 2016 powrócił do ojczyzny, po raz kolejny zostając zawodnikiem LDU Quito.

27 lipca 2019 podpisał kontrakt z chińskim klubem Beijing Sport University F.C., umowa do 30 czerwca 2021.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2009 Anangonó został powołany przez Julio Césara Rosero do reprezentacji Ekwadoru U-20 na Mistrzostwa Ameryki Południowej U-20. Na wenezuelskich boiskach pełnił wyłącznie rolę rezerwowego swojej kadry; rozegrał wszystkie możliwe cztery spotkania (wszystkie jednak po wejściu z ławki) i strzelił gola w meczu z Argentyną (2:2). Jego drużyna odpadła natomiast z turnieju już w pierwszej rundzie i nie zdołała zakwalifikować się na rozgrywane kilka miesięcy później Mistrzostwa Świata U-20 w Egipcie.

W seniorskiej reprezentacji Ekwadoru Anangonó zadebiutował za kadencji selekcjonera Reinaldo Ruedy, 15 sierpnia 2012 w wygranym 3:0 meczu towarzyskim z Chile. Rozegrał jedno (z szesnastu możliwych) spotkanie w ramach udanych ostatecznie eliminacji do Mistrzostw Świata w Brazylii, lecz wobec słabej formy w klubie nie znalazł się w składzie na mundial. Premierowego gola w kadrze narodowej strzelił 26 lipca 2017 w wygranym 3:1 sparingu z Trynidadem i Tobago.

Statystyki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Klub Sezon Kraj Rozgrywki Liga Puchar kraju Międzynarodowe Ogółem
Mecze Gole Mecze Gole Rozgrywki Mecze Gole Mecze Gole
Barcelona 2007 Ekwador Serie A 1 0 1 0
2008 Ekwador 8 0 8 0
2009 Ekwador 11 0 11 0
2010 Ekwador 28 8 CS 1 0 29 8
El Nacional 2011 Ekwador 45 22 45 22
2012 Ekwador 27 8 CL 2 1 29 9
Argentinos Juniors 2012–2013 Argentyna Primera División 32 5 32 5
Chicago Fire 2013 Stany Zjednoczone MLS 13 2 1 0 14 2
2014 Stany Zjednoczone 15 2 1 2 16 4
LDU Quito Ekwador Serie A 25 11 25 11
UdeG 2014–2015 Meksyk Liga MX 13 1 2 1 15 2
2015–2016 Meksyk Ascenso MX 29 12 5 0 34 12
LDU Quito 2016 Ekwador Serie A 15 3 15 3
2017 Ekwador CL
Ogółem
Ekwador 160 52 CS + CL 3 1 163 53
Argentyna 32 5 32 5
USA 28 4 2 2 30 6
Meksyk 42 13 7 1 49 14
Ogółem 262 74 9 3 CS + CL 3 1 274 78
Legenda:

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Kraj Rok Towarzysko Eliminacje Turnieje Ogółem
Mecze Gole Mecze Gole Rozgrywki Mecze Gole Mecze Gole
Ekwador Ekwador 2012 1 0 1 0
Ekwador 2013 1 0 1 0
Ekwador 2014 0 0
Ekwador 2015 0 0
Ekwador 2016 0 0
Ekwador 2017 0 0
Ogółem 1 0 1 0 2 0

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]