[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Juwenaliusz (Tarasow)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juwenaliusz
Spiridion Tarasow
Schimetropolita
Kraj działania

ZSRR
Rosja

Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1929
Bolszyj Mieczetnyj

Data śmierci

13 stycznia 2013

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia kurska

Śluby zakonne

1968

Diakonat

2 sierpnia 1953

Prezbiterat

4 sierpnia 1953

Nominacja biskupia

11 listopada 1975[1]

Chirotonia biskupia

16 listopada 1975

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

16 listopada 1975

Miejscowość

Petersburg

Miejsce

cerkiew św. Jana Teologa

Konsekrator

Nikodem (Rotow)

Współkonsekratorzy

Melchizedek (Lebiediew), Hermogen (Oriechow), Meliton (Sołowjow), Damaskin (Bodry)

Metropolita Juwenaliusz w czasie nabożeństwa (trzeci z prawej wśród duchownych), z prezydentami Rosji Władimirem Putinem, Ukrainy Leonidem Kuczmą i Białorusi Alaksandrem Łukaszenką patriarchą moskiewskim i całej Rusi Aleksym II i metropolitą kijowskim i halickim Włodzimierzem

Juwenaliusz, imię świeckie Spiridion Aleksiejewicz Tarasow (ur. 29 kwietnia 1929 w chutorze Bolszoj Mieczetnyj, zm. 13 stycznia 2013) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, schimnich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w kozackiej rodzinie chłopskiej Aleksieja i Uljany Tarasowów[2]. We wczesnym dzieciństwie rodzina przeniosła się do Szacht[2]. W wieku ośmiu lat stracił ojca, który padł ofiarą czystek stalinowskich. Spiridion Tarasow i jego czterej bracia (Nikołaj, Michaił, Andriej i Wieniamin) zostali wówczas relegowani ze szkoły, zaś mienie rodziny podległo konfiskacie. Do momentu wstąpienia do seminarium duchownego Spiridion Tarasow pracował w kopalni. Dwaj jego bracia zginęli w czasie II wojny światowej, trzeci padł ofiarą wypadku w kopalni[3].

W 1953 ukończył seminarium duchowne w Saratowie. 2 sierpnia tego roku metropolita rostowski Beniamin udzielił mu święceń diakońskich, zaś dwa dni później – kapłańskich. Ks. Tarasow został skierowany do pracy w cerkwi św. Michała Archanioła w Szachtach, działającej w prywatnym domu. W sierpniu 1955 przeniesiony do podobnej placówki duszpasterskiej pod wezwaniem Opieki Matki Bożej w Nowoszachtinsku, zaś w marcu 1958 – do cerkwi Wniebowstąpienia Pańskiego w Szachtach. Po czterech latach powierzono mu stanowisko proboszcza parafii św. Jerzego we wsi Kiriejewka[4]. Był duchownym żonatym, jednak jego żona Lidia odeszła od niego, zniechęcona trudną sytuacją rodziny duchownego w ZSRR. W małżeństwie tym urodziła się córka Nina[2].

W 1966 uzyskał dyplom kandydata nauk teologicznych po ukończeniu zaocznych studiów w Moskiewskiej Akademii Duchownej. Dwa lata później w Ławrze Troicko-Siergijewskiej złożył wieczyste śluby zakonne przed przełożonym monasteru archimandrytą Platonem[4], przyjmując imię Juwenaliusz na cześć św. Juwenaliusza, patriarchy Jerozolimy[2]. W 1970 został skierowany do Penzy jako proboszcz parafii Zaśnięcia Matki Bożej przy tamtejszym soborze oraz dziekan I dekanatu penzeńskiego. W listopadzie 1975 podniesiony do godności archimandryty. 16 listopada tego samego roku miała miejsce jego chirotonia na biskupa woroneskiego i lipieckiego (głównym konsekratorem był metropolita leningradzki Nikodem). 16 lipca 1982 biskup Juwenaliusz został podniesiony do godności arcybiskupiej i skierowany do eparchii irkuckiej i czyckiej[4]. Na krótko przed tym wydarzeniem duchowny przeżył ciężki wypadek samochodowy[3]. Po dwóch latach przeniesiony na katedrę kurską i biełgorodzką[4].

Jako arcybiskup kurski Juwenaliusz (Tarasow) przyczynił się do ponownego otwarcia większości działających przed rewolucją październikową monasterów, a także reaktywacji seminarium duchownego w Kursku. 25 lutego 2000 arcybiskup został podniesiony do godności metropolity[4]. Był zaliczany do konserwatywnego skrzydła w hierarchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[5].

W 2004, w związku z osiągnięciem wieku 75 lat, metropolita odszedł za zgodą Świętego Synodu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w stan spoczynku. W tym samym roku złożył śluby mnisze wielkiej schimy, zachowując dotychczasowe imię[4].

Zmarł w 2013 i został pochowany w sąsiedztwie soboru katedralnego w Kursku. Jego pogrzeb prowadził metropolita woroneski i borysoglebski Sergiusz[6].

Był honorowym obywatelem Kurska oraz obwodu kurskiego[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]