Jerzy Kuberski

Jerzy Kuberski
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1930 ; Babice Nowe
Data i miejsce śmierci	20 września 2007 ; Warszawa
	Minister oświaty i wychowania
Okres	od 29 marca 1972; do 8 lutego 1979
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Henryk Jabłoński
Następca	Józef Tejchma
	Minister-kierownik Urzędu do Spraw Wyznań
Okres	od 3 kwietnia 1980; do 26 maja 1982
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Kazimierz Kąkol
Następca	Adam Łopatka
	Ambasador RP przy Stolicy Apostolskiej
Okres	od 1989; do 1990
Następca	Henryk Kupiszewski
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Kuberski (ur. 22 marca 1930 w Paschalinie ob. Babice Nowe, zm. 20 września 2007 w Warszawie) – polski pedagog, polityk komunistyczny i dyplomata. Minister oświaty i wychowania (1972–1979), w latach 1980–1982 Minister-kierownik Urzędu do Spraw Wyznań.

Życiorys

Syn Wacława i Natalii z domu Żychlińskiej, miał młodszego brata(ur. 1934) Mariana^[2]. Ukończył studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Warszawie oraz w 1960 na Uniwersytecie Warszawskim. W 1977 otrzymał stopień doktora, a w 1980 profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych.

W 1950 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Działał w aparacie partii, wchodził w skład egzekutywy podstawowej organizacji partyjnej w Dyrekcji Okręgowej Szkolenia Zawodowego w Warszawie (1950–1952), następnie do 1954 był sekretarzem komitetu uczelnianego WSP. Członek egzekutywy komitetu dzielnicowego Warszawa-Stare Miasto (1957–1961). Od 1970 do 1972 sekretarz komitetu warszawskiego, a następnie zastępca członka (1971–1975) i członek (1975–1981) Komitetu Centralnego PZPR. Od 1979 do 1980 kierował wydziałem organizacji społecznych, sportu i turystyki KC.

W 1954 podjął pracę w szkolnictwie, był dyrektorem studium nauczycielskiego oraz kuratorem okręgu szkolnego Warszawy (1965–1970). Od marca 1972 do lutego 1979 minister oświaty i wychowania w rządzie Piotra Jaroszewicza i kolejnym pod jego przewodnictwem. Od kwietnia 1980 do maja 1982 minister-kierownik Urzędu do Spraw Wyznań w rządzie Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego. Po jego interwencji u prymasa Józefa Glempa mającej miejsce w nocy z 16 na 17 grudnia 1981 roku wstrzymano publikację opracowanego przez hierarchię Kościoła katolickiego komunikatu krytycznego wobec wprowadzenia stanu wojennego^[3]. Następnie do roku 1989 kierownik zespołu do spraw stałych kontaktów roboczych między rządem Polski a Stolicą Apostolską. Od 1989 do 1990 ambasador PRL/RP w Watykanie – pierwszy po wojnie, od czasu wznowienia polsko-watykańskich stosunków dyplomatycznych^[4]. Wieloletni przewodniczący Międzynarodowego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka. Prezes i wiceprezes Zarządu Głównego Akademickiego Związku Sportowego w latach 1960–1976. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W latach 70. był członkiem Rady Redakcyjnej organu teoretycznego i politycznego KC PZPR „Nowe Drogi”^[5]. Od 1971 był członkiem Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie^[6].

W latach 1991–2007 rektor Wyższej Szkoły Hotelarstwa, Gastronomii i Turystyki w Warszawie.

Zmarł dnia 20 września 2007 w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Leśnym w Laskach^[7].

Odznaczenia

Order Sztandaru Pracy II klasy
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[7]
Złoty Krzyż Zasługi^[7]
Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”^[7]
Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”^[7]
Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”^[7]
Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”^[7]
Tytuł honorowy Zasłużony Nauczyciel PRL
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1963)^[8]
Złota Odznaka ZNP^[7]
Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”^[7]
Order Piusa IX z Gwiazdą^[7]
Komandoria Orderu Palm Akademickich^[7]

Przypisy

↑ Henryk Jabłoński pełnił urząd ministra oświaty i szkolnictwa wyższego.
↑ Karczma i kuźnia w Wieruchowie – Wirtualne Muzeum Ożarów Mazowiecki [online], 24 listopada 2019 [dostęp 2024-11-12] (pol.).
↑ Krzysztof Michalski: Działalność Komisji Wspólnej przedstawicieli Rządu PRL i Episkopatu Polski 1980–1989. IPN Warszawa 2012, s. 106.
↑ Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, Edipresse Polska, Warszawa 2005, tom XVI, s. 14. ISBN 83-60160-10-4.
↑ „Nowe Drogi” nr 3/1978, s. 2.
↑ "Biuletyn Zamek", nr 17a, 19 czerwca 1971, s. 5.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k TadeuszT. Tulibacki TadeuszT., Jerzy Kuberski – wspomnienie, „Gazeta Wyborcza”, 20 grudnia 2007 .
↑ Dziennik Urzędowy Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, nr 1-2, 29 lutego 1964, s. 5.

Bibliografia

Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
Biuletyn IPN
Kto jest kim w Polsce 1989. Informator biograficzny. Edycja 2, wyd. Interpress, Warszawa 1989, s. 650

[1] Henryk Jabłoński pełnił urząd ministra oświaty i szkolnictwa wyższego.

[2] Karczma i kuźnia w Wieruchowie – Wirtualne Muzeum Ożarów Mazowiecki [online], 24 listopada 2019 [dostęp 2024-11-12] (pol.).

[3] Krzysztof Michalski: Działalność Komisji Wspólnej przedstawicieli Rządu PRL i Episkopatu Polski 1980–1989. IPN Warszawa 2012, s. 106.

[4] Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, Edipresse Polska, Warszawa 2005, tom XVI, s. 14. ISBN 83-60160-10-4.

[5] „Nowe Drogi” nr 3/1978, s. 2.

[6] "Biuletyn Zamek", nr 17a, 19 czerwca 1971, s. 5.

[:0-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k TadeuszT. Tulibacki TadeuszT., Jerzy Kuberski – wspomnienie, „Gazeta Wyborcza”, 20 grudnia 2007 .

[8] Dziennik Urzędowy Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, nr 1-2, 29 lutego 1964, s. 5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]