Jean Delay

Jean Paul Louis Delay (ur. 14 listopada 1907 w Bajonnie, zm. 29 maja 1987 w Paryżu) – francuski lekarz psychiatra i neurolog, pisarz, profesor psychiatrii w Szpitalu św. Anny w Paryżu, członek Akademii Francuskiej.

Był synem chirurga, Maurice′a Delay. Tytuł doktora medycyny uzyskał w 1938, w 1946 otrzymał katedrę psychiatrii w Szpitalu św. Anny w Paryżu. Ojciec aktorki i pisarki Florence Delay i psychoanalityka Claude′a Delaya. Wspólnie z Pierre'em Denikerem odkrył przeciwpsychotyczne działanie chloropromazyny i wprowadził termin neuroleptyku. W 1950 roku został pierwszym prezydentem Światowego Stowarzyszenia Psychiatrycznego^[1], które obecnie przyznaje Nagrodę Jeana Delaya (ang. Jean Delay Prize) co trzy lata^[2]. W 1952, niezależnie od Luriego i Salzera, wspólnie z Jeanem-Francois Buissonem opublikował doniesienie o przeciwdepresyjnych właściwościach iproniazydu.

• Komandor Orderu Legii Honorowej^[3]
• Wielki Oficer Orderu Narodowego Zasługi^[3]
• Komandor Orderu Sztuki i Literatury^[3]
• Komandor Orderu Zdrowia Publicznego^[3]

• Les Astéréognosies. Masson, 1935
• J. Delay, I. Bertrand, J. Guillain. L’éléctroencéphalogramme normal et pathologique. Masson, 1939
• Les Ondes cérébrales et la psychologie. Presses universitaires de France (PUF), 1942
• Les Dissolutions de la mémoire. Presses universitaires de France, 1942
• La Cité grise. Flammarion, 1946
• Les Reposantes. Gallimard, 1947
• Hommes sans nom. Gallimard, 1948
• Études de psychologie médicale. Presses universitaires de France, 1953
• La Jeunesse d’André Gide. Gallimard, 1956-1957
• L’Électricité cérébrale. Presses universitaires de France, 1973
• Avant Mémoire, Gallimard, 1979
• L’Écarté de la grille. Gallimard, 1988

• EdwardE. Shorter EdwardE., A Historical Dictionary of Psychiatry, New York: Oxford University Press, 2005, s. 69–70, ISBN 978-0195176681, OCLC 65200006 .