Janusz Panasewicz

Janusz Panasewicz

Imię i nazwisko	Jan Panasewicz
Pseudonim	Panas
Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1956 Lipsk
Instrumenty	gitara[1]
Gatunki	rock, nowa fala, pop-rock, pop
Zawód	wokalista, autor tekstów
Aktywność	od 1976
Wydawnictwo	QL Music, Universal Music Polska
Zespoły
Ogród Wyobraźni (1979) Desant (1980–1982) Lady Pank (1982–1986, 1987–1991, od 1994)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Janusz Panasewicz, właśc. Jan Panasewicz (ur. 18 stycznia 1956 w Lipsku^[2]) – polski wokalista rockowy, frontman zespołu Lady Pank, autor tekstów utworów muzycznych^[3]. Uznawany za jednego z najważniejszych polskich wokalistów rockowych^[4][5][6].

Urodził się w Lipsku, jest synem Tadeusza^[6] i Jadwigi Panasewiczów^[7]. Jego matka przez 40 lat śpiewała w chórze, a ojciec był naczelnikiem poczty^[8]. Ma dwóch braci: Józefa i Tomasza^[7].

Absolwent szkoły podstawowej w Olecku^[8]. Będąc uczniem ósmej klasy, amatorsko śpiewał i grał na gitarze w przerwach lekcyjnych^[9]. Jako nastolatek dorabiał, grając na weselach w charakterze perkusisty^[10].

W 1973 za wykonanie utworu „Bradziaga” zajął szóste miejsce na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze^[10]. W 1975 zdał maturę w Zespole Szkół Budowlano-Geodezyjnych przy ul. Słonimskiej w Białymstoku^[11][12]. Równolegle uczęszczał do ZSM im. Ignacego Paderewskiego w Białymstoku, gdzie śpiewu uczył go Karol Olszewski^[10][12]. Z Białymstokiem był związany do końca nauki w szkole średniej, mieszkał tam przez kilka lat^[12][13]. Po ukończeniu szkoły średniej podjął pracę w Regionalnym Ośrodku Kultury „Mazury Garbate” w Olecku. W 1979 dołączył do zespołu Ogród Wyobraźni^[14], jednak jeszcze tego samego roku zakończył z nim współpracę^[10]. Następnie, w trakcie odbywania zasadniczej służby wojskowej, śpiewał w zespole wojskowym Desant, którego siedziba mieściła się w Lublinie^[8][15]. W czerwcu 1981 uczestniczył jako laureat w Jubileuszowym XX Konkursie Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze^[16]. Podczas trwania służby, za sprawą Andrzeja Mogielnickiego (z którego przyszłą żoną Urszulą śpiewał w Desancie), w 1982 trafił do grupy Lady Pank, której został wokalistą^[8][17]. Pierwszymi utworami, które zaśpiewał z Lady Pank, były: „Minus 10 w Rio” i „Tańcz głupia tańcz”^[18]. Po okresie protestów i odmowy śpiewania na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu z Desantem został karnie przeniesiony do jednostki wojskowej czołgowej w Sanoku^[19][20]. By uniknąć nieporozumień i mylenia go z Janem Borysewiczem, od czasu grania w Lady Pank posługuje się imieniem Janusz^[21].

W 1983 zdobył czołowe miejsca rankingów muzycznych w kategorii Najlepszy wokalista^[22].

W pierwszej połowie lat 80. nagrał duet z Krystyną Prońko – „Firma ja i ty”^[23]. Utwór zadebiutował na Liście Przebojów Programu Trzeciego 5 stycznia 1985 i był pierwszym nagraniem artysty poza zespołem Lady Pank^[24]. W 1987 współtworzył projekt muzyczny Nasz Wspólny Świat, w którym nagrał partie wokalne do utworu „Stanie się cud”^[25] oraz wystąpił w serii koncertów charytatywnych^[26]. Został okrzyknięty wokalistą roku 1987 w rankingu tygodnika „Zarzewie” oraz zajął drugie miejsce w analogicznym plebiscycie organizowanym przez redakcję „Non Stop”^[27].

W 1988 zadebiutował jako aktor epizodyczną rolą w Oszołomieniu Jerzego Sztwiertni^[28]. Poza tym wystąpił gościnnie w dwóch piosenkach („Brzydkie dzieci”, „Neapolitano”) na albumie Piotra Zandera pt. Pora na seks^[28].

W latach 1991–1994 w trakcie zawieszenia działalności Lady Pank mieszkał w Chicago oraz Nowym Jorku^[29]. Podczas pobytu w USA grał z Ryszardem Sygitowiczem^[30][31] i okazjonalnie występował z grupą Wander Band.^{[potrzebny przypis]}. W 1993 wystąpił gościnnie w ramach solowego koncertu Jana Borysewicza w Chicago, co finalnie przesądziło o reaktywacji zespołu^[32].

Po powrocie do Polski, w 1994 reaktywował Lady Pank z Janem Borysewiczem^[33]. Tego samego roku ujawnił się jako autor tekstów na albumie Nana. Od tamtego momentu jest autorem tekstów piosenek na kilku płytach Lady Pank, w tym słów do utworów: „Młode orły”^[34], „Nie chcę litości”, „Na granicy”, „Znowu pada deszcz”, „Słońcem opętani”, „Mój świat bez ciebie” czy „Do Moniki L.”, kompozycji stanowiącej ilustrację muzyczną do filmu Marka Koterskiego Ajlawju^[35]. W latach 90. m.in. nagrywał też z Robertem Gawlińskim („Choćby nie wiem co”)^[36] i występował gościnnie z Perfectem (koncertowe „Niewiele ci mogę dać”)^[37]. W 1998 wykreował postać Antoniego, głównego bohatera filmu fabularnego Doroty Kędzierzawskiej Nic^[38]. W 1999 wraz z innymi wykonawcami brał udział w nagraniu piosenki „Z kopyta kulig rwie”^[28]. Kilkukrotnie zasiadał gościnnie w jury programu TVN Zostań Gwiazdą (emitowanego w latach 1998–1999^[39]). W 2004 nagrał w duecie z Kubą Molędą utwór „Już zawsze na zawsze” na potrzeby albumu pt. Kubuś Puchatek – piosenki ze Stumilowego Lasu^[28].

W 2008 nagrał w duecie z Andrzejem Kraińskim z Kobranocki utwór „Jeżdżę na rezerwie”, który jednak nigdy nie doczekał się oficjalnego wydania^[28]. Również w 2008 premierowo zaprezentował swój pierwszy solowy singel – „Po co słowa”. 19 września nakładem QL Music wydał solowy album, zatytułowany po prostu Panasewicz^[40]. Rok 2009 spędził głównie na promowaniu na koncertach swojego solowego debiutu, pierwszy występ z premierowym materiałem dał 23 stycznia w Regionalnym Ośrodku Kultury „Mazury Garbate” w Olecku^[41]. 27 marca otrzymał tytuł „zasłużony dla miasta Olecka”^[42]. W 2011 wystąpił gościnnie w wielu nagraniach telewizyjnych (m.in. Szymon Majewski Show, Szansa na sukces i Po zmierzchu)^[43] oraz wziął udział w nagraniu utworu „Mazurski cud”^[44], powstałego w ramach akcji „Mazury Cud Natury”, promującego region Mazur^[45]. Wiosną 2012 wziął udział w drugiej edycji programu Bitwa na głosy, wraz ze swoją drużyną z Olecka zajął czwarte miejsce, odpadając w 7. odcinku^[46]. W 2013 nagrał utwór „Kura” na potrzeby projektu „Zwierzaki – faceci dla dzieci”^[47]. 25 marca 2014 wydał drugi solowy album pt. Fotografie, do którego muzykę napisali John Porter oraz producent nagrań Jakub Galiński^[48]. W 2017 został jurorem piątej edycji programu talent show Idol^[49]. Tego samego roku wystąpił gościnnie w ramach koncertu 35-lecia zespołu T.Love podczas Polsat SuperHit Festival. W duecie z Muńkiem Staszczykiem zaśpiewał utwór „Autobusy i tramwaje”^[50]. Ponadto nagrał solowy utwór „Zmysłów taniec”, który finalnie nie doczekał się premiery^[51].

23 sierpnia 2019 wystąpił jako gość Darii Zawiałow w ramach dziesiątej edycji trasy Męskie Granie^[52]. Nagrał z nią również utwór „Szarówka vol. 2”, który został umieszczony na reedycji albumu Helsinki^[53]. W tym samym roku wziął udział w nagraniu utworu „Zaprowadź do piekła (Cayenne)” jako gość duetu Wac Toja n Matheo^[54]. W 2020 zaśpiewał gościnnie w duecie z Kasią Kowalską w ramach jej koncertu z cyklu MTV Unplugged. Następnie, w 2021 wziął udział w trasie koncertowej Kowalskiej^[55]. W 2021 nagrał również utwór „Czarny Sport” do filmu pt. Żużel^[56].

27 marca 2009 otrzymał tytuł „zasłużony dla miasta Olecka” i został odznaczony medalem w trakcie uroczystości^[42].

20 lipca 2018, podczas 25. Przystanku Olecko, została odsłonięta ławka na której usadzona jest rzeźba Panasewicza. W uroczystym odsłonięciu pomnika brał udział sam artysta w towarzystwie rodziny oraz fanów^[57]. Pomnik stanowi formę wyróżnienia i podziękowania za całokształt twórczości muzyka, a także jedną z atrakcji turystycznych miasta^[7].

W czerwcu 2007 wraz z zespołem Lady Pank odsłonił gwiazdę na Alei Gwiazd Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu^[58]. W 2016 podczas festiwalu Polsat SuperHit Festival odebrał nagrodę w postaci Bursztynowego Słowika^[59]. W 2024 zespół wystąpił z Januszem Panasewiczem jako wokalistą podczas KFPP w Opolu, w ramach którego otrzymał statuetkę SuperJedynki^[3].

W młodości słuchał zespołów The Beatles, Led Zeppelin, Pink Floyd, UFO^[60][61] i Erica Claptona^[62]. Album Led Zeppelin II uważa za „najważniejszą płytę w życiu”^[10]. Cenił sobie również twórczość Ewy Demarczyk^[63] i Wojciecha Młynarskiego^[60]. Śpiewał poezję Konstantego Gałczyńskiego do długich suit z gatunku rocka progresywnego^[64]. W późniejszym czasie zainteresował się także muzyką zespołu The Rolling Stones i osobą Micka Jaggera^[63].

W latach 80. XX w. zainteresował się grupami The Cars, The Cure i The Police^[60]. Doceniał też twórczość Michaela Jacksona, choć jak sam wyznał w jednym z wywiadów, nigdy nie był jego fanem^[63]. W wywiadzie dla magazynu Zarzewie przyznał, że jednym z jego największych idoli jest Jim Morrison z zespołu The Doors.

Na pierwszym solowym albumie Panasewicz (2008) umieścił głównie liryczne ballady, ale też m.in. elementy muzyki irlandzkiej^[65]. Jego drugi solowy album pt. Fotografie (2014) stanowi zwrot w kierunku klasycznego rocka^[66]. Na płycie zamieścił m.in. utwór „Tępy nóż” nawiązujący stylistycznie do zespołu Republika^[67].

Uznawany za jednego z najważniejszych polskich wokalistów rockowych^[4][5][6]. Do inspiracji jego twórczością przyznaje się m.in. wokalista zespołu Video, Wojciech Łuszczykiewicz^[68]. W postać Janusza Panasewicza kilkukrotnie wcielali się uczestnicy programu show Twoja twarz brzmi znajomo, emitowanego w telewizji Polsat. Wcielili się w niego kolejno: Grzegorz Wilk (wykonał utwór „Mniej niż zero”)^[69], Marcel Sabat („Kryzysowa narzeczona”)^[70], Bogumił Romanowski („Zawsze tam, gdzie ty”)^[71], Kamil Pawelski („Zamki na piasku”)^[72], Robert Szpręgiel („Tańcz głupia, tańcz”)^[73] i Piotr Stramowski („Marchewkowe pole”)^[74].

W 1980 ożenił się z Bogusławą Ossowską, z którą ma syna Wojciecha (ur. 1980)^[75]. Po rozwodzie związał się z Ewą Smolarczyk, z którą ma synów-bliźniaków – Brunona i Juliusza (ur. 2007)^[76].

Pasjonat piłki nożnej. W 2009 był felietonistą „Magazynu Futbol”^[77]. Wielokrotnie występował w charakterze komentatora w programie As Wywiadu^[78] oraz programach kanału Polsat Sport. W 2018 został ekspertem telewizyjnym stacji Polsat Sport Premium, dla której komentuje spotkania piłkarskiej Ligi Mistrzów^[79]. Fanatyk FC Barcelony^[80][81] i kibic Legii Warszawa^[82]. Ceni sobie również Jagiellonię Białystok^[13]. W 2020 był gościem programu Hejt Park w dobrym składzie, podczas którego udzielił odpowiedzi na wiele pytań dotyczących sportu^[12]. Prócz piłki nożnej lubuje się w koszykówce i łyżwiarstwie^[64].

9 czerwca 2007 na koncercie w Pruszczu Gdańskim, będąc w stanie nietrzeźwości (wskazano 1,8 promila alkoholu w jego krwi), rzucił butelką w 24-letnią fotoreporterkę^[76]. We wrześniu 2008 Sąd Rejonowy w Gdańsku ukarał go grzywną w wysokości 13 tys. zł na rzecz poszkodowanej i 3 tys. zł kosztów sądowych^[83]. W marcu 2009 gdański sąd rejonowy ukarał go także naganą za wulgarne zwracanie się do publiczności podczas tego samego koncertu^[83].

W 2014 wystąpił nietrzeźwy podczas koncertu w Tarnobrzegu w ramach cyklu Lato z Radiem, na którym fałszował i mylił słowa własnych piosenek^[84][85]. Zachowanie wokalisty wywołało krytykę w mediach. Muzyk publicznie wystosował przeprosiny^[86], a ostatecznie rzucił alkohol^[87][88]. Deklaruje się jako abstynent^[89].

Rok	Tytuł	Pozycja na liście
		POL
2008	Panasewicz Data: 19 września 2008[40] Wydawca: QL Music	12[90]
2014	Fotografie Data: 25 marca 2014 Wydawca: Universal Music Polska	8[91]

Rok	Tytuł	Pozycja na liście	Album
		LP3 [92]
1985	„Firma „Ja i Ty” (oraz Krystyna Prońko)	14	Firma „Ja i Ty”
2008	„Obudź się”	32	Panasewicz

Rok	Tytuł	Utwór/Uwagi
1987	Nasz wspólny świat – Stanie się cud[25]	singel
1988	Piotr Zander – Pora na seks	wokal w utworach: „Neapolitano” i „Brzydkie dzieci”
1990	Krystyna Prońko – Firma „Ja i Ty”	duet w utworze „Firma „Ja i Ty”
1997	Różni wykonawcy – Być wolnym[93]	Janusz Panasewicz, Robert Gawliński – „Choćby nie wiem co”
1998	Kubuś Puchatek – Piosenki ze Stumilowego Lasu	Janusz Panasewicz, Jakub Molęda – „Już zawsze na zawsze”
2003	Spotkania z kulturą muzyczną	Quligowscy – „Z kopyta kulig rwie”
2008	Kobranocka – Cisi mnisi[94]	wokal w utworze „Jeżdżę na rezerwie”
2019	Wac Toja n Matheo – Ostry sos[54][95]	wokal w utworze „Zaprowadź do piekła (Cayenne)”
2020	Daria Zawiałow – Helsinki Special Edition[53]	wokal w utworze „Szarówka vol. 2”
2022	ForevaYang – Fuck You[96]	wokal w utworze „Fuck You – na zawsze młody”

Źródło^[97]:

• 1984 – To tylko Rock (reż. Paweł Karpiński)
• 1988 – Oszołomienie (reż. Jerzy Sztwiertnia) w roli piosenkarza
• 1998 – Nic (reż. Dorota Kędzierzawska) w roli Antoniego
• 2003 – Segment '76 (reż Oskar Kaszyński) w roli barmana
• 2014 – Kino (reż. Magdalena Wleklik, Tomasz Lechicki) w roli Arnolda – 39. Festiwal Filmowy w Gdyni

• 2008 – 39 i pół – gościnnie, jako sprzedawca w sklepie muzycznym, Blitza
• 2010 – Licencja na wychowanie – jako były mąż Weroniki^[98][99]
• 2023 – Rafi – gościnnie, jako on sam^[100]

• 1984–1989 – O dwóch takich co ukradli księżyc – wykonania wokalne (z zespołem Lady Pank)
• 1995 – Cisza (reż. Paweł Trzaska) – słowa piosenek
• 1999 – Ajlawju (reż. Marek Koterski) – wokal w utworze „Do Moniki L.”^[101]
• 2019 – Władcy przygód. Stąd do Oblivio (reż. Tomasz Szafrański) – wokal w utworze „To rock’n’roll”^[102][103]
• 2021 – Żużel (reż. Dorota Kędzierzawska) – wokal w utworze „Czarny sport”^[104][105]

• Michał Grzesiek: Lady Pank. Biografia nieautoryzowana. Bukowy Las, 2013.

• Janusz Panasewicz w bazie filmpolski.pl
• Janusz Panasewicz w bazie Archiwum Polskiego Rocka