Janusz Gałek

Janusz Gałek

Pełne imię i nazwisko	Jan Krzysztof Gałek
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1942 Polska
Data śmierci	6 maja 1997
Pozycja	napastnik
Informacje klubowe
Klub	Powiślanka Lipsko
Kariera trenerska
Lata Drużyna Powiślanka Lipsko –1978 Star Starachowice 1978–1981 Broń Radom 1981–1982 Gwardia Szczytno 1982–1984 Motor Lublin 1984–1985 Broń Radom 1985–1987 Avia Świdnik 1987–1990 Siarka Tarnobrzeg 1990 Motor Lublin 1990–1994 Siarka Tarnobrzeg 1994 Motor Lublin Lublinianka 1996–1997 Stal Stalowa Wola

Janusz Gałek, właśc. Jan Krzysztof Gałek (ur. 8 czerwca 1942, zm. 6 maja 1997) – polski trener piłkarski.

Urodził się 8 czerwca 1942 jako Jan Krzysztof Gałek^[1][2][3]. Pochodził z Lublina, gdzie zamieszkiwał na stałe^[4]. W młodości uprawiał tenis stołowy i reprezentował klub Powiślanka Lipsko w III lidze^[5]. Ukończył studia na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie^[4]. Był kuzynem piłkarza Lechii Gdańsk, Jerzego Panka^[6].

Został trenerem piłkarskim. Początkowo od 1962 prowadził Powiślankę Lipsko w III lidze^[4]. Później prowadził Star Starachowice^[4][7]. W sezonie III ligi edycji 1978/1979 prowadził Broń Radom, także uzyskując awans do II ligi^[4]. Na początku lat 80. trenował Gwardię Szczytno^[4]. W sezonie III ligi edycji 1984/1985 ponownie uzyskał awans do II ligi z Bronią Radom^[4]. W następnym sezonie III ligi edycji 1985/1986 trenowana przez niego Avia Świdnik również wywalczyła awans do II ligi, zaś w sezonie II ligi 1986/1987 pod jego wodzą po rozegranych barażach utrzymała się na tym szczeblu rozgrywek^[2][3][4]. Później przez kilka sezonów prowadził Siarkę Tarnobrzeg, pozostając najdłużej piastującym stanowisko trenerem w klubach polskich na najwyższych szczeblach^[4]. Pod jego kierunkiem w sezonie 1988/1989 drużyna Siarki wygrała III ligę Grupę VII, a następnie baraże i awansowała do II ligi^[4]. W sezonie II ligi 1989/1990 zajęła 12. miejsce, zaś w rundzie wiosennej tego sezonu Gałek prowadził Motor Lublin w edycji I ligi 1989/1990, zapewniając klubowi utrzymanie^[2][3][4]. Powróciwszy do trenowania Siarki zajął z drużyną 8. miejsce w II lidze w sezonie 1990/1991, a w kolejnym sezonie 1991/1992 poprowadził zespół do triumfu w Grupie II i awansu do I ligi, będącym pierwszym w historii klubu wstępem do najwyższej klasy rozgrywkowej w Polsce^[4]. W ekstraklasie kierowana przez niego Siarka zajęła 11. miejsce w edycji 1992/1993 i 17. miejsce w edycji 1993/1994, co spowodowało degradację drużyny do II ligi^[2][4]. Odkrył talenty piłkarzy Andrzeja Kobylańskiego i Cezarego Kucharskiego, sprowadzonych do Siarki, a później powołanych do reprezentacji Polski^{[4][8][9][10][11]}. Łącznie pracował jako trener Siarki przez osiem sezonów^[12]. Po odejściu z Tarnobrzega trenował ponownie Motor Lublin w II lidze pod koniec sezonu 1993/1994 (trzy ostatnie kolejki) i na początku sezonu 1994/1995 (pierwsze trzy kolejki)^[2][4]. Prowadził także inny lubelski zespół, KS Lublinianka^[4]. jesienią 1996 roku objął funkcję trenera II-ligowej Stali Stalowa Wola^[4]. Plasując się w dolnej części tabeli sezonu 1996/1997 został wydźwignięty i na wiosnę włączył się do walki o mistrzostwo i awans do ekstraklasy^[2]. Janusz Gałek po raz ostatni prowadził Stal w 25. kolejce ligowej rozegranej 3–4 maja 1997, w której jego podopieczni pokonali u siebie Pomezanię Malbork i zajmowali trzecie miejsce w tabeli II ligi Grupy II, tracąc 5 punktów do drugiego miejsca premiowanego awansem^[13]. Zmarł nagle w nocy z 6 na 7 maja 1997 w szpitalu w Lublinie w wieku 55 lat^[1][2][4][5]. W kolejce ligowej 7 maja 1997 minutą ciszy uczczono pamięć trenera zarówno na meczu Siarki w Tarnobrzegu, jak i w Stalowej Woli, gdzie Stal pokonała Ceramikę Opoczno 3:1^[14]. Janusz Gałek został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Lublinie-Majdanku (kwatera S5Z14/2/3)^[1].

W 1998 podjęto rozgrywanie Memoriału im. Janusza Gałka; pierwsza edycja w 1998 w Tarnobrzegu, druga w 1999 w Stalowej Woli^[15]. Uchwałą Rady Miasta Tarnobrzeg z 26 kwietnia 2012 została ustanowiona ulica Janusza Gałka w tym mieście w sąsiedztwie Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji im. Alfreda Freyera^[16].