[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

John Terry

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John Terry
Ilustracja
John Terry (2021)
Pełne imię i nazwisko

John George Terry

Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1980
Londyn

Wzrost

187 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1991–1995 West Ham United
1995–1998 Chelsea
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1998–2017 Chelsea FC 492 (41)
2000 Nottingham Forest (wyp.) 6 (0)
2017–2018 Aston Villa 32 (1)
W sumie: 530 (42)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2000–2002  Anglia U-21 9 (1)
2003–2012  Anglia 78 (6)
W sumie: 87 (7)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2018–2021 Aston Villa (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

John George Terry (ur. 7 grudnia 1980 w Londynie) – angielski piłkarz, który występował na pozycji obrońcy.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1991–1995 był zawodnikiem zespołów juniorskich West Ham United FC[1]. W 1995 roku dołączył do Chelsea FC[2]. Zadebiutował w tej drużynie 28 października 1998 w meczu Pucharu Ligi Angielskiej z Aston Villa FC. 26 grudnia 1998 roku po raz pierwszy wystąpił w Premier League – zagrał w wygranym 2:0 spotkaniu z Southampton FC, zmieniając w drugiej połowie Gustavo Augusto Poyeta Domingueza[3]. W sezonie 1998/1999 zadebiutował także w europejskich pucharach, grając w pojedynku Pucharu Zdobywców Pucharów z norweskim Vålerenga Fotball[4].

Pierwszego gola dla Chelsea FC strzelił 20 lutego 2000 roku w meczu pucharu Anglii z Gillingham FC. Od 21 marca do 8 maja 2000 przebywał na wypożyczeniu w Nottingham Forest FC. W barwach tego klubu rozegrał sześć spotkań, w tym pięć rozpoczął w podstawowym składzie. W listopadzie 2000 roku zaczął regularnie występować w pierwszym zespole Chelsea FC[3]. 27 września 2001 roku zdobył swoją pierwszą bramkę w europejskich pucharach – strzelił gola w wygranym 2:0 meczu Pucharu UEFA z Lewskim Sofia[5].

5 grudnia 2001 roku w ligowym meczu z Charlton Athletic FC po raz pierwszy pełnił funkcję kapitana drużyny[6]. Na stałe został nim w 2004 roku[7]. W sezonie 2007/2008 wraz z Chelsea FC dotarł do finału Ligi Mistrzów UEFA, w którym klub z Londynu przegrał z Manchester United FC. John Terry rozpoczął mecz w podstawowym składzie, wystąpił również w dogrywce, natomiast w serii rzutów karnych nie zdobył gola (strzelona przez niego bramka przesądziłaby o zwycięstwie Chelsea FC)[8]. Cztery lata później (2012) z zespołem z Londynu wygrał rozgrywki Ligi Mistrzów UEFA – w finałowym meczu z Bayernem Monachium nie wystąpił z powodu czerwonej kartki, którą został ukarany w spotkaniu półfinałowym z FC Barcelona[9], lecz regularnie grał we wcześniejszych rundach (strzelił m.in. gola w pojedynku z SSC Napoli (4:1), przyczyniając się do awansu Chelsea FC do ćwierćfinału[10]).

Wraz z klubem z Londynu pięciokrotnie został mistrzem Anglii (2005, 2006, 2010, 2015, 2017), pięciokrotnie zdobył puchar kraju (2000, 2007, 2009, 2010, 2012), trzykrotnie wywalczył Puchar Ligi Angielskiej (2005, 2007, 2015) oraz dwa razy sięgnął po Tarczę Wspólnoty (2005, 2009)[11]. W 2001 i 2006 roku został wybrany najlepszym zawodnikiem Chelsea FC[12]. Ponadto w 2005 otrzymał nagrodę dla najlepszego piłkarza w Anglii według PFA[13].

11 kwietnia 2013 roku w meczu ćwierćfinałowym Ligi Europy UEFA pomiędzy Chelsea FC i FK Rubin Kazań, rozegrał setne spotkanie w niebieskiej koszulce w rozgrywkach UEFA, licząc w tym Ligę Mistrzów oraz Ligę Europy. Zajęło mu to 14 lat.

17 kwietnia 2017 roku przedstawiciele klubu Chelsea FC ogłosili, że wraz z końcem sezonu 2016/17 John Terry odejdzie z The Blues.[14].

W sezonie 2017/2018 był zawodnikiem Aston Villi, w barwach której wystąpił w finale play-off ligi Championship na Wembley. W październiku 2018 postanowił zakończyć karierę piłkarską[15].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Występował w reprezentacji Anglii do lat 21[16]. 3 czerwca 2003 roku zadebiutował w seniorskiej reprezentacji, grając w meczu z reprezentacją Serbii i Czarnogóry[17]. Pierwszego gola zdobył 30 maja 2006 roku w wygranym 3:1 towarzyskim spotkaniu z reprezentacją Węgier[18]. 1 czerwca 2007 roku strzelił pierwszą bramkę dla reprezentacji na nowym stadionie Wembley w zremisowanym 1:1 pojedynku z reprezentacją Brazylii[19].

Uczestniczył w mistrzostwach Europy w Portugalii (2004). W przegranym ćwierćfinałowym meczu z reprezentacją Portugalii zdobył gola w serii rzutów karnych[20]. Wziął także udział w mistrzostwach świata w 2006 i 2010 roku (odpowiednio w Niemczech i Południowej Afryce). Podczas turnieju w Niemczech (2006) zagrał w pięciu meczach, został również wybrany do „drużyny gwiazd”[21]. Cztery lata później w Republice Południowej Afryki wystąpił w czterech spotkaniach[22].

10 sierpnia 2006 roku został wybrany kapitanem reprezentacji Anglii, zastępując na tym stanowisku Davida Beckhama[23]. 5 lutego 2010, w związku z problemami w życiu prywatnym, trener Fabio Capello pozbawił go kapitańskiej opaski na rzecz Rio Ferdinanda[24]. 19 marca 2011 roku włoski trener ogłosił, że John Terry ponownie będzie kapitanem drużyny narodowej[25].

W maju 2012 roku nowy selekcjoner, Roy Hodgson, pozbawił go kapitańskiej opaski[26]. Następnie John Terry uczestniczył w mistrzostwach Europy w Polsce i na Ukrainie – w turnieju tym wystąpił w trzech meczach grupowych i przegranym po serii rzutów karnych spotkaniu ćwierćfinałowym z reprezentacją Włoch (0:0, k. 2:4)[27].

23 września 2012 roku ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej[28]. Łącznie w barwach narodowych rozegrał 78 meczów; 34 razy pełnił funkcję kapitana[29].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. West Ham honour youth boss who nurtured £80m of talent. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  2. John Terry. chelseafc.com. [dostęp 2015-02-19]. (ang.).
  3. a b John Terry. soccerbase.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  4. John George Terry - Matches in European Cups. rsssf.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  5. Chelsea seal easy passage. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  6. Lisbie stuns Chelsea. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  7. John Terry. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  8. United strike gold in shoot-out. uefa.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  9. Chelsea 1-1 Bayern Munich (aet, 4-3 pens). bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).
  10. Chelsea 4-1 Napoli aet (agg 5-4). bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).
  11. John Terry. englandfootballonline.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  12. PLAYER OF THE YEAR. chelseafc.com. [dostęp 2012-08-17]. (ang.).
  13. Terry claims player of year award. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  14. Terry to leave Chelsea. chelseafc.com. [dostęp 2017-04-17]. (ang.).
  15. Terry calls time on playing career. premierleague.com. [dostęp 2018-10-08]. (ang.).
  16. John Terry. thefa.com. [dostęp 2011-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (31 maja 2010)]. (ang.).
  17. England seal late win. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  18. England 3-1 Hungary. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  19. England 1-1 Brazil. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  20. Hosts hold their nerve. uefa.com. [dostęp 2011-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 lipca 2012)]. (ang.).
  21. Azzurri prominent in All Star Team. fifa.com. [dostęp 2011-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 czerwca 2010)]. (ang.).
  22. John TERRY. fifa.com. [dostęp 2011-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 lipca 2011)]. (ang.).
  23. Terry named new England skipper. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  24. John Terry stripped of England captaincy by Capello. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  25. Chelsea's John Terry reinstated as England captain on permanent basis. goal.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  26. England Euro 2012 squad: Steven Gerrard named captain. bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-17]. (ang.).
  27. England 0-0 Italy (2-4 on pens). bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-17]. (ang.).
  28. John Terry faces FA disciplinary panel over racial abuse claim. bbc.co.uk. [dostęp 2012-09-23]. (ang.).
  29. John George Terry. eu-football.info. [dostęp 2012-09-24]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]