Jéhan de Buhan

Jéhan de Buhan

Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1912 Bordeaux
Data i miejsce śmierci	14 września 1999 Bordeaux
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja Igrzyska olimpijskie złoto Londyn 1948 szermierka (floret ind.) złoto Londyn 1948 szermierka (floret druż.) złoto Helsinki 1952 szermierka (floret druż.) Mistrzostwa świata złoto Lizbona 1947 floret druż. złoto Lizbona 1947 szpada druż. złoto Sztokholm 1951 floret druż. srebro Pieszczany 1938 floret druż. srebro Kair 1949 floret druż. srebro Monte Carlo 1950 floret ind. srebro Monte Carlo 1950 floret druż. srebro Monte Carlo 1950 szpada druż. brąz Sztokholm 1951 floret ind.
Multimedia w Wikimedia Commons

Henri Jéhan Éric Joseph Marie de Buhan (ur. 5 kwietnia 1912 w Bordeaux, zm. 14 września 1999 tamże) – francuski florecista i szpadzista, trzykrotny złoty medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 roku wywalczył indywidualnie złoty medal. W rundzie finałowej wygrał wszystkie siedem pojedynków i wyprzedził rodaka, Christiana d’Oriolę i Węgra Lajosa Maszlaya^[1]. Parę dni później wspólnie z André Boninem, Jacquesem Lataste, Christianem d’Oriolą, René Bougnolem i Adrienem Rommelem zdobył też złoty medal drużynowo^[2]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Helsinkach Francuzi w składzie: Claude Netter, Jéhan de Buhan, Jacques Lataste, Jacques Noël, Christian d'Oriola i Adrien Rommel ponownie zwyciężyli w zawodach drużynowych^[3]. W turnieju indywidualnym był piąty, w rundzie finałowej wygrywając cztery z ośmiu pojedynków^[4].

Podczas mistrzostw świata w Pieszczanach w 1938 roku razem z René Bougnolem, Jeanem Coutte, Édwardem Gardère i Charleyem Lionem zajął drugie miejsce w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji zdobywał też złoty medal na mistrzostwach świata w Lizbonie (1947) i mistrzostwach świata w Sztokholmie (1951) oraz srebrne na mistrzostwach świata w Kairze (1949) i mistrzostwach świata w Monte Carlo (1950). W turniejach indywidualnych wywalczył dwa medale: srebrny na MŚ 1950 (plasując się za Włochem Renzo Nostinim) i brązowy na MŚ 1951 (za Manlio Di Rosą i Edoardo Mangiarottim).^[5]

Ponadto zdobył dwa medale w szpadzie drużynowej: na MŚ 1947 Édouard Artigas, Jéhan de Buhan, Marcel Desprets, Henri Guérin, Henri Lepage i Michel Pécheux zdobyli złoto, a na MŚ 1950 René Bougnol, Jéhan de Buhan, Henri Guérin, Maurice Huet, Claude Nigon i Michel Pécheux zajęli drugie miejsce^[6].

W trakcie II wojny światowej spędził pięć lat w niewoli niemieckiej^[7].

• Olympedia – Jéhan de Buhan. olympedia.org. [dostęp 2022-10-14]. (ang.).