[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Ignazio Marino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignazio Marino
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1955
Genua

Zawód, zajęcie

lekarz, polityk

Stanowisko

burmistrz Rzymu (2013–2015)

Ignazio Roberto Marino (ur. 10 marca 1955 w Genui) – włoski lekarz chirurg, specjalizujący się w transplantologii, polityk, senator, w latach 2013–2015 burmistrz Rzymu, poseł do Parlamentu Europejskiego X kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i działalność zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1979 ukończył studia z zakresu medycyny i chirurgii na Katolickim Uniwersytecie Najświętszego Serca w Rzymie. Specjalizował się w zakresie chirurgii ogólnej i naczyniowej. Od 1983 do 1990 pracował na macierzystej uczelni (w ramach Polikliniki Gemelli). W tym czasie przez cztery lata szkolił się w renomowanych centrach transplantologii działających w ramach University of Cambridge oraz University of Pittsburgh. Na tej drugiej uczelni objął następnie stanowisko profesora, podejmował też pracę w uniwersyteckim centrum medycznym i w szpitalu dziecięcym w Pittsburghu. Pełnił dyrektorskie funkcje w uczelnianych instytutach medycznych. W 2002 został profesorem chirurgii na Thomas Jefferson University w Filadelfii, powierzano mu stanowiska dyrektora oddziałów transplantologicznych w Thomas Jefferson University Hospital. Ignazio Marino uzyskiwał członkostwo w licznych stowarzyszeniach naukowych, a także radach redakcyjnych periodyków branżowych. Pełnił funkcję konsultanta przy krajowym komitecie transplantacyjnym i członka rady krajowego centrum transplantologii.

Brał udział w około 650 operacjach przeszczepiania narządów, specjalizując się w przeszczepianiu wątroby. Podejmował także próby ksenotransplantacji, w czerwcu 1992 i w styczniu 1993 wchodził w skład zespołu, który przeprowadził dwie operacje przeszczepienia człowiekowi wątroby pobranej od pawiana (obaj pacjenci zmarli w ciągu kilkudziesięciu dni). W 2001 dokonał pierwszej we Włoszech operacji przeszczepienia nerki pacjentowi będącemu nosicielem wirusa HIV.

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W 2006 przyjął propozycję Demokratów Lewicy i z ich ramienia uzyskał mandat senatora XV kadencji. Przystąpił do współtworzonej przez to ugrupowanie Partii Demokratycznej, z jej listy w 2008 i w 2013 był wybierany do Senatu XVI[1] oraz XVII kadencji. W 2009 ubiegał się bez powodzenia o przywództwo w partii, otrzymując poparcie na poziomie 14%.

W 2013 wygrał wybory na urząd burmistrza Rzymu, pokonując ubiegającego się o reelekcję Gianniego Alemanno[2]. W październiku 2015 złożył rezygnację po ujawnieniu m.in. wydatków na cele prywatne z funduszy miejskich[3]. Wkrótce cofnął rezygnację, co doprowadziło do złożenia mandatów przez ponad połowę radnych miejskich. Został wówczas zastąpiony przez rządowego komisarza[4]. W 2016 Ignazio Marino został uniewinniony od zarzutów defraudacji[5].

W 2024 z ramienia lewicowej koalicji AVS (jako przedstawiciel Europa Verde) został wybrany w skład Europarlamentu X kadencji[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ignazio Marino na stronie Senatu XVI kadencji. [dostęp 2013-01-27]. (wł.).
  2. Campidoglio, Marino nuovo sindaco di Roma. la Republicca.it, 10 czerwca 2013. [dostęp 2013-06-10]. (wł.).
  3. Włochy: burmistrz Rzymu ustąpił ze stanowiska. lex.pl, 9 października 2015. [dostęp 2016-05-12].
  4. Church of the poor judgment. economist.com, 7 listopada 2015. [dostęp 2016-05-12]. (ang.).
  5. Former Rome mayor ousted over expenses scandal is acquitted. reuters.com, 7 października 2016. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).
  6. Federico Baccini: Da Toia, Mussolini e Bartolo out, a Salis, Vannacci e Bonaccini eletti. Top e flop dei candidati alle europee in Italia. eunews.it, 13 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-13]. (wł.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]