[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Ichneumonka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ichneumonka
Ichneumia[a]
I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1837[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – ichneumonka białoogonowa (I. albicauda)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

kotokształtne

Rodzina

mangustowate

Podrodzina

Herpestinae

Rodzaj

ichneumonka

Typ nomenklatoryczny

Herpestes albicaudus G. Cuvier, 1829

Synonimy
  • Lasiopus[b] I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1835[2]
Gatunki

2 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Ichneumonka[3] (Ichneumia) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny Herpestinae w obrębie rodziny mangustowatych (Herpestidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący w Afryce[4][5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 47–69 cm, długość ogona 34,6–48,5 cm; masa ciała 2,9–5,2 kg[6][7].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1835 roku francuski zoolog Isidore Geoffroy Saint-Hilaire w publikacji swojego autorstwa dotyczącej badań teriologicznych w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu[2]. Na gatunek typowy Geoffroy Saint-Hilaire wyznaczył (oznaczenie monotypowe) Herpestes albicaudus G. Cuvier, 1829 (ichneumonka białoogonowa). Jednak nazwa, którą utworzył – Lasiopus – okazała się młodszym homonimem rodzaju chrząszczy opisanego w 1833 roku, dlatego w 1837 roku utworzył dla rodzaju ssaków nową nazwę – Ichneumia[1].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lasiopus: gr. λασιος lasios ‘włochaty, kudłaty’; πους pous, ποδος podos ‘stopa’[8].
  • Ichneumia: gr. ιχνευμων ikhneumōn ‘tropiciel’[9].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[10][7][5][3]:

Opisano również gatunek wymarły z pliocenu dzisiejszego Maroka[11]:

  1. Nowa nazwa dla Lasiopus I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1835.
  2. Młodszy homonim Lasiopus Dejean, 1833 (Coleoptera).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b I. Geoffroy Saint-Hilaire. Notice sur deux nouveaux genres de Mammifères carnassiers, les Ichneumies, du continent africain, et les Galidies, de Madagascar. „Annales des Sciences Naturelles, Zoologie”. Seconde série. 8, s. 251, 1837. (fr.). 
  2. a b I. Geoffroy Saint-Hilaire: Résumé des leçons de mammalogie ou histoire naturelle des mammifères, professées au Muséum de Paris pendant l’année. Paris: Imprimerie de Decourchant, 1831, s. 37. (fr.).
  3. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 146. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Ichneumia. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-04-21].
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 414. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  6. J.S. Gilchrist, A.P. Jennings, G. Veron & P. Cavallini (koordynator): Family Herpestidae (Mongooses). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 317. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
  7. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 656. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  8. Palmer 1904 ↓, s. 365.
  9. Palmer 1904 ↓, s. 346.
  10. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-15]. (ang.).
  11. D. Geraads. Carnivores du Pliocène terminalde Ahl al Oughlam (Casablanca, Maroc). „Geobios”. 30 (1), s. 129, 1997. DOI: 10.1016/S0016-6995(97)80263-X. (fr.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]