Instytut Kształcenia Kadr Naukowych

Instytut Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR
tzw. Instytut Czerwonej Profesury

KC PZPR
Data założenia	1950
Data likwidacji	1954
Typ	państwowa uczelnia niepubliczna, uczelnia partyjna PZPR
Państwo	Polska
Adres	al. Stalina 19, Warszawa
Rektor	Adam Schaff
Położenie na mapie Polski Instytut Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR tzw. Instytut Czerwonej Profesury
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Instytut Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR tzw. Instytut Czerwonej Profesury
Położenie na mapie Warszawy Instytut Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR tzw. Instytut Czerwonej Profesury
52°13′14,578″N 21°01′26,393″E/52,220716 21,023998

Instytut Kształcenia Kadr Naukowych – wyższa szkoła partyjna i marksistowska placówka badawcza, powołana 17 stycznia^[1] 1950 z inicjatywy Adama Schaffa przy Komitecie Centralnym PZPR.

Zadaniem IKKN było kształcenie kierowniczych kadr naukowych w oparciu o sprawdzone wzory nauki radzieckiej (tzw. Instytut Czerwonej Profesury) oraz uniwersytetów w Cambridge i w Oxfordzie. Dorobek naukowy pracowników Instytutu ograniczał się do krytyki politycznej nauki Zachodu z pozycji marksizmu-leninizmu.

Studia trwały 3 lata. W Instytucie wykładali też obywatele ZSRR (M. Osadko, Nikołaj Niekrasow, A.W. Romanczenko) i NRD (Jürgen Kuczynski). Od 1953 IKKN mógł nadawać „aspirantom” a więc obecnym doktorantom, po obronie „pracy kandydackiej” (pracy doktorskiej), tytuł „kandydata nauk” (doktora nauk)^[1]. 4 stycznia 1954 Instytut przekształcono w Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR, a już od 1957 funkcjonował pod nazwą Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR, aż do 1984 gdy na jego miejsce utworzono Akademię Nauk Społecznych istniejącą do 1990.

• 12 stycznia 1951–18 czerwca 1954 - Zygmunt Modzelewski, rektor (1900–1954)
• marzec 1950–1954 - Adam Schaff, dyrektor (1913–2006)^[3]
• 1954–1957 – Adam Schaff, rektor

• Wydział Materializmu Dialektycznego i Historycznego, Historii Filozofii oraz Teorii Państwa i Prawa (Filozoficzny)
• Wydział Ekonomii Politycznej (Ekonomiczny)
  • Katedra Ekonomii Politycznej – kierownik Włodzimierz Brus
  • Katedra Historii Myśli Ekonomicznej – kier. Oskar Lange
  • Katedra Podstaw Ekonomiki Polski Ludowej
• Wydział Historii Polski, Historii Powszechnej i Historii WKP(b) (Historyczny)^[4]
  • Katedra Historii Polski – kier. Stanisław Arnold, zastępcy: Żanna Kormanowa, Tadeusz Daniszewski
  • Katedra Historii WKP(b) – kier. Józef Kowalski, zastępca Weronika Gostyńska
  • Katedra Historii Powszechnej – kier. Bronisław Krauze

W roku akademickim 1951-1952 zlikwidowano strukturę wydziałową, które zastąpiono 7 katedrami.

Siedziba IKKN mieściła się w Warszawie, początkowo przy ul. Wiejskiej 18 (1951)^[5], następnie w Alei Stalina 10 (ob. Aleje Ujazdowskie 10) (1954)^[6].

• Centralna Szkoła Partyjna PZPR
• Szkoła Partyjna przy KC PZPR
• Centralna Szkoła Partyjna przy KC PZPR 1968–1971
• Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR
• Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR
• Akademia Nauk Społecznych

• Beata Bińko: Instytut Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR – narzędzie ofensywy ideologicznej w nauce i szkolnictwie wyższym, „Kultura i Społeczeństwo” 40 (1996), nr 2, s. 199–214.
• Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2000, s. 166, ISBN 83-88490-03-6
• Beata Bińko: Skąd przychodzili, dokąd zmierzali… aspiranci pierwszego rocznika Instytutu Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR [w:] Komunizm: ideologia, system, ludzie, pod red. Tomasza Szaroty, Warszawa: „Neriton” – Instytut Historii PAN 2001, s. 192–204.
• Tadeusz Rutkowski: Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 319.
• Bogusław Czarny: Wpływ aspirantów Katedry Ekonomii Politycznej w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych w Warszawie na polską ekonomię po II wojnie światowej, Ekonomia nr 41/2015, s. 25–57.