Innoryżak rdzawy
Euryoryzomys russatus[1] | |||
(Wagner, 1848) | |||
Fragment czaszki holotypu | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
innoryżak rdzawy | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[8] | |||
Zasięg występowania | |||
innoryżak rdzawy |
Innoryżak rdzawy[9] (Euryoryzomys russatus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae), występujący w Ameryce Południowej.
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Innoryżak rdzawy występuje we wschodniej i południowej Brazylii (od Ceará na południe do północnego Rio Grande do Sul), wschodnim Paragwaju i północno-wschodniej Argentynie (Misiones)[10].
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1848 roku niemiecki zoolog Johann Andreas Wagner nadając mu nazwę Hesperomys russatus[3]. Holotyp pochodził z Ipanemy, w stanie São Paulo, w Brazylii[11].
W 2006 roku dokonano rewizji podziału systematycznego, wyłączając z rodzaju Oryzomys niespokrewnione bliżej gryzonie i tworząc m.in. rodzaj Euryoryzomys[8][9]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy rozpoznają podgatunków[10].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Euryoryzomys: gr. ευρυς eurus „szeroki”; rodzaj Oryzomys S.F. Baird, 1857 (ryżniak)[12].
- russatus: łac. russatus „ubrany na czerwono, zaczerwieniony”, od russus „rudy”[13].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 98–179 mm, długość ogona 99–181 mm, długość ucha 18,5–25 mm, długość tylnej stopy 28,5–40 mm; masa ciała 20–100 g (średnio 60 g)[14].
Biologia
[edytuj | edytuj kod]Innoryżak rdzawy żyje w lesie galeriowym na obszarach Cerrado i subtropikalnym lesie nizinnym. Prowadzi naziemny tryb życia[8].
Populacja
[edytuj | edytuj kod]Niektóre populacje innoryżaka rdzawego są zagrożone niszczeniem i fragmentacją środowiska przez działalnością ludzką. Ma on jednak duży zasięg występowania i liczebność gatunku jest uznawana za stabilną. W zależności od miejsca występowania może być pospolity lub nieliczny. Jest uznawany za gatunek najmniejszej troski[8].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Euryoryzomys russatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ A. Brants: Het geslacht der muizen door Linnaeus opgesteld, volgens de tegenswoordige toestand der wetenschap in familien, geslachten en soorten verdeeld. Berlin: Akademische Boekdrukkery, 1827, s. 139. (niderl.).
- ↑ a b J.A. Wagner. Beiträge zur Kenntniss der Säugethiere Amerika’s. „Abhandlungen der Mathematisch-Physikalischen Klasse der Königlich Bayerischen Akademie der Wissenschaften”. 5 (2), s. 312, 1848. (niem.).
- ↑ W. Leche. Über einige südbrasilianische Hesperomys-Arten. „Zoologische Jahrbücher”. 1, s. 693, 1886. (niem.).
- ↑ H. Winge: Jordfundne og nulevende Gnavere (Rodentia) fra Lagoa Santa, Minas Geraes, Brasilian. Kjøbenhavn: F. Dreyer, 1887, s. 51. (duń.).
- ↑ F.D. de Avila-Pires. Nota prévia sobre urna nova espécie de Oryzomys do Brasil (Rodentia, Cricetidae). „Atas da Sociedade de Biologia do Rio de Janeiro”. 3, s. 2, 1959. (hiszp.).
- ↑ F.D. de Avila-Pires. Nota prévia sobre nova subespécie de Oryzomys ratticeps (Hensel, 1872) (Rodentia, Cricetidae). „Atas da Sociedade de Biologia do Rio de Janeiro”. 3, s. 3, 1959. (hiszp.).
- ↑ a b c d A. Percequillo i inni, Euryoryzomys russatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-12] (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 247. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 396. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Oryzomys russatus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-12].
- ↑ M. Weksler, A.R. Percequillo & R.S. Voss. Ten New Genera of Oryzomyine Rodents (Cricetidae: Sigmodontinae). „American Museum Novitates”. 3537, s. 11, 2006. (ang.).
- ↑ russatus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-12] (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 424. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).