Henryk Halban

Henryk Halban

Fotografia z 1912
Data i miejsce urodzenia	9 września 1870 Kraków, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	13 grudnia 1933 Lwów, Polska
profesor nauk medycznych
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1896 Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	1903
Profesura	1905
Uczelnia	Uniwersytet Lwowski
Odznaczenia

Henryk Halban, właśc. Henryk Blumenstok (ur. 9 września 1870 w Krakowie, zm. 13 grudnia 1933 we Lwowie) – polski lekarz neurolog, psychiatra, profesor Uniwersytetu Lwowskiego.

Był synem Leona Blumenstoka profesora medycyny sądowej Uniwersytetu Jagiellońskiego, bratem Alfreda. Ukończył Gimnazjum Świętej Anny w Krakowie, podjął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim (tytuł doktora wszech nauk medycznych w 1896), kontynuował je w Wiedniu (habilitacja w 1903). W 1905 został profesorem neurologii i psychiatrii Uniwersytetu Lwowskiego. Podczas I wojny światowej był komendantem szpitala dla legionistów w Wiedniu. Od 1918 do 1920 pełnił stanowisko inspektora sanitarnego Armii Wschód.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości powrócił do pracy na lwowskiej uczelni, przemianowanej na Uniwersytet Jana Kazimierza. W 1924 organizował klinikę neurologii Uniwersytetu Lwowskiego. Był trzykrotnie dziekanem (1915, 1916 i 1921) Wydziału Lekarskiego UJK, zaś w czerwcu 1933 został wybrany rektorem UJK, jednak nie objął tego urzędu z powodu ciężkiej choroby. Zmarł we Lwowie. Pochowany został na Cmentarzu Obrońców Lwowa.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930)^[1]

• Eufemiusz Herman: Halban Henryk (1870–1933) [w:] Polski Słownik Biograficzny tom IX wyd. 1960–1961 s. 245.
• G. Herczyńska: Henryk Halban (1870–1933). Postępy Psychiatrii i Neurologii 11 (3), s. i–vi, 2002.
• Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 25. ISBN 978-83-7188-964-6.