Kwatera (dowództwo)
Kwatera – siedziba dowództwa, np. Kwatera Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych w Mamerkach, Kwatera Dowództwa Operacyjno-Strategicznego Unii Europejskiej[1], Kwatera Główna Dowództwa 2 Korpusu[2].
W znaczeniu historycznym
[edytuj | edytuj kod]W przeszłości pojęcie to oznaczało naczelne dowództwo lub dowództwo wielkiej jednostki w czasie wojny. W języku rosyjskim Kwatera Główna Naczelnego Dowództwa określana jest mianem Stawka.
W Armii II Rzeczypospolitej wszystkie dowództwa od brygady wzwyż określano mianem kwatery głównej:
- Kwatera Główna Naczelnego Wodza,
- Kwatera Główna Armii,
- Kwatera Główna Samodzielnej Grupy Operacyjnej,
- Kwatera Główna Grupy Operacyjnej,
- Kwatera Główna Dywizji,
- Kwatera Główna Brygady.
Kwatera główna dzieliła się w polu na dwa rzuty. Do pierwszego rzutu wchodzili: dowódca, sztab, dowódcy broni (rodzajów wojsk), dowódca etapów, dowódca żandarmerii, komendant kwatery głównej oraz część oddziału sztabowego z niezbędnym aparatem gospodarczym. Do drugiego rzutu wchodzili kwatermistrz i jego sztab oraz szefowie służb.
Pododdziały obsługi i ochrony dowództwa armii (SGO) tworzyły trzeci rzut jej kwatery głównej. W skład III rzutu wchodziły następujące pododdziały:
- kompania asystencyjna,
- kolumna samochodów osobowych,
- sąd polowy dla jednostek pozadywizyjnych,
- poczta polowa,
- pluton pieszy żandarmerii,
- pluton karabinów maszynowych,
- kompania gospodarcza.
Dla każdej armii (SGO) przewidziano jeden komplet pododdziałów łączności złożony z:
- kompanii radio,
- kompanii stacyjna,
- kompanii telefoniczno-budowlana,
- dwóch kompanii telefoniczno-kablowych,
- drużyny gołębi pocztowych,
- parku łączności.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ https://dziennikpolski24.pl/unijne-wojsko-bedzie-dowodzone-z-krakowa-zdjecia/ar/9096746
- ↑ Kwatera Główna Dowództwa 2 Korpusu – krzyz.montecassino.eu [online], montecassino.eu [dostęp 2024-04-23] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 187. ISBN 83-11-06229-3.
- Mała Encyklopedia Wojskowa, tom II (K – P), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970.
- Jan Orzechowski, Dowodzenie i sztaby. Okres międzywojenny 1918–1939, t. III, Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej, 1980, ISBN 83-11-06533-0, OCLC 830232975.