Kimbo Slice

Kimbo Slice
Pełne imię i nazwisko	Kevin Ferguson
Pseudonim	Kimbo Slice
Data i miejsce urodzenia	8 lutego 1974 ; Nassau, Bahamy
Data i miejsce śmierci	6 czerwca 2016 ; Coconut Creek, Floryda
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	188 cm
Masa ciała	103 (2011) kg
	Bilans walk zawodowych
Liczba walk	8
Zwycięstwa	5
Przez nokauty	3
Przez poddania	1
Porażki	2
Remisy	0
Nieodbyte	1
	Strona internetowa

Kimbo Slice, właśc. Kevin Ferguson (ur. 8 lutego 1974 w Nassau, zm. 6 czerwca 2016 w Fort Lauderdale) – amerykański bokser i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) pochodzenia bahamskiego.

Wcześniejsza działalność

Przed rozpoczęciem kariery w sportach walki był ochroniarzem w jednym z klubów nocnych w Miami, a także kierowcą i pracownikiem ochrony w RK Netmedia – przedsiębiorstwie przemysłu pornograficznego^[1].

Sławę przyniosły mu walki uliczne z jego udziałem, które od 2003 roku zaczęły pojawiać się w internecie, w tym na popularnym serwisie YouTube. Amerykańskie media ochrzciły go mianem Króla Internetowych Walk (ang. "The King of Web Brawlers")^[2]^[3] oraz "legendy YouTube"^[1].

Kariera sportowa

Mieszane sztuki walki

W 2007 roku nawiązał współpracę z cenionym trenerem sportów walki Basem Ruttenem i w czerwcu zadebiutował w zawodach MMA. W pokazowej walce na gali Cage Fury Fighting Championships 5 pokonał w czasie 1 minuty i 11 sekund przez duszenie gilotynowe Raya Mercera – byłego mistrza świata WBO i mistrza olimpijskiego w boksie w wadze ciężkiej. Dzięki temu sukcesowi i zdobytej popularności, w październiku 2007 roku podpisał profesjonalny kontrakt z organizacją Elite Xtreme Combat^[4]. W swojej pierwszej oficjalnej walce MMA pokonał Bo Cantrella w ciągu 19 sekund przez poddanie na skutek ciosów pięściami.

W 2008 roku stoczył trzy kolejne walki. Dwie wygrał przed czasem: z byłą gwiazdą UFC Davidem "Tankiem" Abbottem oraz z Anglikiem Jamesem Thompsonem. Tę drugą, rozegraną na gali EliteXC: Primetime, obejrzało na żywo za pośrednictwem telewizji CBS około 6,5 mln widzów, co było rekordową liczbą dla zawodów MMA w Ameryce Północnej^[5].

Swojej pierwszej porażki w profesjonalnej karierze Slice doznał w październiku przeciwko Sethowi Petruzelliemu na gali EliteXC:Shock. Petruzelli zastąpił na godzinę przed rozpoczęciem walki kontuzjowanego Kena Shamrocka. Slice niespodziewanie przegrał w 14. sekundzie przez techniczny nokaut^[6]. 10 dni po tej walce Elite XC ogłosiła zakończenie swojej działalności, a Slice stał się wolnym agentem.

W czerwcu 2009 roku ogłoszono, że będzie on jedną z gwiazd współprodukowanego przez UFC i Spike TV show The Ultimate Fighter, którego zwycięzca otrzyma trzyletni kontrakt z UFC – największą organizacją MMA na świecie^[5]. W swojej pierwszej walce Slice przegrał z byłym mistrzem IFL, Royem Nelsonem i odpadł z programu. Według wstępnych szacunków pojedynek ten przyciągnął przed telewizory rekordową dla zawodów UFC liczbę 6,1 mln widzów^[7].

Mimo porażki z Nelsonem Slice otrzymał szansę występów w UFC. Zadebiutował w grudniu 2009 roku, pokonując przez decyzję Houstona Alexandra. W swojej drugiej walce (maj 2010) przegrał jednak po jednostronnej walce przez TKO z byłym graczem NFL, Mattem Mitrione, mającym za sobą tylko jedną profesjonalną walkę w karierze. Wskutek tego Slice został usunięty z organizacji^[8]. Po pięcioletniej przerwie wrócił do walk MMA podpisując kontrakt z Bellator MMA na walkę z Kenem Shamrockiem. Slice wygrał pojedynek przez TKO w 1. rundzie. Zmarł 6 czerwca 2016^[9].

Lista walk w MMA

5 zwycięstw – 2 porażki – 0 remisów – 1 nieodbyta

Wynik	Bilans	Przeciwnik	Rozstrzygnięcie	Runda	Czas	Rozgrywki	Data	Miejsce
Nieodbyta	5-2 (1)	Dhafir Harris	No contest (zmiana werdyktu przez komisję sportową	3	1:32	Bellator 149	19.02.2016	Houston
Wygrana	5-2	Ken Shamrock	TKO (ciosy pięściami)	1	2:22	Bellator 138	19.06.2015	Saint Louis
Przegrana	4-2	Matt Mitrione	TKO (ciosy pięściami)	2	4:24	UFC 113	08.05.2010	Montreal
Wygrana	4-1	Houston Alexander	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC: TUF 10 Finale	05.12.2009	Las Vegas
Przegrana	3-1	Seth Petruzelli	TKO (ciosy pięściami)	1	0:14	EliteXC: Heat	04.10.2008	Sunrise
Wygrana	3-0	James Thompson	TKO (ciosy pięściami)	3	0:38	EliteXC: Primetime	31.05.2008	Newark
Wygrana	2-0	David Abbott	KO (ciosy pięściami)	1	0:43	EliteXC: Street Certified	16.02.2008	Miami
Wygrana	1-0	Bo Cantrell	Poddanie (ciosy pięściami)	1	0:19	EliteXC: Renegade	10.11.2007	Corpus Christi

Lista walk amatorskich w MMA

1 zwycięstwo – 1 porażka – 0 remisów

Wynik	Bilans	Przeciwnik	Rozstrzygnięcie	Runda	Czas	Rozgrywki	Data	Miejsce
Przegrana	1-1	Roy Nelson	TKO (ciosy pięściami)	2	2:01	The Ultimate Fighter 10	10.06.2009	Las Vegas
Wygrana	1-0	Ray Mercer	Poddanie (duszenie gilotynowe)	1	1:12	Cage Fury Fighting Championships 5	23.06.2007	Atlantic City

Boks

W sierpniu 2011 roku zadebiutował w zawodowym boksie, w kilkanaście sekund nokautując swojego rywala ciosem podbródkowym^[10].

Lista walk w boksie zawodowym

7 zwycięstw - 0 porażek - 0 remisów

Wynik	Bilans	Przeciwnik	Rozstrzygnięcie	Data	Miejsce
Wygrana	7-0	Shane Tilyard	KO w 2. rundzie	30.01.2013	Sydney
Wygrana	6-0	Howard Jones	KO w 1. rundzie	06.10.2012	Miami
Wygrana	5-0	Jesse Porter	KO w 1. rundzie	12.05.2012	Concho
Wygrana	4-0	Brian Green	KO w 4. rundzie	24.03.2012	Springfield
Wygrana	3-0	Charles Hackmann	UD po 4. rundach	30.12.2011	Miami
Wygrana	2-0	Tay Bledsoe	KO w 1. rundzie	15.10.2011	Grand Island
Wygrana	1-0	James Wade	KO w 1. rundzie	13.08.2011	Miami

Przypisy

↑ ^a ^b Dan Le Batard: NOT QUITE WHAT YOU WERE THINKING. ESPN The Magazine. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
↑ Shean Woods. Online: A Never-Ending Supply of Gruesome Street-Fighting. „Rolling Stone”, 28 lipca 2006. (ang.).
↑ Steven Shabo: Kimbo Slice: From the Backyard to Cage Fury. East Side Boxing, 28 maja 2007. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
↑ Kimbo Signs with EliteXC. Sherdog, 12 października 2007. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
↑ ^a ^b Kevin Iole: Y! Sports exclusive: Kimbo gets TUF. Yahoo! Sports, 1 czerwca 2009. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
↑ Joe Hall: Petruzelli Shocks Slice. Sherdog, 5 października 2008. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
↑ 5.3 MILLION VIEWERS TUNE IN TO SEE KIMBO SLICE-ROY NELSON FIGHT ON THE ULTIMATE FIGHTER: HEAVYWEIGHTS ON SPIKE TV. sherdog.com, 1 października 2009. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).
↑ Cory Brady: Paul Daley and Kimbo Slice cut from the UFC. fiveouncesofpain.com, 9 maja 2010. [dostęp 2011-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-19)]. (ang.).
↑ Kimbo Slice died of heart failure, needed heart transplant before death. [dostęp 2016-06-08].
↑ Michael David Smith: Kimbo Slice Knocks Out James Wade in Boxing Debut. mmafighting.com, 14 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-24]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[ESPN-1] Dan Le Batard: NOT QUITE WHAT YOU WERE THINKING. ESPN The Magazine. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).

[2] Shean Woods. Online: A Never-Ending Supply of Gruesome Street-Fighting. „Rolling Stone”, 28 lipca 2006. (ang.).

[3] Steven Shabo: Kimbo Slice: From the Backyard to Cage Fury. East Side Boxing, 28 maja 2007. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).

[4] Kimbo Signs with EliteXC. Sherdog, 12 października 2007. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).

[Yahoo-5] Kevin Iole: Y! Sports exclusive: Kimbo gets TUF. Yahoo! Sports, 1 czerwca 2009. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).

[6] Joe Hall: Petruzelli Shocks Slice. Sherdog, 5 października 2008. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).

[7] 5.3 MILLION VIEWERS TUNE IN TO SEE KIMBO SLICE-ROY NELSON FIGHT ON THE ULTIMATE FIGHTER: HEAVYWEIGHTS ON SPIKE TV. sherdog.com, 1 października 2009. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).

[8] Cory Brady: Paul Daley and Kimbo Slice cut from the UFC. fiveouncesofpain.com, 9 maja 2010. [dostęp 2011-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-19)]. (ang.).

[9] Kimbo Slice died of heart failure, needed heart transplant before death. [dostęp 2016-06-08].

[10] Michael David Smith: Kimbo Slice Knocks Out James Wade in Boxing Debut. mmafighting.com, 14 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-24]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]