Kazimierz Kociełł

Kazimierz Michał Kociełł herbu Pelikan (ur. 1767, zm. 1813) – generał major, generał wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Syn gen. Tadeusza Kociełła i Anny Tyszkiewicz, córki pisarza wielkiego litewskiego Józefa Benedykta i kasztelanki smoleńskiej Teresy z Niemirowiczów-Szczyttów (córki Krzysztofa Benedykta Niemirowicza-Szczytta). Ziemianin z okolic Oszmiany. Dziedzic Bienicy, Jazna i Dubnik, a po śmierci w 1810 brata Józefa także Horodziłłowa i Józefpola. Oficer kawalerii narodowej litewskiej. Od 1786 szambelan króla. Komisarz Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej województwa wileńskiego powiatu oszmiańskiego repartycji oszmiańskiej w Oszmianie w 1790 roku^[1]. Brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej w 1792 jako rotmistrz 28 chorągwi w brygadzie II kawalerii narodowej, petyhorskiej (pińskiej). Przewodniczył Komisji Cywilno Wojskowej powiatu oszmiańskiego. W powstaniu kościuszkowskim 1794 powołany na generała - organizatora powstania w pow. oszmiańskim. Brak informacji o jego działalności w tym czasie. Wiadomo tylko, że w 1794 wileńska Deputacja Tajna strofowała go za opieszałość i brak gorliwości, ale bezskutecznie wobec niepowodzeń powstania na Litwie. Jego dalsze losy nie są bliżej znane. Zmarł bezpotomnie 22 marca 1813 r. w Józefpolu. Pochowany został w Bienicy.

• H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, wyd. Oficyna wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998.
• Michał Kazimierz Kociełł [w:] Polski Słownik Biograficzny, T. 13, 1967-68