Konstytucja Indii
Konstytucja Indii (ang. The Constitution of India, hind. भारतीय संविधान, trl. Bhāratīya Samvidhān) – ustawa zasadnicza Indii. Zawiera podstawowe zasady ustroju politycznego Indii, strukturę głównych organów państwowych, a także podstawowe prawa i wolności obywatelskie.
Została uchwalona przez Zgromadzenie Konstytucyjne 26 listopada 1949 roku i weszła w życie 26 stycznia 1950 roku[1]. Oryginał napisany był w języku angielskim[2].
W preambule Indie określone są jako suwerenna, socjalistyczna, świecka republika demokratyczna. Ta wersja została ustalona 42 poprawką do konstytucji z 28 sierpnia 1976 roku. Pod względem ustroju politycznego, Indie są krajem federalnym z systemem parlamentarno-prezydenckim i z dwuizbowym parlamentem[3].
Największy wpływ na kształt konstytucji miał ustrój polityczny Wielkiej Brytanii. Jej twórcy czerpali również z doświadczenia konstytucyjnego Stanów Zjednoczonych, Kanady i Irlandii[4] a także konstytucji weimarskiej i austriackiej. Część późniejszych poprawek powstała w oparciu o konstytucję ZSRR z 1936 roku[5].
Jest to najdłuższa z konstytucji państwowych[6]. Składa się z 24 części zawierających 345 artykułów, oraz 12 załączników.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Brij Kishore Sharma: Introduction to the Constitution of India. PHI Learning Pvt. Ltd., 2007, s. 26. ISBN 81-203-3246-6.
- ↑ Peri Bhaskararao. English in Contemporary India. „ABD”, s. 5, 2002.
- ↑ Robert L. Maddex: Constitutions of the World. Washington D.C.: CQ Press, 2008, s. 205. ISBN 978-087289-556-0.
- ↑ Robert L. Maddex: Constitutions of the World. Washington D.C.: CQ Press, 2008, s. 206. ISBN 978-087289-556-0.
- ↑ MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH. Informator ekonomiczny o krajach świata. Indie (dostęp 2011-9-14)
- ↑ Brij Kishore Sharma: Introduction to the Constitution of India. PHI Learning Pvt. Ltd., 2007, s. 27. ISBN 81-203-3246-6.