Konidiom
Konidiom, konidioma – występująca u grzybów wielostrzępkowa struktura, w której powstają zarodniki bezpłciowe – konidia[1]. Wyróżnia się następujące typy zarodnikowania konidialnego[2][3]:
- pojedyncze konidiofory lub pęczki konidioforów
- koremium, czyli synnema – mniej lub bardziej zwarty pęczek trzonków konidialnych, czyli konidioforów
- sporodochium – zbudowana z pseudoparenchymy poduszeczkowata struktura, z której wyrastają konidiofory
- pionnot – rodzaj sporodochium, w którym konidiofory i zarodniki tworzą śluzowatą masę
- acerwulus – powstająca zazwyczaj pod skórka żywiciela warstwa krótkich lub słabo rozgałęzionych konidioforów wyrastająca z pseudoparenchymy
- kupula – rodzaj acerwulusu o kubeczkowatym kształcie
- pyknotyrium (piknotyrium) – tarczkowaty i spłaszczony konidiom, z popękaną ścianą górną
- konidioma stromatyczna – podkładka z jedną lub wieloma komorami, w których na konidioforach powstają konidia
- sklerocjum – niektóre gatunki grzybów, np. z grupy agonomycetes tworza konidia w sklerocjach będących przetrwalnikami.
-
Koremium (rysunek)
-
Sporodochia na gruszce (zdjęcie)
-
Acerwulus (schemat)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Janusz Błaszkowki, Mariusz Tadych, Tadeusz Madej, Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: wyd. AR w Szczecinie, 1999, ISBN 83-87327-23-9.
- ↑ Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, s. 174, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, s. 256–258, ISBN 978-83-09-01063-0.