Kolonizacja w Polsce

Ekspansja niemczyzny w średniowieczu na ziemiach wschodnich (t.j. Austria, Połabie, Sudety i Prusy), w tym polskich (t.j. Śląsk, Ziemia lubuska, Pomorze, Małopolska i Wielkopolska) w latach:

     w 700 r.

     do ok. 1100 r.

     do ok. 1200 r.

     do ok. 1250 r.

     do ok. 1300 r.

     do ok. 1400 r.

     granice Państwa wschodniofrankijskiego w 843 roku

     granice Księstwa Polskiego w 1005 roku

     granice Księstwa Polskiego w 1138 roku

     granice I Rzeszy w ok. XIII wieku

Kolonizacja w Polsce – zasiedlanie bezludnych lub słabo zaludnionych terenów Polski. Najwcześniejsza kolonizacja polegała na osiedlaniu jeńców. Od XI w. prowadzona „Obyczajem wolnych gości”.

Od XII w. osiedlanie kolonistów pochodzenia flamandzkiego, walońskiego i niemieckiego; nasilenie w końcu XII i I poł. XIII w.; od połowy XVI do XVIII w. kolonizacja holenderska; pod koniec XVIII i XIX w.; planowa kolonizacja niemiecka organizowana przez rządy zaborcze w czasie II wojny światowej.

Zobacz też

Bibliografia

Zygmunt Jaślar, Haczów, niezwykła osada szwedzko-niemiecka”. Jasło 1938 [Hanshau, eine eigenartige schwedisch-dt. Siedlung] Jessel 1938.