[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Kobielce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kobielce
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

dokszycki

Sielsowiet

Sitce

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kobielce”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Kobielce”
Ziemia54°57′56″N 27°36′18″E/54,965556 27,605000

Kobielce – dawna wieś. Tereny, na których leżała, znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie dokszyckim, w sielsowiecie Sitce.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w powiecie wilejskim w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego.

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim, od 1926 w powiecie dziśnieńskim, w gminie Parafianów[1], a następnie w gminie Porpliszcze.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 44 osoby, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Było tu 10 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 w 12 domach zamieszkiwały 42 osoby[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Parafianowie i prawosławnej w m. Sitce Wielkie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Dokszycach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Parafianowie[4].

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921 - 1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 30.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 23.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 42.