[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Głownia pyląca jęczmienia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zainfekowane kłosy jęczmienia z teliosporami

Głownia pyląca jęczmieniagrzybowa chorobajęczmienia wywoływana przez Ustilago nuda zaliczany do rodziny głowniowatych (Ustilaginaceae)[1].

Występowanie i szkodliwość

[edytuj | edytuj kod]

Choroba znana jest od dawna we wszystkich rejonach uprawy jęczmienia, w których nie stosuje się zaprawiania nasion. Uważana jest za najgroźniejszą chorobę jęczmienia i może zmniejszyć plon do 20%. Powoduje także pogorszenie jego jakości, co jest szczególnie istotne, gdy ziarno to jest wykorzystywane w browarach[2]. Straty plonu ziarna są wprost proporcjonalne do ilości chorych roślin. Na plantacjach nasiennych choroba powoduje nie tylko zmniejszenie plonu, ale także zakażenie ziaren[1].

Objawy

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze objawy tej choroby są widoczne dopiero w trakcie kłoszenia, kiedy z pochew liściowych wydostają się ciemnobrunatne kłosy. Kłoski zainfekowanych roślin są zamienione w skupienia teliospor otoczonych srebrzystą delikatną osłonką. Wzajemne ocieranie roślin powoduje pęknięcie osłonki i roznoszenie teliospor przez wiatr. Ich zarodnikowanie trwa kilka dni, potem już tylko nieliczne teliospory można zobaczyć w załamaniach osadki kłosa[1]. Chore kłosy wystają powyżej kłosów zdrowych[2].

Niemal takie same objawy u pszenicy spowodowane są przez grzyb Ustilago tritici, wywołujący głownię pylącą pszenicy[1].

Etiologia

[edytuj | edytuj kod]

Kłosy chorych roślin nieco wcześniej niż zdrowych wydostają się z pochew liściowych, co umożliwia teliosporom zarażenie zdrowych kłosów. Optymalne warunki do zakażenia to: duża wilgotność powietrza i temperatura 16-22° C[1]. Wiatr może przenosić teliospory na odległość do kilkudziesięciu metrów[2].

Ochrona

[edytuj | edytuj kod]
  • Zaprawianie nasion fungicydami oksatinokarboksyamidowymi (karboksyna), triazolowymi (np. triadimedol i tebukonazol) oraz innymi, które wnikają do ziarna[1]. Zaprawianie ziarna jest bardzo ważne w zwalczaniu tej choroby – zakażone ziarno niczym bowiem nie odróżnia się od ziarna zdrowego. Nawet jeśli na polu uprawnym nie występowały objawy tej choroby, to wiatr mógł przynieść teliospory z innych pól[2].
  • Stosowanie właściwego płodozmianu – szczególnie ważne jest zachowanie przerwy w uprawie jęczmienia po sobie na tym samym polu[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 434,435, ISBN 978-83-09-01077-7.
  2. a b c d e Notatnik rolnika. Głownia pyląca jęczmienia. [dostęp 2016-07-24].