Fiat 132

Fiat 132
Fiat Argenta

Fiat 132
Inne nazwy	Polski Fiat 132p Fiat Elita (RPA) Kia-Fiat 132 (Korea) Zastava 132
Producent	FIAT
Okres produkcji	1972–1985[1]
Miejsce produkcji	Turyn Barcelona Warszawa Rosslyn Gwangmyeong Zagrzeb Rancagua
Poprzednik	Fiat 125
Następca	Fiat Croma
Dane techniczne
Segment	D[2]
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan
Silniki	R4: 1600, 1800, 2000, 2000D, 2500D
Skrzynia biegów	4-biegowa manualna 5-biegowa manualna 3-biegowa automatyczna
Napęd	tylny
Długość	4420 mm
Szerokość	1645 mm
Wysokość	1440 mm
Rozstaw osi	2557 mm
Masa własna	od 1095 do 1230 kg
Zbiornik paliwa	56 l
Dane dodatkowe
Modele bliźniacze	SEAT 132
Multimedia w Wikimedia Commons

Fiat 132 – samochód osobowy klasy średniej produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo FIAT w latach 1972–1981 i następnie jako Fiat Argenta w latach 1981–1985^[2].

Fiat 132 zastąpił w produkcji Fiata 125, ale odziedziczył po nim konstrukcję przedniego zawieszenia (wahacze, drążki i amortyzatory) oraz przekładnię kierowniczą i płytę podłogową do tylnego mostu – tu nastąpiły spore zmiany: zastąpiono resory eliptyczne sprężynami i drążkami oraz zastosowano dwa skośne drążki prowadzące, co spowodowało znaczne poprawienie komfortu jazdy. Produkowany był początkowo w dwóch odmianach: 1600 i 1800, różniących się pojemnością silnika. Silniki te też trafiały do pokrewnego modelu Fiat 131, który miał jednak zupełnie inną płytę podłogową o nowocześniejszym przednim zawieszeniu, tj. kolumny MacPhersona i zębatkową przekładnię kierowniczą, oraz tylne zawieszenie z poprzecznym drążkiem prowadzącym typu Panharda jak Fiat 124.

Od początku wyposażany był w nowoczesne silniki benzynowe czterocylindrowe, DOHC, o pojemności 1592 cm³ (98 KM) i 1756 cm³ (105 KM i 107 KM a pod koniec 111 KM). W 1977 roku, po zakończeniu produkcji Fiata 130, Fiat 132 stał się „modelem sztandarowym firmy”. W związku z tym silnik 1,8 l został zastąpiony motorem o pojemności 1995 cm³ i mocy maksymalnej 112 KM (model 2000). Silnik ten powstał przez wydłużenie skoku tłoka do 90 mm (przedtem w 1,8 l wynosił 79,8 mm), co dało w efekcie silnik z bardzo dużym momentem obrotowym od 2000 obr./min i z mocą maksymalną przy 5600 obr./min. Dwa lata wcześniej (1975) poprawiono silnik 1,6 l, zmniejszając skok tłoka do 71,5 mm i jednocześnie stosując większe tłoki o średnicy 84 mm – ta jednostka osiągała moc maksymalną 98 KM. Nieco zmieniono też detale nadwozia i koła oraz hamulce. Rok później pojawiły się silniki Diesla o pojemnościach 2,0 i 2,5 l. Model 132 poddano większym modernizacjom nadwozia dwukrotnie, w 1974 i 1977 roku^[2].

W 1981 Fiat 132 przeszedł gruntowną modernizację, w wyniku której uzyskał znacząco odmłodzone nadwozie. Tak zmodernizowany pojazd uzyskał nazwę Fiat Argenta (132A) i był produkowany do 1985 roku^[1]. Pod koniec produkcji zastosowano w Argencie najmocniejsze silniki 2.5 TD o mocy 90 KM oraz 2.0 Volumex ze sprężarką Roots 135 KM i stąd symbol VX. Facelifting Argenty przeprowadzono w 1983 roku^[1].

Fiat 132 produkowany był także w Hiszpanii w zakładach SEAT jako SEAT 132^{[potrzebny przypis]}. W latach 1973–1981 był montowany w Polsce pod oznaczeniem Polski Fiat 132p^[3]. Polegało to na końcowym montażu przysłanych – praktycznie gotowych aut. W pierwszym roku zmontowano ich 390, w kolejnym 1974 roku – 1382 (najwięcej), a ogółem zmontowano 4461^[3]. Przede wszystkim miały one silniki 1,6 l^[3]. W PRL Fiat 132 był limuzyną ministerialną i lubianym za dynamikę środkiem transportu Służby Bezpieczeństwa^{[potrzebny przypis]}. Dostępne były w sprzedaży przede wszystkim za walutę wymienialną w sieci Pewex^[3].

• ZdzisławZ. Podbielski ZdzisławZ., Pojazdy włoskie, Warszawa: WKiŁ, 1986, s. 127-136, ISBN 83-206-0540-7, OCLC 749355268 .

• Fiat 132 na Oldtimery.com. oldtimery.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-17)].