[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Eugeniusz (Miercałow)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz
Jewgienij Miercałow
Biskup ołoniecki i pietrozawodzki
Ilustracja
Kraj działania

Imperium Rosyjskie

Data i miejsce urodzenia

6 marca 1857
gubernia tulska

Data i miejsce śmierci

7 maja 1920
Pietrozawodsk

Miejsce pochówku

Pietrozawodsk

Biskup ołoniecki i pietrozawodski
Okres sprawowania

1919–1920

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia ołoniecka i pietrozawodzka

Śluby zakonne

do 1901

Diakonat

1883

Prezbiterat

1 października 1883

Chirotonia biskupia

16 grudnia 1907

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

16 grudnia 1907

Miejscowość

Petersburg

Miejsce

Ławra Aleksandra Newskiego

Konsekrator

Antoni (Wadkowski)

Współkonsekratorzy

Włodzimierz (Bogojawleński), Agatangel (Prieobrażenski), Dymitr (Kowalnicki), Mikołaj (Ziorow), Sergiusz (Stragorodski), Arseniusz (Stadnicki), Stefan (Archangielski), Eulogiusz (Gieorgijewski), Antonin (Granowski), Nataniel (Troicki), Mitrofan (Krasnopolski), Cyryl (Smirnow)

Eugeniusz, imię świeckie Jewgienij Aleksandrowicz Miercałow (ur. 22 lutego?/6 marca 1857 w guberni tulskiej, zm. 7 maja 1920 w Pietrozawodsku) − rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem prawosławnego diakona. Ukończył seminarium duchowne w Tule, po czym pracował jako nauczyciel niższej szkoły duchownej w Jefriemowie. Święcenia kapłańskie przyjął jako mężczyzna żonaty 1 października 1883, po czym objął parafię Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Bieriozowcu (gubernia tulska). Był również katechetą w miejscowej szkole wiejskiej. Po sześciu latach małżeństwa jego żona zmarła; ks. Miercałow podjął wówczas wyższe studia teologiczne w Moskiewskiej Akademii Duchownej, których z powodu choroby nie ukończył w terminie, a dopiero w 1895. Po uzyskaniu dyplomu został zatrudniony w seminarium duchownym w Ołońcu jako wykładowca teologii zasadniczej, dogmatycznej i moralnej, zaś od 1897 – także języka hebrajskiego. W 1901 został inspektorem seminarium, zaś rok później – jego rektorem, w związku z czym otrzymał godność archimandryty. Był także przewodniczącym rady eparchialnej ds. szkół duchownych oraz redaktorem organu prasowego administratury „Ołonieckije Jeparchialnyje Wiedomosti”[1].

W styczniu 1903 został przeniesiony do pracy duszpasterskiej w eparchii twerskiej. Był rektorem miejscowego seminarium duchownego i cenzorem Twierskich Jeparchialnych Wiedomostiej, zasiadał w komisji zajmującej się opracowaniem i wydaniem opisu historyczno-statystycznego eparchii[1].

16 grudnia 1907 w Ławrze Aleksandra Newskiego w Petersburgu przyjął chirotonię biskupią i otrzymał tytuł biskupa muromskiego, wikariusza eparchii włodzimierskiej. Jego stałą rezydencją był monaster Przemienienia Pańskiego w Muromiu, którym zarządzał na prawach przełożonego. W 1912 jego tytuł uległ zmianie na biskup jurjewski, od tego momentu był przełożonym monasteru Narodzenia Matki Bożej w Bogolubowie. W 1917, po przeniesieniu w stan spoczynku biskupa włodzimierskiego Aleksego, kandydował na nowego ordynariusza eparchii na zjeździe duchowieństwa i świeckich, jednak przegrał w głosowaniu, w II turze, z arcybiskupem fińskim i wyborskim Sergiuszem. Zachował godność biskupa jurjewskiego. Do 1918 mieszkał w rezydencji biskupiej we Włodzimierzu, a gdy obiekt ten zarekwirował miejscowy wydział Czeka, wrócił do monasteru w Bogolubowie[1].

W 1919 został ordynariuszem eparchii ołonieckiej i pietrozawodzkiej. Zmarł w roku następnym i został pochowany w soborze Świętego Ducha w Pietrozawodsku; jego grób uległ zniszczeniu, gdy sobór został w 1936 wysadzony w powietrze[1].

Odznaczony orderem św. Włodzimierza IV (1907) i III (1911) stopnia oraz orderem św. Anny I stopnia (1915)[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]