Erwin Mięsowicz
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: interna | |
| Alma Mater | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
Erwin Mięsowicz (ur. 11 września 1875 w Turce, zm. 2 stycznia 1914 w Krakowie) – polski lekarz chorób wewnętrznych, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, autor podręcznika badania klinicznego.
Syn starosty turczańskiego Józefa Mięsowicza i Aurelii z domu Gottscher. Do gimnazjów uczęszczał w Wadowicach, Kołomyi i Krakowie. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, tytuł doktora medycyny uzyskał w 1899. W 1906 uzupełniał studia w Berlinie i Strasburgu, pracował w klinice Krehla. W 1907 roku zostało docentem prywatnym, a w 1911 profesorem nadzwyczajnym[1]. Żonaty z Teodorą z Korczyńskich, mieli synów Tadeusza, adwokata, i Zygmunta, sędziego[2].
Pochowany jest na cmentarzu Rakowickim (kw. 5)[3].
Wybrane prace
[edytuj | edytuj kod]- Działanie śródżylnych wstrzykiwań adrenaliny na narządy wewnętrzne królika. Rozprawy Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Akademii Umiejętności, 1906
- O krzywicy późnej. Przegląd Lekarski 47 (20/21), 1908
- Sposoby badania klinicznego dla użytku uczniów i lekarzy. Dr. W. L. Anczyca i Spółki, 1910
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mięsowicz, Erwin W: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950, Bd. 6 (Lfg. 28, 1974), S. 272
- ↑ Erwin Mięsowicz biografia w iPSB
- ↑ Uniwersytet Jagielloński - Lista pamięci. [dostęp 2011-12-23].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Publikacje Erwina Mięsowicza w bibliotece Polona