Edward Szwaja
 por. Edward Szwaja | |
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 października 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 lutego 1938 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1931–1938 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
26 pułk artylerii lekkiej, |
| Stanowiska |
dowódca plutonu cekaemów |
Edward Franciszek Szwaja ps. „Edloch” (ur. 22 października 1910 w Grodźcu, zm. 22 lutego 1938 pod Rynarzewem) – oficer Wojska Polskiego II RP, podporucznik obserwator lotnictwa, zginął w wypadku lotniczym w czasie manewrów pod Szubinem.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Zdał maturę w Sosnowcu[1] albo w Piotrkowie Trybunalskim[2]. W lipcu 1931 roku wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Po jej ukończeniu odbył praktykę w 26 Pułku Artylerii Lekkiej i został przeniesiony do rezerwy. Postanowiwszy być zawodowym wojskowym zgłosił się do Szkoły Podchorążych Artylerii w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu. Po jej ukończeniu w 1932 roku służył w 31 Pułku Artylerii Lekkiej, będąc dowódcą plutonu cekaemów[a]. W 1934 roku został przeniesiony do służby w lotnictwie, przechodząc szkolenie w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie. Ukończył kurs aplikacyjny oficerów w grupie obserwatorów i został przydzielony do 4 Pułku Lotniczego w Toruniu.
Zginął w wypadku lotniczym w czasie manewrów 22 lutego 1938 roku o godzinie 9:05 pod Rynarzewem w czasie lotu na samolocie Lublin R.XIII. Wraz z nim zginął kapral pilot Zbigniew Ostoja-Janiszewski. Zwłoki Edwarda Szwai przewieziono do Grodźca, gdzie został pochowany na Cmentarzu Boleradzkim[3] (cmentarz parafialny parafii św. Katarzyny przy ul. Różyckiego[3]). Grób ten, z wielkim krzyżem wykonanym ze śmigieł lotniczych, był miejscem spotkań patriotycznych mieszkańców Grodźca w czasie II wojny światowej[4].
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik – ze starszeństwem z 15 sierpnia 1934 i 97. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]
- porucznik – pośmiertnie ze starszeństwem z 19 marca 1938 w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[5].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Edward Szwaja był synem Jana (1880–1956) i Franciszki z domu Bednarek (1885–1976). Miał troje rodzeństwa:
- Anielę (1905–1945), późniejszą żonę Zygmunta Chlebowskiego i matkę Cezarego Chlebowskiego,
- Teofila (1909–1955), ojca Moniki Szwai,
- Teodozję (1914–1956), zamężną Nędzką.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Według Popiela ukończył szkołę w Toruniu w sierpniu 1934 roku i został odkomenderowany do 17 Pułku Atrylerii Lekkiej, obejmując stanowisko oficera w 3 Baterii.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Chlebowski 1997 ↓, s. 16.
- ↑ Popiel 1987 ↓, s. 134.
- ↑ a b Profil Edwarda Szwai na stronie Niebieska Eskadra. [dostęp 2013-12-21].
- ↑ Chlebowski 1997 ↓, s. 85,114.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 462.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Cezary Chlebowski: Bez pokory, tom I. Warszawa: Ars Print Production s.c., 1997. ISBN 83-87224-05-7.
- Szwaja Edward Franciszek – porucznik obserwator. W: Adam Popiel: Pamięci poległych lotników 1933–1939. T. 32. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1987, s. 134, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. ISBN 83-206-0613-6.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.