Edward Milewski

Edward Milewski

Edward Milewski (<1934)
pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	13 października 1894 Augustów
Data i miejsce śmierci	26 stycznia 1951 Londyn
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Brygada Kawalerii „Edward”
Stanowiska	dowódca brygady
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa bitwa pod Krechowcami wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa bitwa pod Kockiem
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Milewski (ur. 13 października 1894 w Augustowie, zm. 26 stycznia 1951 w Londynie) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Był synem Juliana i Ksawery z Kołakowskich. Brał udział w I wojnie światowej po stronie rosyjskiej, gdzie ukończył kurs szkoły oficerskiej kawalerii. Awansowany kolejno do stopnia chorążego i następnie podporucznika. Od 1917 roku w I Korpusie Polskim w Rosji. Służył w 1 pułku ułanów i 24 lipca 1917 roku wziął udział w bitwie pod Krechowcami^[1]. W lipcu 1918 roku, po rozwiązaniu I Korpusu Polskiego, powrócił do kraju^[1].

Od listopada 1918 w odrodzonym Wojsku Polskim. W szeregach 1 pułku ułanów wziął udział w wojnie z bolszewikami. Po wojnie zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Służbę kontynuował w macierzystym 1 pułku Ułanów Krechowieckich na stanowisku dowódcy szwadronu^[1]. Awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku. W latach 1927–1929 był m.in. dowódcą szwadronu zapasowego 1 pułku ułanów. W lipcu 1929 roku został przeniesiony do 20 pułku ułanów w Rzeszowie na stanowisko kwatermistrza^[2][1]. Z dniem 1 kwietnia 1930 roku został przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy 20 pułku ułanów im. Króla Jana III Sobieskiego^[1][3][4]. 14 grudnia 1931 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[5]. W kwietniu 1934 roku został mianowany dowódcą 3 pułku szwoleżerów w Suwałkach^[6][7]. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[8].

W kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził 3 pułkiem szwoleżerów w składzie Suwalskiej Brygady Kawalerii, a od 22 września do 6 października 1939 roku dowodził Brygadą Kawalerii „Edward” w składzie SGO „Polesie”. Po zakończonej bitwie pod Kockiem przebywał w niewoli niemieckiej. Był jeńcem Oflagu VII A Murnau. Po uwolnieniu z niewoli 29 kwietnia 1945 roku wyjechał do Włoch, gdzie wstąpił do 2 Korpusu Polskiego. W latach 1945–1947 był dowódcą 25 pułku Ułanów Wielkopolskich. Po demobilizacji osiedlił się w Londynie, gdzie zmarł. Pochowany na cmentarzu Stretham Park.

• Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari nr 128^[9] (za kampanię wrześniową)
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2601 (1921)^[10]
• Krzyż Niepodległości (17 września 1932)^[11]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)^[12]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[13]
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[14]
• Krzyż Wojenny (Francja)
• Medal Wojskowy (Francja, 1930)^[15]
• Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)
• Medal Zwycięstwa

• Milewski Edward. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.90-8509 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-01].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerów Kawalerii 1930. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Juszkiewicz, Andrzej Urbaniak, Dowódcy Polskiego Września, Ciechanów 1989.
• Krzysztof Mijakowski, Paweł Rozdżestwieński: 3 Pułk Szwoleżerów Mazowieckich im. Pułkownika Jana Kozietulskiego. Wielka księga kawalerii polskiej 1918–1939. Tom 3. Edipresse Polska SA, 2012. ISBN 978-83-7769-222-6.

• Płk Edward Milewski