Drobnoporek mleczny

Drobnoporek mleczny

Górna strona owocnika
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	żagwiowce
Rodzina	Dacryobolaceae
Rodzaj	drobnoporek
Gatunek	drobnoporek mleczny
Nazwa systematyczna
Postia tephroleuca (Fr.) Jülich Persoonia 11(4): 424 (1982)
Multimedia w Wikimedia Commons

Drobnoporek mleczny (Postia tephroleuca (Fr.) Jülich) – gatunek grzybów z rodziny Dacryobolaceae^[1].

Pozycja w klasyfikacji: Postia, Dacryobolaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1821 r. Elias Fries, nadając mu nazwę Polyporus tephroleucus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1982 r. Walter Jülich, przenosząc go do rodzaju Postia^[1].

Synonimów naukowych jest 22. Niektóre z nich^[2]:

Polską nazwę podał Władysław Wojewoda w 2003 r., przez S. Domańskiego gatunek ten opisywany był jako białak mleczny lub białak popielaty^[3].

Owocnik

Jednoroczna huba o mięsistej konsystencji. Do podłoża przyrasta bokiem. Owocniki wyrastają pojedynczo lub w nielicznych skupiskach. Pojedynczy ma średnicę do 10 cm i grubość do 4 cm, brzeg ostry^[4]. Kształt wachlarzowaty, konsolowaty lub półkolisty. Skórka zbudowana jest ze strzępek o żelatynowej konsystencji, początkowo promieniście włókienkowata, później gładka, czasami nierówna i guzkowata. Barwa górnej powierzchni kapelusza początkowo biała, później szarobiaława, popielatoszarawa i rogowoszarawa. Wysychając żółknie^[5].

Hymenofor

Rurkowaty, znajduje się na dolnej stronie owocnika. Rurki mają długość 3–8 mm, ich pory są bardzo drobne, okrągławe lub wydłużone. Mają średnicę 0,15-0–6 mm (na 1 mm mieści się ich zazwyczaj 4-6). Hymenofor jest białawy i tylko na porozrywanych brzegach żółtawy^[5].

Miąższ

Miękki, mięsisty, biały i nie zmieniający barwy po uszkodzeniu. Nie posiada zapachu, smak łagodny, czasami kwaskowaty^[5].

Cechy mikroskopowe

System strzępkowy monomityczny. Strzępki kontekstu cienkościenne lub umiarkowanie grubościenne, z licznymi przegrodami, niektóre gęsto rozgałęzione. Mają szerokość 3–8 μm. Strzępki tramy głównie cienkościenne, o szerokości 2–4 μm, ze sprzążkami. Brak cystyd i innych płonnych elementów hymenium. Podstawki zgrubiałe, 4–sterygmowe, o rozmiarach 14–16 × 4–5 μm ze sprzążkami w podstawie. Zarodniki cylindryczne, lekko zakrzywione, bezbarwne, gładkie, nieamyloidalne, o rozmiarach 4,5–6 × 1–1,5 μm^[6].

Gatunki podobne

Jest kilka bardzo podobnych morfologicznie grzybów o białym owocniku i mięsistej konsystencji.

• drobnoporek gorzki (Postia stiptica). Najłatwiej odróżnić go smakiem – jest wyraźnie gorzki
• białak śnieżysty (Tyromyces chioneus). Wywołuje białą zgniliznę drewna, drobnoporek mleczny brunatną. Najłatwiej odróżnić te dwa gatunki analizą cech mikroskopowych
• gąbczak piankowy (Spongipellis spumeus). Ma pory okrągławo-labiryntowate, dwuwarstwowy miąższ i jest rzadki.

Notowany jest w Ameryce Północnej, Azji i Europie – tutaj najliczniej^[7]. W Polsce podano wiele jego stanowisk w piśmiennictwie naukowym. Według W. Wojewody nie jest zagrożony^[3].

Nadrzewny saprotrof rozwijający się na martwym drewnie drzew iglastych i liściastych, szczególnie na brzozie brodawkowanej, buku, olszy i jodle. Owocniki wyrastają od sierpnia do października^[3].

Grzyb niejadalny. Powoduje brunatną zgniliznę drewna^[6].