[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Drabionki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drabionki
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

dokszycki

Sielsowiet

Dokszyce

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Drabionki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Drabionki”
Ziemia54°45′55″N 27°39′34″E/54,765278 27,659444

Drabionki – dawny zaścianek. Tereny na których leżał znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie dokszyckim, w sielsowiecie Dokszyce.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w powiecie wilejskim w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego.

W dwudziestoleciu międzywojennym folwark a następnie zaścianek leżał w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim, od 1926 w powiecie dziśnieńskim, w gminie Porpliszcze[1].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 64 osoby, 48 było wyznania rzymskokatolickiego a 16 prawosławnego. Jednocześnie 46 mieszkańców zadeklarowało polską a 18 białoruską przynależność narodową. Było tu 10 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 w 9 domach zamieszkiwały 52 osoby[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Parafianowie i prawosławnej w m. Sitce Wielkie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Dokszycach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Porpliszczach[4].

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921 - 1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 30.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 23.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 361.