Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dihydroetorfina
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C25H35NO4
|
| Masa molowa
|
413,55 g/mol
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
14357-76-7
|
| PubChem
|
107765
|
| DrugBank
|
DB01450
|
| SMILES
|
CCCC(C)(C1CC23CCC1(C4C25CCN(C3CC6=C5C(=C(C=C6)O)O4)C)OC)O
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C25H35NO4/c1-5-8-22(2,28)17-14-23-9-10-25(17,29-4)21-24(23)11-12-26(3)18(23)13-15-6-7-16(27)20(30-21)19(15)24/h6-7,17-18,21,27-28H,5,8-14H2,1-4H3/t17-,18-,21-,22-,23-,24+,25-/m1/s1
|
| InChIKey
|
BRTSNYPDACNMIP-FAWZKKEFSA-N
|
|
|
|
|
|
| Klasyfikacja medyczna
|
| Legalność w Polsce
|
środek odurzający grupy I-N
|
|
|
Dihydroetorfina – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny opioid, pochodna etorfiny. Znajduje się w grupie I-N Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii[1] (dopisana w 2000 roku)[potrzebny przypis]. Jest objęty Jednolitą konwencją o środkach odurzających z 1961 roku (wykaz I)[2].
