[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Diary of a Camper

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diary of a Camper
Gatunek

film akcji

Rok produkcji

1996

Data premiery

26 października 1996

Język

angielski

Czas trwania

1 minuta 36 sekund

Reżyseria

Matthew Van Sickler

Scenariusz

Heath Brown

Główne role

Heath Brown
Eric Fowler
Chris Birke
Pyoveli

Montaż

Eric Fowler

Wytwórnia

United Ranger Films

Strona internetowa

Diary of a Camper – krótki animowany film akcji z 1996 roku, nakręcony w komputerowej grze first-person shooter Quake przez grupę United Ranger Films[1], stanowiącą część klanu graczy o nazwie Rangers. Członkowie klanu wcielili się w role „aktorów”, poruszając swymi postaciami i wygłaszając tekstowe wypowiedzi zgodnie z ustalonym scenariuszem. Film został rozpowszechniony w internecie jako tzw. plik demo, stanowiący zapis czynności graczy i pozwalający odtworzyć w grze przebieg filmu. Diary of a Camper jest uważany za najwcześniejszy znany przykład machinimy – filmów tworzonych z wykorzystaniem silników graficznych gier komputerowych[2][3][4].

Akcja filmu dzieje się podczas wieloosobowej rozgrywki w trybie deathmatch. Prosta fabuła opowiada o starciu pięciu członków klanu Rangers z kamperem, czyli graczem, który czeka w ukryciu na nadejście przeciwników, zamiast aktywnie brać udział w walce.

Choć już przedtem gracze nagrywali i publikowali pliki demo, zwykle były to po prostu nagrania potyczek w trybie deathmatch lub speedruny, czyli filmiki ukazujące próby jak najszybszego przejścia danego poziomu. Diary of a Camper jako pierwsze demo nie było jedynie zapisem przebiegu gry, ale zawierało fabułę i dialogi. Późniejsi publicyści uznali film za prymitywny, ale istotny w historii filmów wykorzystujących gry komputerowe.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Akcja Diary of a Camper rozgrywa się na jednej z map Quake'a, DM6 („The Dark Zone”). Członkowie klanu Rangers badają najbliższy teren, po czym dwaj z nich idą na zwiady do położonego wyżej pomieszczenia. Teleportują się na miejsce, ale zostają zabici przez czekającego tam kampera. Pozostali trzej Rangers, dowiedziawszy się o losie towarzyszy, ostrzeliwują kampera rakietami z dystansu i zabijają go. Oglądając szczątki swojego wroga, rozpoznają w nim Johna Romero[5].

Znaczenie filmu

[edytuj | edytuj kod]

Diary of a Camper powstał przy użyciu opcji nagrywania przebiegu rozgrywki, znanej już wcześniej z gry Doom z 1993 roku. Ta opcja umożliwia nagranie akcji nie jako plik filmowy, ale jako zapis kolejnych wydarzeń, tzw. demo, które można następnie odtworzyć w grze w czasie rzeczywistym[6][7]. Następca Dooma – Quake – także umożliwiał nagrywanie takich dem[8], a jednocześnie wprowadził ulepszoną rozgrywkę wieloosobową oraz większe możliwości edytowania zasobów gry[9]. Rozgrywki wieloosobowe stały się bardzo popularne w społeczności graczy, traktowane niemal jak sport; potyczki graczy nagrywano w postaci plików demo[4], które oglądali inni gracze, aby udoskonalić własne umiejętności[7]. Paul Marino, dyrektor wykonawczy organizacji Academy of Machinima Arts & Sciences, podkreśla, że nagrania te zaczęły przybierać coraz bardziej filmowy charakter; „punkt widzenia gracza stał się punktem widzenia reżysera”[8].

W 1996 roku klan Rangers cieszył się renomą w środowisku Quake jako wybitni gracze, znani także z umiejętności tworzenia modyfikacji gry[3]. Pomysł wykorzystania Quake do stworzenia filmiku zrodził się wśród członków klanu w sierpniu 1996 roku[10]; Diary of a Camper został opublikowany 26 października tego samego roku[11]. Film zaskoczył społeczność graczy Quake swoim innowacyjnym użyciem gry. Choć przypominał wcześniejsze nagrania z potyczek, odróżniał się tym, że opowiadał prostą, spójną historię[3][12]. Według określenia Kellanda, Morrisa i Lloyda Diary of a Camper „wyznaczał przejście ze sprawozdań sportowych do produkcji filmowych”[4]. Według Henry’ego Lowooda „Diary of a Camper zrywa z formułą filmu demo jako udokumentowania rozgrywki”, ponieważ perspektywa widza jest niezależna „od perspektywy któregokolwiek z graczy/aktorów; film nie jest 'nakręcony' z pierwszoosobowej perspektywy kamerzysty”[13]. Lowood określił film jako „przemianę gry sportowej w (...) minimalistyczną grę teatralną”, co podkreślają aluzje do elementów typowej rozgrywki, takich jak kamper[7].

Przed ukazaniem się Diary Uwe Girlich, doktorant z Niemiec[14], udokumentował format plików demo Quake, w których – jak zaznaczył – „współrzędne gracza i pozycja kamery mogą się różnić”. Dodał przy tym, że „dla ludzi, którzy mają zbyt dużo wolnego czasu, Quake może zastąpić pełny system modelowania 3D”[13]. Jednak w czasie tworzenia Diary of a Camper nie istniały jeszcze programy do edytowania dem. Jeden z członków klanu, Eric „ArchV” Fowler, stworzył własne oprogramowanie do zmiany pozycji kamery i montażu nagranych sekwencji[13][15]. Autorem scenariusza był Heath „ColdSun” Brown, a reżyserem – Matt „Unknown Soldier” Van Sickler[15]. W pliku tekstowym dołączonym do filmu Brown dziękuje dwóm członkom klanu o pseudonimach „Sp}{inx” (prawdziwe nazwisko: Chris Birke[16]) oraz „Mute” za pomoc Fowlerowi w „pakowaniu filmu”[1].

Diary of a Camper i podobne, inspirowane nim filmy początkowo nazywano Quake movies („filmy Quake'owe”). Termin „machinima” został wprowadzony w roku 1998[17] w związku z coraz powszechniejszym wykorzystywaniem silników innych gier[18]. Diary of a Camper nie od razu uznano za pierwszy przykład machinimy. Artykuł opublikowany w lutym 2000 roku w serwisie Machinima.com wymienia jako kandydatów do miana „pierwszej machinimy” speedruny z Dooma, nagrania z gry Stunt Island oraz produkcje demosceny, choć zarazem przyznaje Diary tytuł „pierwszego filmu stworzonego w trójwymiarowym silniku gry”[19]. Academy of Machinima Arts & Sciences w 2002 roku ustaliła precyzyjną definicję machinimy jako „tworzenie filmów animowanych w wirtualnym, trójwymiarowym środowisku czasu rzeczywistego”, oddzielając tę formę twórczości od jej prekursorów[17].

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Chociaż Diary of a Camper odegrał ważną rolę w początkach sztuki machinimy, jego treść była oceniana przez recenzentów raczej krytycznie. Według Lowooda „fabuła oferuje niewiele ponad krótką sekwencję hermetycznych dowcipów”[13]; inni publicyści także określili fabułę jako nieskomplikowaną[2][4]. Również najważniejsze (według Paula Marino[20]) witryny internetowe, recenzujące filmy Quake'owe w latach 90., oceniały Diary nisko. Roger Matthews, recenzent z witryny Quake Movie Library, określił film jako „niewiele więcej niż deathmatch z kamerą”[21]. Paul Coates z witryny Psyk's Popcorn Jungle uznał go za nudny i nieciekawy[22], a Stephen Lum z The Cineplex skrytykował zawarty w filmie „dziwny humor”[23].

Recenzenci dostrzegli jednak również zalety filmu, w tym jego innowacyjność. Matthews pochwalił dobrą i bezbłędną pracę kamery[21]; Lum przyznał filmowi najwyższą ocenę w kategorii „innowacja/oryginalność” ze względu na zapoczątkowanie „szału” na tworzenie filmików w Quake[23]. Ostateczne oceny były różne. Jedynie w The Cineplex Diary otrzymał wysoką ocenę ogólną – 7.5 na 10[23]. Matthews ocenił go na 20%[21], a Coates – na 2/10. Coates później dodał do recenzji oświadczenie, że jego ocena może być zbyt niska, biorąc pod uwagę historyczne znaczenie Diary, ale ostatecznie nie zmienił swojego werdyktu[22].

Ze względu na swoje znaczenie, Diary of a Camper wielokrotnie pojawiał się w prezentacjach poświęconych machinimie. Był jednym z pierwszych dzieł włączonych do projektu Machinima Archive, będącego owocem współpracy Uniwersytetu Stanford, Internet Archive, Academy of Machinima Arts & Sciences oraz serwisu Machinima.com[24]. W 2005 roku na Uniwersytecie Stanford zaprezentowano szereg dzieł z gatunku machinima, w tym także Diary of a Camper[25]. Z kolei w 2006 roku film pojawił się na wystawie poświęconej machinimie, zorganizowanej przez Australian Centre for the Moving Image[26][27].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Brown 1996 ↓, plik tekstowy.
  2. ↑ a b Marino 2004 ↓, s. 6.
  3. ↑ a b c Lowood 2006 ↓, s. 32.
  4. ↑ a b c d Kelland, Morris i Lloyd 2005 ↓, s. 28.
  5. ↑ Brown 1996 ↓.
  6. ↑ Marino 2004 ↓, s. 3.
  7. ↑ a b c Lowood 2005 ↓, s. 13.
  8. ↑ a b Marino 2004 ↓, s. 4.
  9. ↑ Lowood 2005 ↓, s. 12.
  10. ↑ Salen i Zimmerman 2003 ↓, s. 550.
  11. ↑ Marino 2004 ↓, s. 21.
  12. ↑ McGraw-Hill 2007 ↓.
  13. ↑ a b c d Lowood 2006 ↓, s. 33.
  14. ↑ Kelland, Morris i Lloyd 2005 ↓, s. 37.
  15. ↑ a b Wu ↓.
  16. ↑ Salen 2002 ↓.
  17. ↑ a b Marino 2004 ↓, s. 1.
  18. ↑ Marino 2004 ↓, s. 12.
  19. ↑ Machinima.com 2000 ↓.
  20. ↑ Marino 2004 ↓, s. 7.
  21. ↑ a b c Matthews 1997 ↓.
  22. ↑ a b Coates 1998 ↓.
  23. ↑ a b c Lum ↓.
  24. ↑ Lowood 2008 ↓.
  25. ↑ Lue 2005 ↓.
  26. ↑ Marino 2006 ↓.
  27. ↑ Butler 2006 ↓.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Diary_of_a_Camper&oldid=74321524”