[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Departament Zaopatrzenia Inżynierii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Departament Zaopatrzenia Inżynierii
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

5 lutego 1929

Rozformowanie

26 maja 1933

Tradycje
Rodowód

Departament Inżynierii

Kontynuacja

Departament Techniczny

Dowódcy
Pierwszy

płk Tadeusz Kossakowski

Organizacja
Dyslokacja

Garnizon Warszawa

Podległość

Ministerstwo Spraw Wojskowych

Departament Zaopatrzenia Inżynierii Ministerstwa Spraw Wojskowych (Dep. Zaop. Inż. M.S.Wojsk.) – organ pracy I wiceministra spraw wojskowych właściwy w sprawach zaopatrywania Wojska Polskiego II RP w sprzęt i materiały inżynieryjne.

31 stycznia 1929 Minister Spraw Wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski „unieważnił tymczasową organizację i skład osobowy Departamentu Inżynierii, a w jego miejsce polecił zorganizować w terminie do dnia 5 lutego 1929:
a) Szefostwo Saperów M.S.Wojsk. (skład osobowy nr 1),
b) Szefostwo Łączności M.S.Wojsk. (skład osobowy nr 2),
c) Szefostwo Broni Pancernych M.S.Wojsk. (skład osobowy nr 3),
d) Departament Zaopatrzenia Inżynierii (skład osobowy nr 4)”. Nowo utworzone szefostwa zostały podporządkowane bezpośrednio II wiceministrowi, natomiast Departament Zaopatrzenia Inżynierii pozostał w bezpośrednim podporządkowaniu I wiceministra-szefa administracji armii[1].

Zakres zadań szefa departamentu obejmował:

  • wypracowania wniosków w zakresie zaopatrywania wojska w sprzęt i materiały inżynieryjne,
  • kierowanie pracami wojskowych zakładów i instytucji zaopatrzeniowych,
  • opracowanie planów wyposażenia wojska w materiały inżynieryjne,
  • przygotowanie przemysłu krajowego dla potrzeb wojennych w zakresie inżynierii.

5 kwietnia 1929 Minister Spraw Wojskowych wprowadził nową organizację i skład osobowy departamentu[2].

20 stycznia 1930 Minister Spraw Wojskowych zarządził utworzenie wydziału samochodowego w składzie departamentu. Wydział samochodowy liczył czterech oficerów sztabowych broni (szef wydziału i trzech referentów) oraz dwóch urzędników i jednego niższego funkcjonariusza[3]. 31 marca 1930 na stanowisko szefa wydziału samochodowego został wyznaczony podpułkownik Aleksander Rzeszowski, dotychczasowy dowódca 4 Dywizjonu Samochodowego w Łodzi, a na stanowisko referenta porucznik January Suchodolski ze Szkoły Czołgów i Samochodów[4]. 18 czerwca 1930 do departamentu zostało przeniesionych kolejnych dwóch oficerów wojsk samochodowych: kapitan Antoni Macherski z 1 Dywizjonu Samochodowego i porucznik Ludomir Piotr Zakrzewski z 4 Dywizjonu Samochodowego[5].

W związku z utworzeniem wydziału samochodowego 18 października 1930 Minister Spraw Wojskowych zarządził „utworzenie referatu personalnego w Departamencie Zaopatrzenia Inżynierii, jako organu do spraw personalnych oficerów wspólnych formacji inżynierii oraz oficerów samochodowych z jednoczesnym zniesieniem referatu personalnego w Szefostwie Broni Pancernych”. Referat personalny liczył jednego oficera sztabowego broni (kierownik), jednego oficera administracyjnego (referent) i jednego urzędnika III kategorii[6].

31 lipca 1931 Minister Spraw Wojskowych przemianował, bez zmiany kompetencji, I wiceministra spraw wojskowych i szefa administracji armii na II wiceministra spraw wojskowych i szefa administracji armii.

26 maja 1933 Minister Spraw Wojskowych przemianował Departament Zaopatrzenia Inżynierii na Departament Techniczny Ministerstwa Spraw Wojskowych (Dep. Techn. M.S.Wojsk.)[7].

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L. 3978/Tjn. Org. z dnia 30 października 1934 został zlikwidowany Departament Techniczny oraz Kierownictwo Zaopatrzenia Technicznego. Jednocześnie z dniem 1 grudnia 1934 dotychczasowe szefostwa saperów i łączności zostały przekształcone w dowództwa. Obu dowództwom oraz powstałemu w 1930 Dowództwu Broni Pancernych powierzono kierownictwo odpowiednich służb i podporządkowano organy wykonawcze w postaci kierownictw zaopatrzenia, biur badań technicznych oraz składnic:

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Wydział Fortyfikacyjny[9]

  • szef wydziału - ppłk Józef Siłakowski

Wydział Rachunkowo-Budżetowy

  • szef wydziału - kpt. Józef Jeszka

Wydział Wyposażenia

  • szef wydziału - mjr Jan Wartoń (od 1 VIII 1929)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 31 stycznia 1929, poz. 26.
  2. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 5 kwietnia 1929, poz. 105.
  3. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 20 stycznia 1930, poz. 28.
  4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 31 marca 1930, s. 111.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 18 czerwca 1930, s. 212.
  6. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 33 z 18 października 1930, poz. 390.
  7. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 26 maja 1933, poz. 97.
  8. Tadeusz Böhm, Z dziejów naczelnych władz wojskowych ..., s. 199-201.
  9. 3 kwietnia 1930 Wydział Fortyfikacyjny został przeniesiony do Sztabu Głównego, gdzie zorganizowano na jego bazie Kierownictwo Fortyfikacji. Na stanowisko szefa Kierownictwa Fortyfikacji został wyznaczony ppłk dypl. inż. Henryk Bagiński.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych z 1929, 1930 i 1933.
  • Tadeusz Böhm, Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939, Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994, ISBN 83-11-08368-1, OCLC 749724324.
  • Zdzisław Józef. Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
  • Zdzisław Józef. Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.