Dendroscansor decurvirostris

	Dendroscansor decurvirostris
	Millener & Worthy, 1991
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	barglikowce
Rodzina	bargliki
Rodzaj	Dendroscansor; Millener & Worthy, 1991
Gatunek	D. decurvirostris
	Systematyka w Wikispecies

Dendroscansor decurvirostris – wymarły gatunek ptaka z rodziny barglików (Acanthisittidae), endemicznego dla Wyspy Południowej Nowej Zelandii. Jedyny przedstawiciel rodzaju Dendroscansor.

D. decurvirostris był drobnym ptakiem z silnymi nogami, delikatnymi skrzydłami oraz zredukowanym mostkiem. Redukcja kości skrzydeł była tak duża, że D. decurvirostris nie potrafił latać, podobnie jak łazik południowy. Szacuje się, że ważył około 29 g, niemal dwukrotnie więcej niż największe żyjące obecnie nowozelandzkie bargliki, lecz znacznie mniej niż wymarły Pachyplichas yaldwyni, który mógł osiągać ponad 50 g masy. Bardzo długi i zagięty dziób D. decurvirostris był cechą odróżniającą go od innych barglików^[1].

Ten gatunek jest znany ze skamieniałości odkrytych na czterech stanowiskach na Wyspie Południowej – holotypem jest niekompletny szkielet odkryty w 1986 roku w jaskini Moonsilver, skatalogowany jako NMNZ S27775. Liczy on prawdopodobnie około 10–15 tysięcy lat^[1]. Jest najrzadziej odnajdywanym kopalnym barglikiem na Nowej Zelandii; przypuszczalnie (gdy jeszcze istniał) był najrzadszym gatunkiem tej rodziny. Prawdopodobnie występował w górskich obszarach (jak żyjący współcześnie łazik skalny), na co wskazuje miejsce znalezienia skamieniałości.

Millener i Worthy sugerują, że prawdopodobnie żył głównie na drzewach, gdzie badał szczeliny w korze, podobnie jak czynią to m.in. tęgostery, garncarzowate, pełzaczowate czy korołazy^[1].

D. decurvirostris wymarł przed przybyciem europejskich kolonistów i odkrywców na Nową Zelandię. Jest prawdopodobnie jedną z pierwszych ofiar introdukcji szczura polinezyjskiego. Jak wiele nowozelandzkich gatunków nie potrafił sobie poradzić z zagrożeniem, jakim były nowe drapieżniki.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Philip R. Millener, Trevor H. Worthy. Contribution to New Zealand's late Quaternary avifauna. II: Dendroscansor decurvirostris, a new genus and species of wren (Aves: Acanthisittidae). „Journal of the Royal Society of New Zealand”. 21 (2), s. 179–200, 1991. (ang.).

Bibliografia

Tennyson, A. & Martinson, P.: Extinct Birds of New Zealand. Wellington: Te Papa Press, 2006. ISBN 978-0-909010-21-8.
Worthy, Trevor H., & Holdaway, Richard N.: The Lost World of the Moa. Bloomington: Indiana University Press, 2002. ISBN 0-253-34034-9.

Linki zewnętrzne

Holotyp Dendroscansor decurvirostris w kolekcji Museum Nowej Zelandii Te Papa Tongarewa
Paul Martinson: Long-billed Wren. Dendroscansor decurvirostris. Ilustracja z książki Extinct Birds of New Zealand – Alan Tennyson, Te Papa Press, Wellington, 2006

[MW91-1] Philip R. Millener, Trevor H. Worthy. Contribution to New Zealand's late Quaternary avifauna. II: Dendroscansor decurvirostris, a new genus and species of wren (Aves: Acanthisittidae). „Journal of the Royal Society of New Zealand”. 21 (2), s. 179–200, 1991. (ang.).

[1]