Dariusz Wdowczyk

Dariusz Wdowczyk

Pełne imię i nazwisko	Dariusz Janusz Wdowczyk
Data i miejsce urodzenia	25 września 1962 Warszawa
Wzrost	179 cm
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub 1973–1980 Gwardia Warszawa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1980–1983 Gwardia Warszawa 71 (1) 1983–1989 Legia Warszawa 152 (16) 1989–1994 Celtic 116 (4) 1994–1998 Reading 82 (0) 1998 Polonia Warszawa 5 (0) W sumie: 426 (21)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1984–1992  Polska 53 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1998 Polonia Warszawa (asystent) 1998–2000 Polonia Warszawa 2000–2001 Orlen Płock 2001–2002 Widzew Łódź 2002–2004 Korona Kielce 2005–2007 Legia Warszawa 2007–2008 Polonia Warszawa 2013–2014 Pogoń Szczecin 2016 Wisła Kraków 2017 Piast Gliwice
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Dariusz Janusz Wdowczyk (ur. 25 września 1962 w Warszawie) – polski trener piłkarski i piłkarz, który występował na pozycji obrońcy. W latach 1984–1992 reprezentant Polski.

Karierę piłkarską rozpoczynał jako zawodnik Gwardii Warszawa. W barwach „Harpagonów” zadebiutował w polskiej ekstraklasie w sezonie 1981/1982. Był już wówczas podstawowym zawodnikiem warszawskiej drużyny. Udanymi występami w Gwardii zwrócił na siebie uwagę bardziej utytułowanego lokalnego rywala – Legii. Od 1983 przez 7 sezonów występował w barwach „Wojskowych”. Był jednym z najlepszych zawodników stołecznej drużyny w latach osiemdziesiątych. Mimo że Legii nie udało się zdobyć wówczas mistrzostwa Polski, Wdowczyk był także uznawany za jednego najlepszych w tamtym czasie polskich piłkarzy. Jako obrońca Legii zasłynął m.in. silnymi strzałami, co pozwoliło mu zdobyć 16 bramek dla „Wojskowych”. Ogółem w barwach Legii rozegrał 192 oficjalne spotkania, w tym 152 ligowe. Pełnił również funkcję kapitana Legii. W połowie sezonu 1989/1990 przeniósł się do Szkocji, gdzie przez 5 sezonów występował w drużynie Celtic F.C., wspólnie z innym byłym „legionistą” Dariuszem Dziekanowskim. Później przez kilka lat występował w angielskim Reading F.C. Karierę piłkarską zakończył w 1998 jako gracz stołecznej Polonii Warszawa, gdzie następnie rozpoczął pracę szkoleniową. W lidze polskiej rozegrał 211 spotkań, w których strzelił 17 goli. W lidze szkockiej zaliczył 119 gier strzelając 4 gole, zaś w lidze angielskiej rozegrał 82 mecze.

Jako zawodnik Legii zdobył Puchar Polski oraz Superpuchar w 1989 oraz przyczynił się do zdobycia Pucharu w 1990.

Jeszcze jako nastolatek bronił barw narodowych występując w juniorskich reprezentacjach Polski. Tam też osiągnął swoje największe sukcesy na arenie międzynarodowej. W 1980 i 1981 zdobył dwa razy z rzędu tytuł wicemistrza Europy do lat 18. Z czasem, dzięki udanym występom w Gwardii i Legii, zwrócił uwagę selekcjonera pierwszej reprezentacji Antoniego Piechniczka. W drużynie narodowej zadebiutował meczem z Finlandią 12 września 1984. Później regularnie występował w reprezentacji, jednak zabrakło go w kadrze na Mistrzostwa Świata w 1986 w Meksyku. Był podstawowym zawodnikiem w drużynach prowadzonych przez Wojciecha Łazarka i Andrzeja Strejlaua. W 6 meczach był kapitanem reprezentacji, m.in. w spotkaniach z Anglią i Szwecją na koniec eliminacji do Mistrzostw Świata we Włoszech. Przygodę z drużyną narodową zakończył 19 maja 1992 spotkaniem z Austrią. W barwach Polski wystąpił 53 razy, strzelił 2 bramki.

Pracę szkoleniowca zaczynał jeszcze jako zawodnik Polonii Warszawa. Na początku sezonu 1998/1999 był grającym asystentem Zdzisława Podedwornego. Po zakończeniu kariery piłkarskiej i dymisji Podedwornego wspólnie z dyrektorem sportowym Polonii Jerzym Engelem zostali szkoleniowcami „Czarnych Koszul”. Po zatrudnieniu Engela na stanowisku selekcjonera kadry narodowej w przerwie zimowej sezonu 1999/2000 Wdowczyk został samodzielnym pierwszym trenerem Polonii, którą w tym samym sezonie doprowadził do tytułu mistrza Polski oraz zwycięstwa w Pucharze Ligi, a następnie zwycięstwa w Superpucharze.

Po niezbyt udanej dla Polonii rundzie jesiennej sezonu 2000/2001 Wdowczyk pożegnał się z pracą w Warszawie. Przez kilka miesięcy pracował w Orlenie Płock, a następnie w Widzewie Łódź, skąd został zwolniony jeszcze przed pierwszym meczem sezonu.

Później został zatrudniony w trzecioligowej Koronie Kielce, z którą awansował do II ligi. Ma też swój udział w awansie Korony do I ligi, gdyż prowadził drużynę w pierwszej połowie sezonu, później jednak rozwiązał kontrakt z klubem w związku z możliwością objęcia Legii.

Kilkakrotnie wymieniany był jako potencjalny kandydat do objęcia funkcji trenera Legii Warszawa. W spekulacjach medialnych uważany był za faworyta szefów nowego właściciela warszawskiej drużyny – Grupy ITI. Stanowisko szkoleniowca Legii objął ostatecznie we wrześniu 2005 zastępując Jacka Zielińskiego, który został jego asystentem. Owocem jego pracy było zdobycie Mistrzostwa Polski w 2006. Sezon 2006/2007 nie był już tak udany dla Wdowczyka. Po porażce w eliminacjach do Ligi Mistrzów, odpadnięciu z Pucharu UEFA i Pucharu Polski oraz niepowodzeniach w lidze jego pozycja w Legii została zagrożona. W konsekwencji kolejnych nieudanych występów w rundzie wiosennej, 13 kwietnia 2007 został zwolniony ze stanowiska.

1 lipca 2007 objął obowiązki dyrektora ds. piłki nożnej w szkockim klubie Livingston F.C. 29 października 2007 podpisał kontrakt z drugoligową Polonią Warszawa. Pracował tam niecałe pół roku z powodu zatrzymania pod zarzutami korupcji. Po rozwiązaniu kontraktu z Polonią z dniem 15 kwietnia 2008, w lipcu został zatrudniony w czwartoligowej Koronie Góra Kalwaria, oficjalnie w charakterze konsultanta. W tej roli pracował w Górze Kalwarii do marca 2009.

28 marca 2008 Dariusz Wdowczyk został zatrzymany przez Centralne Biuro Antykorupcyjne, w związku z aferą korupcyjną w polskiej piłce^[1]. Prokurator postawił mu zarzut wręczania korzyści majątkowych sędziom i obserwatorom meczów w zamian za korzystne dla Korony Kielce prowadzenie i ocenianie meczów w sezonie 2003/2004. 29 marca został zwolniony. Oskarżony przyznał się do winy, a później dobrowolnie poddał się karze, dzięki czemu możliwe było rozpatrzenie jego sprawy w trybie przyspieszonym bez procesu. 16 września 2009 został skazany przez Sąd Rejonowy w Kielcach na 3 lata pozbawienia wolności w zawieszeniu na 5 lat, grzywnę w wysokości 100 tys. zł oraz trzyletni zakaz pracy w sporcie za udział w procederze korupcyjnym, w Koronie Kielce, w sezonie 2003/2004^[2]. Obarczono go również kwotą 20 470 zł tytułem kosztów sądowych.

Dodatkowo 29 października 2009 został skazany przez Wydział Dyscypliny PZPN na siedem lat bezwzględnej dyskwalifikacji (przy czym w karę tę wliczono okres zawieszenia licencji trenerskiej od 2008) oraz 20 tys. zł grzywny. Kara miała obowiązywać do 2016 roku. 5 lipca 2012, po upływie czterech lat zawieszenia, Komisja Kształcenia i Licencjonowania Trenerów PZPN udzieliła Wdowczykowi licencję UEFA Pro na okres 1 roku, zaś Trybunał Arbitrażowy przy PKOl przywrócił możliwość pracy w zawodzie trenera^[3].

Po odbyciu kary zawieszenia, 20 marca 2013 powrócił na ławkę trenerską w Pogoni Szczecin. W swoim pierwszym sezonie uratował zespół przed spadkiem zajmując 12. miejsce, w drugim zaś po 30 kolejkach Pogoń znajdowała się tuż za podium (4. miejsce), jednak w fazie finałowej zespół przegrał 5 meczów i spadł na 7. miejsce. 21 października 2014 po porażce 0:5 i spadku na 10. miejsce, Wdowczyk został zwolniony z klubu za porozumieniem stron. Jego ogólny bilans w Pogoni to 19 zwycięstw, 22 remisy i 19 porażek.

Od 13 marca do 10 listopada 2016 był trenerem Wisły Kraków^[4]. 3 marca 2017 został trenerem Piasta Gliwice^[5]. 19 września 2017 został zwolniony z tego stanowiska.

• Ekstraklasa (1): 1999/00
• Puchar Ligi Polskiej (1): 2000
• Superpuchar Polski w piłce nożnej (1): 2000

• Ekstraklasa (1): 2005/06

Od 2018 jest ekspertem kanałów sportowych należących do Grupy Polsat. W przerwach niektórych meczów piłkarskich można usłyszeć jego komentarze i analizy. Jest stałym gościem stacji Polsat Sport Premium, przy transmisjach rozgrywek Ligi Mistrzów UEFA^[6].

• Dariusz Wdowczyk w bazie 90minut.pl (pol.)