Dakowy Mokre

Dakowy Mokre

wieś
Dwór w Dakowach Mokrych. Fronton z herbami
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	nowotomyski
Gmina	Opalenica
Liczba ludności (2022)	507[2]
Strefa numeracyjna	61
Kod pocztowy	64-330[3]
Tablice rejestracyjne	PNT
SIMC	0592176
Położenie na mapie gminy Opalenica Dakowy Mokre
Położenie na mapie Polski Dakowy Mokre
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Dakowy Mokre
Położenie na mapie powiatu nowotomyskiego Dakowy Mokre
52°16′14″N 16°29′05″E/52,270556 16,484722[1]

Dakowy Mokre – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, powiecie nowotomyskim w gminie Opalenica^[4][5], 6 km na południowy wschód od Opalenicy, 10 km na południe od Buku.

Nazwa wsi ewaluowała stopniowo od czasu jej powstania. W XIV wieku znana była pod nazwą Dakowo. Jan Nepomucen Bobrowicz w swojej książce pod tytułem "Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Księztwa Poznańskiego" (wyd. 1846) pisze "Dakowy mokre"^[6].

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1399 r. Wieś należała kolejno do rodów Dakowskich, Chociszewskich, Niegolewskich, Raczyńskich, a następnie do Bolesława Potockiego (1870 r.). Po ślubie Felicji z Potockich z Maciejem Mielżyńskim dwór przeszedł w ręce rodziny Mielżyńskich z Iwna, a od 1932 r. do Anieli z Mielżyńskich Ostrowskiej^[7].

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) Dakowy Mokre należały do wsi większych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski)^[6]. Dakowy Mokre należały do okręgu bukowskiego i stanowiły część majątku Wojnowice, którego właścicielem był wówczas Edmund Raczyński^[6]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 518 mieszkańców i 46 dymów (domostw)^[6].

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dakowy Mokre, po jej zniesieniu w gromadzie Opalenica-Wschód. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

• Kościół w stylu neorenesansowym z 1904 r., trzeci już z kolei powstały w tym miejscu. Pierwszy budynek, jeszcze o konstrukcji drewnianej wzniósł ówczesny właściciel Opalenicy, Tycz Bar w roku 1401. Kościół drewniany przetrwał do XVI wieku, kiedy to konstrukcja drewniana została rozebrana i w 1504 r. wybudowano kościół murowany w stylu gotyckim. Inicjatorem budowy była Małgorzata Chociszewska. Kościół pod wezwaniem św. Katarzyny konsekrował w 1640 biskup poznański Jakub Dziaduski. Obecny kościół wzniesiony został w latach 1901-1904 pod kierownictwem Heliodora Matejki
• Dwór neoklasycystyczny z parkiem
• Pozostałości grodziska pierścieniowatego z VII-IX w. w odległości około 1 km na północ od wsi. Należało ono do tzw. kompleksu poznańskiego – pasa grodów rozciągających się od Poznania na zachód aż po rzekę Mogilnicę i na północ aż po zakręt Warty. Grodzisko jest poważnie zniszczone - zachowała się jedynie niewielka część wału we wschodniej części grodu w pierwotnej wysokości około 3 m, a także środkowa i zewnętrzna część wału w zachodniej partii grodu, ale do wysokości jedynie około 80 cm. We wnętrzu widoczne są ślady licznych wkopów. Na zewnątrz widoczna jest fosa, szerokości obecnie około 3 m, ale bardzo płytka. Gród w Dakowych Mokrych funkcjonował w VII/VIII-IX w ., a po jego opuszczeniu wykorzystany był ponownie w XI w. przez krótkotrwałe osadnictwo.

• 
  Kościół św. Katarzyny

• Dakowy Suche

• Dokowo Mokre, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014 .
• Opis miejscowości na stronie gminy Opalenica. opalenica.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-10)].
• Strona Dakowskiego Dworu