[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Dosyteusz (Protopopow)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dosyteusz
Dmitrij Protopopow
Arcybiskup saratowski i pietrowski
Ilustracja
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

16 października 1866
Molczino

Data i miejsce śmierci

12 marca 1942
Saratów

Miejsce pochówku ?
Arcybiskup saratowski i pietrowski
Okres sprawowania

1922–1927

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

1904

Prezbiterat

1894

Chirotonia biskupia

18 stycznia 1909

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

18 stycznia 1909

Miejscowość

Saratów

Miejsce

Sobór św. Aleksandra Newskiego

Dosyteusz, imię świeckie Dmitrij Aleksiejewicz Protopopow (ur. 4 października?/16 października 1866 w Molczinie, zm. 12 marca 1942 w Saratowie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem kapłana prawosławnego. W 1891 ukończył studia w Moskiewskiej Akademii Duchownej jako kandydat nauk teologicznych. W 1891 został zatrudniony jako katecheta żeńskiej szkoły w Smoleńsku. W 1894 został wyświęcony na kapłana. Od 1894 do 1904 był katechetą początkowo w gimnazjum męskim, a następnie w gimnazjum żeńskim w Jegorjewsku. W 1904 złożył wieczyste śluby mnisze. Służył w domu biskupim w Riazaniu, następnie od października 1904 do marca 1905 był nadzorcą szkoły duchownej w Ranienburgu, po czym przez rok – inspektorem seminarium duchownego w Nowogrodzie. W 1906 otrzymał godność archimandryty. Od 1906 do 1909 był rektorem seminarium duchownego w Smoleńsku.

18 stycznia 1909 został wyświęcony na biskupa wolskiego, wikariusza eparchii saratowskiej. W 1917 objął katedrę saratowską, wybrany na nowego ordynariusza eparchii przez zjazd duchowieństwa i świeckich eparchii. Uczestniczył w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1917–1918.

W kwietniu 1922 aresztowany z powodu niechęci wobec Żywej Cerkwi. W 1923 zesłany na pięć lat na Syberię, następnie w 1927 – na kolejne trzy lata. W 1927 został z tego powodu formalnie przeniesiony w stan spoczynku. W ostatnich latach życia wrócił do Saratowa; żył w zupełnej nędzy. Został pochowany na cmentarzu miejskim w Saratowie.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]