Domenico Calcagno
| Kardynał prezbiter | |||
| |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 lutego 1943 | ||
| Przewodniczący Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej | |||
| Okres sprawowania |
7 lipca 2011–26 czerwca 2018 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
29 czerwca 1967 | ||
| Nominacja biskupia |
25 stycznia 2002 | ||
| Sakra biskupia |
9 marca 2002 | ||
| Kreacja kardynalska |
18 lutego 2012 | ||
| Kościół tytularny |
SS. Annunciazione della Beata Vergine Maria a Via Ardeatina | ||
| Data konsekracji |
9 marca 2002 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Domenico Calcagno (ur. 3 lutego 1943 w Tramontana) – włoski duchowny katolicki, przewodniczący Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej w latach 2011–2018, od 2013 członek Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego, kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wstąpił do seminarium duchownego w Genui. Studiował także na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, gdzie w 1968 uzyskał tytuł doktora teologii dogmatycznej[1].
Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1967 z rąk kardynała Giuseppe Siriego i został inkardynowany do archidiecezji genueńskiej. Pracował jako m.in. rektor Oratorium św. Erazma w Genui (1969-1989), dyrektorem krajowego biura misyjnego (1989-1996), a także ekonomem Konferencji Episkopatu Włoch (1998-2002).
25 stycznia 2002 papież Jan Paweł II mianował go ordynariuszem diecezji Savona-Noli[1]. Sakry biskupiej udzielił mu 9 marca 2002 ówczesny arcybiskup Genui - kard. Dionigi Tettamanzi.
7 lipca 2007 papież Benedykt XVI mianował go sekretarzem Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej, podnosząc go do rangi arcybiskupa[2]. Dokładnie 4 lata później - 7 lipca 2011 został przewodniczącym Administracji, zastępując na tym stanowisku kard. Attilio Nicorę[3]. 6 stycznia 2012 ogłoszona została jego kreacja kardynalska, której papież Benedykt XVI dokonał oficjalnie na konsystorzu w dniu 18 lutego 2012[4]. W 2013 roku został mianowany członkiem Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego, którą to funkcję pełni również w kadencji trwającej od 2018 roku[5]. 26 czerwca 2018 papież zaakceptował jego rezygnację z urzędu przewodniczącego Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej, złożoną ze względu na wiek[6].
Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.
4 marca 2022 papież Franciszek promował go do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem dotychczasowej diakonii na zasadzie pro hac vice[7][8].
3 lutego 2023 ukończył 80 lat i utracił prawo do uczestnictwa w przyszłych konklawe[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b NOMINA DEL VESCOVO DI SAVONA-NOLI (ITALIA). press.vatican.va. [dostęp 2002-01-25]. (wł.).
- ↑ NOMINA DEL SEGRETARIO DELL’AMMINISTRAZIONE DEL PATRIMONIO DELLA SEDE APOSTOLICA. press.vatican.va. [dostęp 2007-07-07]. (wł.).
- ↑ RINUNCIA DEL PRESIDENTE DELL’AMMINISTRAZIONE DEL PATRIMONIO DELLA SEDE APOSTOLICA (A.P.S.A.) E NOMINA DEL NUOVO PRESIDENTE. press.vatican.va. [dostęp 2011-07-07]. (wł.).
- ↑ Papież kreował nowych kardynałów. gosc.pl. [dostęp 2012-02-18]. (pol.).
- ↑ Pontificia commissione per lo Stato della Città del Vaticano. vaticanstate.va. [dostęp 2018-07-11]. (wł.).
- ↑ Rinuncia del Presidente dell’Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica e nomina del nuovo Presidente. press.vatican.va. [dostęp 2018-06-27]. (wł.).
- ↑ Watykan: Kościół ma dziewięciu nowych kardynałów-prezbiterów. pch24.pl. [dostęp 2022-03-04].
- ↑ Concistoro Ordinario Pubblico per il voto su alcune cause di Canonizzazione, 04.03.2022. press.vatican.va. [dostęp 2022-03-04].
- ↑ Kard. Calcagno poza gronem kardynałów-elektorów. ekai.pl. [dostęp 2023-02-03].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2012-02-18]
- Domenico Calcagno [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-01-28] (ang.).
