Dobieżyn
52°19′38″N 16°32′18″E/52,327222 16,538333| wieś | |
 Pałac w Dobieżynie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2013) |
1230[2] |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
64-320[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PZ i POZ |
| SIMC |
0580990 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu poznańskiego  | |
Położenie na mapie gminy Buk  | |
| 52°19′38″N 16°32′18″E/52,327222 16,538333[1]
| |
Dobieżyn (dawniej także Dobieszyn[4]) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Buk.
Części wsi
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0581008 | Michalin | część wsi |
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Pierwotna nazwa miejscowości to Dowieżyno. W dokumentach miejscowość pojawiła się po raz pierwszy w 1354 roku[7]. Dobieżyn należał do biskupów poznańskich aż do rozbiorów Polski, jako wieś w kluczu bukowskim[7]. Wieś biskupa poznańskiego Dowięzino położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[8].
Leon Plater w XIX-wiecznej książce pod tytułem "Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Księztwa Poznańskiego" (wyd. 1846) zalicza Dobieżyn do wsi większych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski)[9]. Dobieżyn należał do okręgu bukowskiego i był częścią majętności Duszniki, której właścicielem był rząd pruski w Berlinie[9]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 407 mieszkańców i 48 dymów (domostw)[9]. Pod koniec XIX wieku w skład wsi wchodziły dwa folwarki o łącznej powierzchni 1439 mórg rozliczeniowych[4]. Dobieżyn liczył wtedy 58 domostw i 496 mieszkańców (w tym 441 katolików i 55 ewangelików)[4]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego[10].
Zabytki i obiekty
[edytuj | edytuj kod]Do rejestru obiektów zabytkowych w gminie Buk wpisano m.in. wielokrotnie przebudowywany dwór z lat 1880-1890 oraz liczne zabudowania mieszkalne i gospodarskie z przełomu XIX i XX w.[11]
W Dobieżynie znajduje się Szkoła Podstawowa im. ojca Ignacego Cieślaka.
Przez skraj miejscowości przebiega droga wojewódzka nr 306 oraz linia kolejowa Warszawa-Berlin, z najbliższą stacją w Buku[12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 24601
- ↑ Demografia. UMiG Buk. [dostęp 2015-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-24)]. (pol.).
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 226 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c Dobieżyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 61.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Paweł Anders: XXXVIII Ogólnopolski Rajd Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Poznań: Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej. Oddział w Poznaniu, 1989.
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 6.
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 198-201.
- ↑ Alicja Dziewulska, Jan Maj: Kościan: mapa topograficzna Polski. Wydanie turystyczne. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne, 1997. ISBN 83-7135-149-6.
- ↑ Uchwała XLVIII/297/10 Rady MiG Buk w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Opieki nad Zabytkami. UMiG Buk. s. 32. [dostęp 2015-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
- ↑ Gmina Buk. Skala 1:50 000. Wyd. 1. Poznań: Pietruska i Mierkiewicz, 2008. ISBN 978-83-7445-048-5.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dowieżyn, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
- Dobieżyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 61.
