[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Grigorij Rossolimo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grigorij Iwanowicz Rossolimo

Grigorij Iwanowicz Rossolimo (ros. Григорий Иванович Россолимо, ur. 5 grudnia?/17 grudnia 1860 w Odessie, zm. 29 września 1928 w Moskwie) – rosyjski lekarz neurolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego dziadek był urodzonym w Kefalonii greckim marynarzem, który osiadł w Odessie i założył tam rodzinę. Ojciec Iwan Grigorjewicz Rossolimo (1821-1888). Grigorij Iwanowicz Rossolimo ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Moskiewskiego w 1884 i podjął pracę u Aleksieja Kożewnikowa w klinice chorób nerwowych. Doktoryzował się w 1887 i został docentem w 1889. W następnym roku otrzymał katedrę chorób nerwowych w klinice internistycznej Aleksieja Ostroumowa.

W 1911 był w grupie pracowników naukowych, którzy zrzekli się swoich stanowisk na uczelni w związku z reformami ministra edukacji. Założył wtedy Instytut Psychologii i Neurologii Dziecięcej. W 1917 otrzymał katedrę neuropatologii na I Uniwersytecie Moskiewskim[1][2]. 17 grudnia 1927 był jednym z przewodniczących (razem z Biechtierewem i Minorem) Pierwszego Wszechzwiązkowego Kongresu Neuropatologów i Psychiatrów, który odbył się w Moskwie[3].

Jego żoną była Maria Siergiejewna Arkudinskaja[4]. Mieli córkę Marię (1898–1962).

Zmarł w 1928 roku w Moskwie. Jego mózgowie zbadano w Moskiewskim Instytucie Badań Mózgu; ważyło 1543 g[3].

Jego przyjacielem był jego kolega ze studiów, Antoni Czechow[5][6]. Uważa się, że na jego postaci była częściowo wzorowana postać profesora Strawińskiego, kierującego kliniką psychiatryczną bohatera powieści Bułhakowa Mistrz i Małgorzata[7][8]. W opowiadaniu „Fatalne jaja” profesor Persikow proponującej mu siedmiopokojowe mieszkanie „pociągającej i namiętnej wdowie” radzi leczyć się u profesora Rossolimo.

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

Zajmował się m.in. objawami neurologicznymi. Opisał nowy objaw, znany dziś jako objaw Rossolimo[9]. Był jednym z twórców psychoneurologii dziecięcej[10].

Wybrane prace

[edytuj | edytuj kod]
  • Страх и воспитание (1887)
  • Zur Physiologie der Schleife (Ein Fall von Gliomatose eines Hinterhorns des Rückenmarks)[11]. (1890)
  • Der Analreflex, seine Physiologie und Pathologie. Neurologisches Centralblatt 10, 257-259 (1891)
  • Экспериментальный метод при изучении нервных и душевных болезней (1893)
  • Zur Symptomatologie und chirurgischen Behandlung einer eigenthümlichen Grosshirncyste[12]. (1894)
  • Zur Frage über die multiple Sklerose und Gliose. Nebst einer Bemerkung über die Vascularisationsverhältnisse der Medulla oblongata[13]. (1897)
  • Ueber Resultate der Trepanation bei Hirntumoren 1. Cysto-glio-sarcoma. 2. Angioma cavernosum[14]. (1897)
  • Ueber Dysphagia amyotactica. Neurologisches Centralblatt 20, 4, 146-151 (1901)
  • Recidivierende Facialislahmung bei Migraine. Neurologisches Centralblatt (1901)
  • Le réflex profond du gross orteil. Rev Neurol Paris 10, 723–724 (1902)
  • Thermoanästhesie und Analgesie als Symptome von Herderkrankung des Hirnstammes[15]. (1903)
  • К вопросу о душевных катастрофах в юношеском возрасте (1903)
  • План исследования детской души (1906)
  • Экспериментально-психологическое исследование больных и учащихся (1909)
  • План исследования детской души в здоровом и болезненном состоянии (1909)
  • Методика психилогических профилей (1910)
  • Общая характеристика Психологических профилей (1910)
  • Краткий метод исследования умственной отсталости (1914)
  • Психологические профили дефективных детей (1914)
  • Психологические профили. Количественное исследование психических процессов в нормальных и патологических состояниях. Методика (1917)
  • Данные психопатологии в вопросе о совместном воспитании (1919)
  • План исследования детской души (1922)
  • Psychotechnik, "Psychologisches Profil" und Konstitution[16]. (1925)
  • Неврология и психотехника (1926)
  • Mein Zehenreflex[17]. (1927)
  • Die experimentell-didaktische Methode im Unterricht der Nervenkrankheiten[18]. (1927)
  • Über akute traumato-syphilitische Erkrankungen des Zentralnervensystems[19]. (1929)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Satran R. G.I. Rossolimo (1860-1928) neurologist and public benefactor. „J Hist Neurosci”. 16. 1-2, s. 65-73, 2007. DOI: 10.1080/09647040600556852. PMID: 17365553. 
  2. ↑ Vein AA. The Moscow clinic for nervous diseases - walking along the portraits. „J Hist Neurosci”. 16. 1-2, s. 42-57, 2007. DOI: 10.1080/09647040600707414. PMID: 17365551. 
  3. ↑ a b Vein AA, Maat-Schieman ML. Famous Russian brains: historical attempts to understand intelligence. „Brain : a journal of neurology”. Pt 2 (131), s. 583–90, luty 2008. DOI: 10.1093/brain/awm326. PMID: 18182419. 
  4. ↑ Россолимо Григорий Иванович PDF
  5. ↑ Satran R. Chekhov and Rossolimo: careers in medicine and neurology in Russia 100 years ago. „Neurology”. 1 (64), s. 121–7, styczeń 2005. DOI: 10.1212/01.WNL.0000148605.03751.D9. PMID: 15642914. 
  6. ↑ Carter R. Anton P. Chekhov, MD (1860-1904): dual medical and literary careers. „The Annals of thoracic surgery”. 5 (61), s. 1557–63, maj 1996. DOI: 10.1016/0003-4975(96)00091-4. PMID: 8633989. 
  7. ↑ Стравинский bulgakov.ru (ros.)
  8. ↑ Sokołow B. Bułhakow. Leksykon życia i twórczości. Wydawnictwo TRIO ISBN 83-88542-29-X s. 302-303
  9. ↑ Grigorii Ivanovich Rossolimo w bazie Who Named It (ang.)
  10. ↑ Petroukhin A. Child neurology in Russia: development of the traditions. „Brain & development”. 7 (20), s. 543–6, październik 1998. DOI: 10.1016/S0387-7604(98)00043-6. PMID: 9840677. 
  11. ↑ G. Rossolimo, Zur Physiologie der Schleife (Ein Fall von Gliomatose eines Hinterhorns des Rückenmarks), „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 21 (3), 1890, s. 897–909, DOI: 10.1007/BF02229741, ISSN 0003-9373 (niem.).
  12. ↑ G. Rossolimo, Zur Symptomatologie und chirurgischen Behandlung einer eigenthümlichen Grosshirncyste, „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”, 6 (1-2), 1894, s. 76–94, DOI: 10.1007/BF01673455, ISSN 0367-004x (niem.).
  13. ↑ G. Rossolimo, Zur Frage über die multiple Sklerose und Gliose, „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”, 11 (1-2), 1897, s. 88–121, DOI: 10.1007/BF01666549, ISSN 0367-004x (niem.).
  14. ↑ G. Rossolimo, Ueber Resultate der Trepanation bei Hirntumoren, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 29 (2), 1897, s. 528–545, DOI: 10.1007/BF01784609, ISSN 0003-9373 (niem.).
  15. ↑ G.J. Rossolimo, Thermoanästhesie und Analgesie als Symptome von Herderkrankung des Hirnstammes, „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”, 23 (3-4), 1903, s. 243–266, DOI: 10.1007/BF01665142, ISSN 0367-004x (niem.).
  16. ↑ G.J. Rossolimo, Psychotechnik, „psychologisches profil“ und konstitution, „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”, 94 (1), 1925, s. 407–413, DOI: 10.1007/BF02878058, ISSN 0303-4194 (niem.).
  17. ↑ G.J. Rossolimo, Mein Zehenreflex, „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”, 97 (4-6), 1927, s. 172–178, DOI: 10.1007/BF01667981, ISSN 0367-004x (niem.).
  18. ↑ G. Rossolimo, Die experimentell-didaktische Methode im Unterricht der Nervenkrankheiten, „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”, 107 (1), 1927, s. 16–26, DOI: 10.1007/BF02869718, ISSN 0303-4194 (niem.).
  19. ↑ G.I. Rossolimo, Über akute traumato-syphilitische Erkrankungen des Zentralnervensystems, „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”, 118 (1), 1929, s. 399–404, DOI: 10.1007/BF02892915, ISSN 0303-4194 (niem.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grigorij_Rossolimo&oldid=73139248”