Grzegorz Markowski

Zobacz też: inne znaczenia.

Grzegorz Markowski

Grzegorz Markowski (2022)
Imię i nazwisko	Grzegorz Bogusław[a] Markowski
Data i miejsce urodzenia	23 września 1953 Józefów
Gatunki	rock
Zawód	wokalista
Aktywność	od 1974
Wydawnictwo	Muza, Savitor, Pronit, Universal Music Polska
Powiązania	Hazard, Samolot
Zespoły
Perfect (1980–1983, 1987, 1993–2020)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Grzegorz Bogusław^[a] Markowski (ur. 23 września 1953 w Józefowie) – polski piosenkarz, kompozytor i autor tekstów^[1][2]. Wokalista i frontman zespołu Perfect^[3]. Uznawany za jednego z najważniejszych i najpopularniejszych polskich muzyków rockowych^[4]. Wykonawca takich przebojów jak „Autobiografia”, „Nie płacz Ewka”, „Niewiele ci mogę dać”, „Ale wkoło jest wesoło”, „Niepokonani” czy „Chcemy być sobą”.

Ukończył szkołę średnią. Po zaliczeniu matury podjął pracę w Zakładzie Materiałów Magnetycznych „Polfer”^[5].

Karierę muzyczną zaczynał od śpiewania w amatorskiej grupie Watabah, następnie udzielał się jako wokalista w Studio Piosenki ZAKR^[5]. W latach 1974–1978 kontynuował karierę, występując w Teatrze na Targówku i jednocześnie pobierając lekcje śpiewu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej na Okólniku^[5]. Posadę w Teatrze na Targówku zdobył z pomocą Piotra Figla^[6]. Jednym z pierwszych spektakli, w których występował była rock-opera Jesus Christ Superstar^[6]. W 1976 jako solista wziął udział w koncercie „Debiutów” podczas 14. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu^[7] oraz nagrał główny motyw muzyczny do serialu 07 zgłoś się. Od 1977 śpiewał w zespole Victoria Singers^[8], z którym rok później, w 1978 wystąpił w ramach 16. KFPP w Opolu^[7]. W tym samym roku występował również jako solista na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Castlebar i otrzymał nagrodę za interpretację utworu „Little Things”. Wziął także udział w Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze^[9]. Utwór „Little Things” ukazał się w postaci singla^[10], którego jeden z egzemplarzy dotarł do Bogdana Olewicza i Zbigniewa Hołdysa, którzy następnie złożyli Markowskiemu propozycję współpracy^[11].

W latach 1980–1983 występował jako główny wokalista zespołu Perfect, z którym nagrał trzy płyty: Perfect (1981)^[12], Unu (1982)^[13], Live (1982)^[14]. W 1983 grupa została rozwiązana, a Markowski zaczął występować z formacjami Hazard i Samolot. W 1984 wziął udział w nagraniu utworu „Jestem nieporozumienie” na płytę różnych wykonawców pt. Żeglując w dobry czas^[15]. W tym czasie zatrudnił się w firmie budowlanej swojego brata i pracował jako malarz przy budowie początkowych stacji warszawskiego metra^[16].

W 1987 nakładem wytwórni Polskie Nagrania ukazał się jego solowy album pt. Kolorowy telewizor nagrany z muzykami formacji Samolot. W tym samym roku wraz z reaktywowanym Perfectem zagrał kilka koncertów (m.in. na Stadionie Dziesięciolecia w ramach „Perfect Day”^[17] oraz Gdańskiej Hali Olivia^[18]). Koncert z Hali Olivia został udokumentowany na trzypłytowym wydawnictwie Live 1' April 1987^[19][20][21]. W 1989 Perfect bez Markowskiego wyjechał do USA^[22]. Markowski kontynuował swoją solową karierę. Jako solista występował m.in. na KFPP w Opolu w 1990^[23] i na koncercie Trzy Dekady Rocka w Sopocie w 1991^[24].

W 1993 wziął udział w kolejnej reaktywacji grupy Perfect powracając do niej na stałe. Powodem reaktywacji zespołu okazał się konflikt byłego menadżera Perfectu – Serweryna Reszki ze Zbigniewem Hołdysem po tym, jak ten w 1992 wypuścił na rynek nieautoryzowane przez pozostałych członków zespołu wydawnictwa płyt CD przywłaszczając jednocześnie wszystkie dochody ze sprzedaży^[25]. Z tego powodu grupa reaktywowała się bez Hołdysa w składzie. W 1994 wydała płytę zatytułowaną Jestem, na której znalazł się przebój „Kołysanka dla nieznajomej”. W kolejnych latach Perfect systematycznie koncertował i wydawał nowe płyty.

 Zobacz więcej w artykule Perfect (zespół muzyczny), w sekcji Historia.

W 1997 Markowski wziął udział w nagraniu singla „Moja i twoja nadzieja”, którego dochód został przeznaczony na rzecz powodzian^[26]. W nagraniu zaśpiewali również m.in. Czesław Niemen, Maryla Rodowicz i Edyta Bartosiewicz.

W latach 2000–2001 na antenie radia RMF FM prowadził Perfekcyjną kolekcję^[27]. W 2005 wziął udział w akcji charytatywnej na rzecz ofiar tsunami i nagrał utwór Pokonamy fale wraz z muzykami Budki Suflera, Marylą Rodowicz, Zbigniewem Wodeckim, Grzegorzem Skawińskim i innymi polskimi wykonawcami^[28]. W 2010 wraz z Ryszardem Sygitowiczem wydał płytę Markowski & Sygitowicz. Album ten uważa się za drugi solowy w dorobku Markowskiego^[29].

W 2019 wydał wspólną płytę z córką Patrycją Markowską pt. Droga. Jak sam twierdzi, jest to ostatnia płyta w jego karierze^[30]. W tym samym roku ogłosił odejście z zespołu Perfect^[31] z powodu spadku sił witalnych związanych z wiekiem^[32]. Ostatnie koncerty z zespołem zagrał w 2020 przed wybuchem pandemii COVID-19^[33]. Rok później, w 2021 członkowie grupy (Jacek Krzaklewski, Dariusz Kozakiewicz i Piotr Urbanek) poinformowali za pośrednictwem oficjalnego profilu zespołu w portalu internetowym Facebook o definitywnym zakończeniu działalności Perfectu^[34].

Po 2021 ograniczył się do niewielkiej ilości występów solowych i nagrywał pojedyncze utwory, do których był zapraszany w charakterze gościa przez innych wykonawców. Okazjonalnie występował z córką^[35][36]. W 2023 wziął udział gościnnie w jej trasie promującej album Wilczy pęd^[37]. 22 października 2023 wyjątkowo wystąpił z Perfectem w ramach jednego koncertu charytatywnego ku pamięci Jerzego Oliwy (zm. 3 października 2023), wieloletniego realizatora dźwięku współpracującego z Perfectem^[38][39]. W 2024 udzielił wywiadu, podczas którego wykluczył dalszą regularną działalność artystyczną ze względu na problemy z głosem związane z wiekiem^[33].

Jest drugim z czterech^[6] synów prawniczki i inżyniera budownictwa. Jest starszym o pięć lat bratem Rafała Markowskiego, biskupa pomocniczego archidiecezji warszawskiej^[40], ma starszego brata Krzysztofa i najmłodszego Andrzeja^[6]. W 1973 ożenił się z Krystyną, tancerką, z którą ma córkę Patrycję (ur. 1979)^[41]. Z innego związku ma syna Piotra^[42][43]. Ma wnuka Filipa^[44].

Postanowieniem prezydenta RP Bronisława Komorowskiego z 30 maja 2014 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy twórczej i działalności artystycznej, za osiągnięcia w promowaniu polskiej kultury^[45][46]. 11 września 2015 przyjął nagrodę w postaci srebrnego medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[47]. W 2016 został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży^[48].

Źródło^[49].

• 1984 – Miłość z listy przebojów, jako wykonawca piosenki finałowej
• 1986 – Maskarada, wykonanie piosenek
• 2001 – Córa marnotrawna, jako guru
• 2005 – Solidarność, Solidarność, jako Grzegorz Markowski
• 2008 – Tylko miłość, jako Grzegorz Markowski (odcinek 50)
• 2018 – Pensjonat nad rozlewiskiem, jako Grzegorz Markowski (odcinek 3)

• 1976–1978 – temat muzyczny do produkcji 07 zgłoś się
• 1984 – Miłość z listy przebojów, utwory: Szalik bordo, Filozofia łu bu du albo poradnik damskiego boksera, Krzyk, Ja kocham rock
• 1988 – temat muzyczny do serialu W labiryncie
• 1998 – Ekstradycja 3, utwór: Twoje miasto
• 1998 – Spona, utwory: Chyba że mnie pocałujesz, Wymyśliłem ciebie, Jeszcze swój egzamin zdasz
• 2001 – Zostać miss, utwór: Miłość rośnie w nas
• 2004 – RH+, utwór: Gdy pojawiłaś się
• 2006 – Fałszerze – powrót Sfory, utwór: Zło

 Osobny artykuł: Dyskografia Perfectu.

• 1997 – Hey – „Moja i twoja nadzieja” (oraz Niemen i inni)^[26]
• 2005 – Patrycja Markowska – „Nie zatrzyma nikt”^[60]
• 2005 – Budka Suflera – „Pokonamy fale” (oraz Rodowicz, Wodecki i inni)^[61]
• 2018 – Lady Pank – „Mniej niż zero” (oraz Kowalska, Organek, Rogucki, Wyrostek)^[62]
• 2018 – Lady Pank – „Moje Kilimandżaro”^[63]
• 2021 – L.U.C. – „Więcej” (oraz Patrycja Markowska, Bisz, Rebel Babe)^[64]
• 2022 – Patrycja Markowska – „Kieszenie”^[65]