[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Gnu brunatne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gnu brunatne
Connochaetes gnou[1]
(Zimmermann, 1780)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Rodzina

wołowate

Podrodzina

bawolce

Rodzaj

gnu

Gatunek

gnu brunatne

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Gnu brunatne[3] (Connochaetes gnou) – gatunek kopytnego ssaka z rodziny wołowatych. Jest mniejsze i żyjące w mniej licznych stadach niż gnu pręgowane.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Występuje endemicznie na terenie RPA[4][2] na stepach[5]. Ich populacja liczy około 11 tysięcy osobników[6].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Osiąga wysokość w kłębie do 120 cm, a długość jego ciała wynosi od 175 do 240 cm. Ma także długi ogon mierzący 70-100cm. Osiąga wagę 110-157 kg. Ma ciemnobrunatną sierść, która latem staje się jaśniejsza. Na brodzie i podgardlu długie czarne włosy. Ma także biały biały ogon na końcówce. Długie zakrzywione rogi występują u obojga płci[5].

roślinożerne. Żywią się liśćmi krzewów oraz trawami[5]. Badania wykazały, że trawa stanowi 90% ich diety[7].

Rozmnażanie

[edytuj | edytuj kod]

Ich sezon rozrodczy zaczyna się pod koniec pory deszczowej i trwa od lutego do kwietnia. Ciąża trwa około 8 miesięcy i zwykle rodzi się jedno młode. Jest ono w stanie samodzielnie stać kilka minut po porodzie. Młode często są porzucane kilka tygodni po urodzeniu. Osiągają dojrzałość płciową w wieku od 1,5 do 3 lat, zależnie od płci[5].

Styl życia

[edytuj | edytuj kod]

Żyją w stadach, które zwykle liczą 14-32 osobników, jednak zaobserwowano również stada przekraczające 300 zwierząt. Hierarchia jest ustalona poprzez dominację, którą ustala się uderzając głowami[5].

Roczne samce, które nie zostały porzucone, są wypędzane ze stada. Obszar jednego stada to zwykle około 100 ha zależnie od dostępności pożywienia[5].

Osiągają wiek do 20 lat[8].

Ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Przez nadmierne polowania oraz zajmowanie uch siedlisk pod uprawy, gatunek ten znacząco zmniejszał swoją liczebność. Posiada status LC, jednak obecnie występuje on jedynie na zamkniętych obszarach łowisk oraz ogrodów zoologicznych[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Connochaetes gnou, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Connochaetes gnou, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Connochaetes gnou. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 15 czerwca 2010]
  5. a b c d e f g Barbara Lundrigan, Jennifer Bidlingmeyer, Connochaetes gnou (black wildebeest) [online], Animal Diversity Web [dostęp 2024-10-11] (ang.).
  6. Connochaetes gnou, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-10-11] (ang.).
  7. Connochaetes gnou (Zimmermann, 1780) [online], www.gbif.org [dostęp 2024-10-11] (ang.).
  8. White-tailed gnu, Black wildebeest [online], www.ultimateungulate.com [dostęp 2024-10-11].