Brama Słońca

Ten artykuł od 2020-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Brama Słońca – monolit w centralnej części starożytnych ruin Puma Punku w Boliwii^[1]. Element świątyni został odkryty wraz z całym kompleksem ruin w Boliwii w połowie XVI wieku przez hiszpańskich konkwistadorów^[2].

Budowla wiąże się z wierzeniami oraz legendami pradawnych mieszkańców imperium Inków^[2]. Związana z tym miejscem legenda, mówi o bogu Viracocha, które zawiesił gwiazdy, Słońce i Księżyc na niebie, a później stworzył ludzi pierwotnych. Inna legenda opowiada o tym, że w stworzeniu świata brali udział dwaj synowie Viracochy^[3], i to oni rozrzucili ludzi na różnych kontynentach. Pradawni Inkowie wierzyli, że burza jest wynikiem gniewu Viracochy.

Brama Słońca to największy z monolitów, jego wymiary to 871 × 517 × 107 cm^[2]. Andezyt i dioryt to jedne z najtwardszych skał, które wykorzystano do budowy elementu świątyni. Cała budowla waży 15 ton i została wykonana z jednej bryły andezytu.

Zobacz multimedia związane z tematem: Brama Słońca