Bioherma
Bioherma – nagromadzenie wapieni organogenicznych, powstałe na dnie morskim wskutek wzrostu zespołów osiadłych organizmów, np. gąbek, koralowców, szkarłupni i mięczaków[1][2][3].
Bioherma jest utworem geologicznym o przekroju soczewkowatym, zalegającym niezgodnie z sąsiadującymi warstwami skał osadowych[1][2][3]. Struktura powstała w wyniku sedymentacji szczątków organicznych na dnie, zalegająca zgodnie z warstwowaniem skał, to biostroma[4][2]. Kopalne biohermy w Polsce tworzą m.in. skałki wapienne na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej i w rezerwacie przyrody Kadzielnia w Kielcach[1]. Rozległe zespoły sylurskich bioherm znajdują się w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, na północnej Grenlandii, w Anglii, Szwecji, Estonii i Rosji. Na północnej Grenlandii znajduje się sylurska (landower–wenlok) rafa barierowa o długości 350 km[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c bioherma, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-08-30].
- ↑ a b c Karl W. Klement. Practical Classification of Reefs and Banks, Bioherms and Biostromes. „AAPG Bulletin”. 51 (1), s. 167–168, 1967. American Association of Petroleum Geologists. [dostęp 2016-08-30].
- ↑ a b bioherm, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-08-30] (ang.).
- ↑ biostroma, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-08-30].
- ↑ Silurian Period, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-08-30] (ang.).