[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Bartosz Bielenia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bartosz Bielenia
Ilustracja
Bartosz Bielenia (2020).
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1992
Białystok

Zawód

aktor

Lata aktywności

od 1999

Zespół artystyczny
Nowy Teatr w Warszawie

Bartosz Bielenia (ur. 15 maja 1992 w Białymstoku) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i dorastał w Białymstoku. Został wychowany w wierze katolickiej i chciał zostać księdzem[1]. W 1999 na deskach Teatru Dramatycznego w Białymstoku w wieku siedmiu lat zadebiutował jako tytułowy bohater w spektaklu Mały Książę autorstwa Antoine’a de Saint-Exupéry’ego[2]. Występował w Młodzieżowym Domu Kultury w Białymstoku, najpierw w dziecięcym Teatrze Szóstka, a potem w Teatrze Klaps[3], gdzie swoje doświadczenie zdobywali także Adam Woronowicz, Katarzyna Herman i Rafał Rutkowski.

Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Króla Zygmunta Augusta w Białymstoku[4][5]. Po wygranych konkursach recytatorskich podjął decyzję o zdawaniu do szkoły teatralnej[6]. Studiował w PWST w Krakowie, którą ukończył w 2016[7]. W czasie studiów brał udział stosowaniu przemocy wobec młodszych studentów, co sam później zadeklarował[8].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Już będąc na studiach, odgrywał swoje pierwsze teatralne role. W 2012 zagrał w sztuce Heinera Müllera Mauzer w reżyserii Theodorosa Therzopoulosa. W krakowskim Teatrze Bagatela wystąpił w roli Hipolita w Idiocie Fiodora Dostojewskiego (2013) w reż. Norberta Rakowskiego. W latach 2014–2017 był związany ze Starym Teatrem w Krakowie, gdzie grał Edmunda w Królu Learze Williama Shakespeare’a (2014) w reż. Jana Klaty, tytułowego duńskiego księcia w Hamlecie (2015) Szekspira w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego, Saszę w Płatonowie Antoniego Czechowa (2015) w reż. Konstantina Bogomołowa, Podopiecznych Elfriede Jelinek (2016) w reż. Pawła Miśkiewicza, Wróżkę i Młodziutkiego Księcia w Kopciuszku Joëla Pommerata (2017) w reż. Anny Smolar, księdza w Weselu Stanisława Wyspiańskiego (2017) w reż. Jana Klaty oraz Wszystko zmyślone Anny Karasińskiej (2017).

W 2013 pojawił się w jednym z odcinków serialu Głęboka woda. W komediodramacie muzycznym Maćka Bochniaka Disco polo (2015) wystąpił w niewielkiej roli demonicznego kamerdynera, członka zespołu „Funny Gamer”. W dreszczowcu Wojciecha Kasperskiego Na granicy (2016) zagrał postać Janka. W dramacie Wojciecha Smarzowskiego Kler (2018) został obsadzony w roli lizusa. Przełomem w karierze stała się główna rola w filmie Boże Ciało (2019), za którą otrzymał Paszport "Polityki" w kategorii Film[9].

W styczniu 2018 roku dołączył do zespołu Nowego Teatru w Warszawie, gdzie wystąpił w Uczcie Platona (2018) w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego[10].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jego ciotka, Bernarda Bielenia, to aktorka i reżyserka związana z Białostockim Teatrem Lalek oraz wykładowczyni Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie i Wydziału Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej w Białymstoku. Jego siostrą przyrodnią jest Magdalena Koleśnik – również aktorka[11][12][13]. Jest w związku z Sonją Orlewicz[14][15].

Okazywał wsparcie dla osób LGBT[16].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Karolina Stankiewicz (2019-09-24): Bartosz Bielenia: „W dzieciństwie chciałem zostać księdzem”. Wirtualna Polska. [dostęp 2020-02-09].
  2. HZ (2020-01-14): Poznajecie? To mały Bartosz Bielenia! Jako 7-latek zagrał Małego Księcia. Radio Eska. [dostęp 2020-02-09].
  3. Początki artystycznej kariery Bartosza Bieleni. tvp.pl. [dostęp 2020-02-09].
  4. VI LO w Białymstoku wspiera swojego absolwenta - Bartosza Bielenię. tvp.pl. [dostęp 2020-02-09].
  5. HZ (2020-02-06): Oscary 2020. VI LO murem za Bartoszem Bielenią. Białostoczanin przywiezie Oscara?. Radio Eska. [dostęp 2020-02-09].
  6. Dagmara Romanowska (2020-03-13): Bartosz Bielenia: w czepku urodzony. Onet.pl. [dostęp 2020-09-09].
  7. Katarzyna Pawlicka (2016-03-07): Bartosz Bielenia: wiele od siebie wymagam. Onet.pl. [dostęp 2020-02-09].
  8. Natemat.pl wraz z jego dekalracją[1]
  9. WB (2020-01-15): Bartosz Bielenia odebrał Paszport Polityki i nakleił na niego tęczową naklejkę. Dołączył do Olgi Tokarczuk. Gazeta.pl. [dostęp 2020-02-09].
  10. Bartosz Bielenia. Nowy Teatr w Warszawie. [dostęp 2020-02-09].
  11. Magdalena Koleśnik o scenach intymnych z przyrodnim bratem Bartoszem Bielenią. "Ekipa miała większy problem niż my" [online], gazetapl [dostęp 2021-12-14] (pol.).
  12. Magdalena Koleśnik i Bartosz Bielenia - erotyczne sceny między przyrodnim rodzeństwem w filmie Ondyna [online], eska.pl [dostęp 2021-12-14].
  13. Przesiadka / Teatr / dwutygodnik.com [online], dwutygodnik.com [dostęp 2021-12-14] (pol.).
  14. Bartosz Bielenia z dziewczyną na imprezie filmowej. Kim jest Sonia Orlewicz? | Radio ZET, radiozet.pl, 1583 [dostęp 2021-12-14] (pol.).
  15. Gwiazdor "Bożego Ciała" pokazał swoją dziewczynę na rozdaniu nagród. Kim jest jego wybranka? [online], naTemat.pl [dostęp 2021-12-14] (pol.).
  16. Bartosz Bielenia odebrał Paszport Polityki i nakleił na niego tęczową naklejkę. Dołączył do Olgi Tokarczuk [online], gazetapl, 15 stycznia 2020 [dostęp 2023-08-28] (pol.).
  17. a b Bartosz Bielenia w bazie filmpolski.pl
  18. Maciej Nycz: Bartosz Bielenia zdobywcą Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego!. rmf24.pl, 2019-12-03. [dostęp 2019-12-04]. (pol.).
  19. Redakcja, Czas na wielkość. Wręczyliśmy Paszporty 2019 [online], polityka.pl, 2020 [dostęp 2020-05-26] (pol.).
  20. Paszporty Polityki 2019 wręczone! [online], Culture.pl [dostęp 2020-05-26] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]