Bartłomiej Misiewicz
Bartłomiej Misiewicz (2017) | |
Data i miejsce urodzenia |
27 marca 1990 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, przedsiębiorca |
Alma Mater | |
Stanowisko |
szef gabinetu politycznego i rzecznik prasowy MON (2015–2017) |
Partia |
Prawo i Sprawiedliwość (2010–2017) |
Odznaczenia | |
Bartłomiej Sebastian Misiewicz (ur. 27 marca 1990 w Warszawie[1]) – polski polityk oraz przedsiębiorca, w latach 2015–2017 szef gabinetu politycznego i rzecznik prasowy Ministerstwa Obrony Narodowej, jeden z bliskich współpracowników Antoniego Macierewicza[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 2009 ukończył XII Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza w Warszawie. Podejmował studia licencjackie na Społecznej Akademii Nauk w Łodzi, na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, a w 2015 w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu[3]. W 2018 na tej ostatniej uczelni obronił licencjat pt. Szczyt NATO 2016 w Warszawie i jego wpływ na bezpieczeństwo Polski[4]. Następnie rozpoczął tam studia magisterskie na kierunku politologia, a także studia podyplomowe na Akademii Sztuki Wojennej[5].
Działał w Klubie „Gazety Polskiej”[6]. W wieku 17 lat zgłosił się do pracy w biurze poselskim Antoniego Macierewicza[7]. W 2010 został członkiem Prawa i Sprawiedliwości, a następnie z rekomendacji Antoniego Macierewicza został mianowany szefem biura zespołu parlamentarnego ds. zbadania przyczyn katastrofy smoleńskiej[2].
W 2012 pełnił funkcję sekretarza Zarządu Okręgowego PiS w okręgu piotrkowskim[8]. Z nominacji Jarosława Kaczyńskiego został członkiem Rady Politycznej PiS[2]. W latach 2012–2014 był koordynatorem ds. struktur wykonawczych PiS[9], w latach 2013–2014 pełnił funkcję pełnomocnika powiatowego PiS w powiecie radomszczańskim[8], a od 2014 był członkiem Krajowej Komisji Rewizyjnej PiS[9].
W 2015 bez powodzenia startował do Sejmu w wyborach parlamentarnych z 4. miejsca na liście w okręgu piotrkowskim[10], zdobywając 1992 głosy[11]. Po wyborczej wygranej Prawa i Sprawiedliwości, 16 listopada 2015 został szefem gabinetu politycznego oraz rzecznikiem prasowym Ministerstwa Obrony Narodowej. Przed objęciem stanowisk w MON przez kilka miesięcy pracował w jednej z aptek w podwarszawskich Łomiankach[12]. Funkcję rzecznika prasowego MON przestał pełnić w lutym 2017[13]. 1 kwietnia został asystentem politycznym Antoniego Macierewicza[14]. Był zatrudniony w MON do 14 kwietnia[15], a jego kompetencje oraz zasługi zostały uhonorowane przez MON pamiątkową monetą[16].
10 kwietnia 2017 został pełnomocnikiem zarządu państwowej Polskiej Grupy Zbrojeniowej (PGZ) ds. komunikacji. 12 kwietnia spółka rozwiązała z nim umowę o pracę na jego wniosek[17][18]. Tego samego dnia został zawieszony w prawach członka Prawa i Sprawiedliwości przez prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego[19], który powołał jednocześnie specjalną komisję mającą wyjaśnić m.in. okoliczności zatrudnienia Bartłomieja Misiewicza w PGZ. W jej skład weszli wiceprezesi PiS Joachim Brudziński i Mariusz Kamiński oraz Marek Suski i Karol Karski[20][21]. 13 kwietnia, po przesłuchaniu Bartłomieja Misiewicza, komisja orzekła, że nie posiada on kwalifikacji do pełnienia funkcji w sferze publicznej i spółkach Skarbu Państwa[22]. Tego samego dnia zrezygnował on z członkostwa w partii, uzasadniając to „niesamowitą nagonką na PiS przy użyciu jego nazwiska”[22].
W maju 2017 założył firmę, która miała świadczyć usługi doradcze, marketingowe oraz tworzyć kampanie reklamowe. Został również doradcą zarządu Telewizji Republika[23].
28 stycznia 2019 został zatrzymany przez Centralne Biuro Antykorupcyjne. Razem z nim zatrzymano pięć innych osób. Zarzucono im m.in. powoływanie się na wpływy i czerpanie z tego korzyści materialnych[24]. 30 stycznia Misiewicz został tymczasowo aresztowany na trzy miesiące[25], następnie tymczasowe aresztowanie zostało przedłużone o kolejne dwa miesiące[26]. Opuścił areszt w czerwcu 2019, po wpłaceniu poręczenia w wysokości 100 tys. zł[27].
W marcu 2020 założył spółkę Alleati Holding, zajmującą się m.in. sprzedażą wódki „Misiewiczówka”[28]. 21 maja 2021 do warszawskiego Sądu Rejonowego trafił akt oskarżenia przeciwko Bartłomiejowi Misiewiczowi za reklamowanie i sprzedawanie wódki „Misiewiczówka” bez wymaganego zezwolenia[29].
Kontrowersje
[edytuj | edytuj kod]W grudniu 2015 Bartłomiej Misiewicz na polecenie Antoniego Macierewicza kierował nocną akcją wejścia żołnierzy Żandarmerii Wojskowej i Służby Kontrwywiadu Wojskowego do Centrum Eksperckiego Kontrwywiadu Wojskowego NATO w Warszawie[3]. W grudniu 2016 Sąd Okręgowy w Warszawie nakazał stołecznej Prokuraturze Okręgowej wszczęcie śledztwa w tej sprawie[30]. 1 marca 2017 Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie odrzucił zażalenie pełnomocnika gen. bryg. Piotra Pytla i utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Prokuratury Okręgowej w Warszawie z 24 października 2016 o umorzeniu śledztwa w sprawie przekroczenia uprawnień żołnierzy Żandarmerii Wojskowej asystujących w działaniach prowadzonych przez Bartłomieja Misiewicza jako pełnomocnika MON do spraw utworzenia CEKW NATO[31].
Według tygodnika „Polityka”, wizytując jednostki wojskowe, oczekiwał od ich dowódców oznak szacunku służbowego – na przykład powitania przed frontem jednostki – które nie przysługiwały osobom na jego stanowisku[12].
We wrześniu 2016, po publikacji „Newsweeka” informującej, że miał on oferować radnym w Bełchatowie zatrudnienie w państwowej spółce w zamian za przystąpienie do koalicji z PiS, na własną prośbę został zawieszony na stanowiskach rzecznika i szefa gabinetu politycznego MON. W październiku powrócił do pracy w ministerstwie, by zająć się „analizą dezinformacji medialnych wymierzonych w bezpieczeństwo państwa”. W grudniu, po umorzeniu przez prokuraturę śledztwa w Bełchatowie, wrócił także na oba zajmowane wcześniej stanowiska[32].
W 2016 objął funkcję członka rady nadzorczej spółki Energa Ciepło Ostrołęka oraz członka rady nadzorczej Polskiej Grupy Zbrojeniowej, mimo że nie posiadał ukończonego kursu dla członków rad nadzorczych i skończonych studiów[3][9]. We wrześniu 2016 zrezygnował z zasiadania w organach tych przedsiębiorstw[12][9][33].
W 2016 w wypowiedziach partii opozycyjnych wobec PiS oraz niektórych publikacjach prasowych nazwisko Bartłomieja Misiewicza zostało uznane za symbol „kolesiostwa i nepotyzmu”. Określeniem Misiewicze politycy Nowoczesnej nazwali osoby o niskich kompetencjach, które „dostały pracę w spółkach Skarbu Państwa i instytucjach publicznych dzięki powiązaniom z PiS”. Zaczęło być ono używane przez część ogólnopolskich mediów[32][34][35].
Jego działalność, zakres obowiązków i wykształcenie były przedmiotem kilku interpelacji i zapytań poselskich[36][37][38].
W marcu 2022 został zatrzymany na terenie Austrii za jazdę samochodem pod wpływem alkoholu[39].
We współczesnym dyskursie prasowym nazwisko Misiewicz stało się podstawą metaforycznego określenia osoby o niskich standardach etycznych oraz o niskich kompetencjach zawodowych, a piastującej wysokie stanowisko i domagającej się najwyższych zaszczytów[40].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]W sierpniu 2016 został odznaczony Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”[41].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Misiewicz Bartłomiej. oko.press. [dostęp 2017-02-04].
- ↑ a b c Maciej Miłosz: Misiewicz a sprawa polska, czyli Macierewicz ma rację, dziennik.pl, 9 września 2016. [dostęp 2017-02-04].
- ↑ a b c Misiewicz – od ministranta do ministra, tvn24.pl, 19 listopada 2016. [dostęp 2017-02-04].
- ↑ Mateusz Marchwicki: Wreszcie się udało. Były rzecznik MON Bartłomiej Misiewicz obronił licencjat. natemat.pl, 11 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-11].
- ↑ Tak studiuje Misiewicz! Rydzyk zrobi z niego magistra. se.pl, 23 listopada 2018. [dostęp 2018-11-26].
- ↑ Mateusz Kołczyński. Ministerstwo obrony Misiewicza. „Polityka”, s. 12–13, 15–21 lutego 2017.
- ↑ Z apteki w Łomiankach do MON. Kontrowersyjna kariera Bartłomieja Misiewicza [online], tvp.info [dostęp 2019-03-15] .
- ↑ a b Katarzyna Zuchowicz: Ma 25 lat, pracował w aptece w Łomiankach, jest prawą ręką Macierewicza. Były szef MON: „Ja bym go nie zatrudnił”, serwis NaTemat na podstawie politycznego CV na oficjalnej stronie Bartłomieja Misiewicza. [dostęp 2017-02-05].
- ↑ a b c d Bartłomiej Misiewicz. Kim jest rzecznik Macierewicza. polityka.pl, 8 września 2016. [dostęp 2017-02-04].
- ↑ Okręg wyborczy w wyborach do Sejmu nr 10, siedziba OKW: Piotrków Trybunalski. pkw.gov.pl. [dostęp 2017-02-05].
- ↑ Wyniki wyborów do Sejmu RP. Polska-Okręgi. Okręg nr 10. pkw.gov.pl. [dostęp 2017-02-11].
- ↑ a b c Mateusz Kołczyński. Ministerstwo obrony Misiewicza. „Polityka”, s. 13, 15–21 lutego 2017.
- ↑ Mjr Anna Pęzioł-Wójtowicz nową rzeczniczką prasową MON. pap.pl, 6 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-13].
- ↑ Ile zarabia Misiewicz?. „Gazeta Wyborcza”, s. 3, 11 maja 2017.
- ↑ MON ujawnił, ile zarabiał Bartłomiej Misiewicz. wprost.pl, 10 maja 2017. [dostęp 2017-05-11].
- ↑ Polsat News , Moneta z nazwiskiem Misiewicza. Rozenek pyta MON o szczegóły - Polsat News [online], polsatnews.pl [dostęp 2023-01-14] (pol.).
- ↑ Izabela Kacprzyk. Wysoka pensja dla Bartłomieja Misiewicza. „Rzeczpospolita”, s. A6, 12 kwietnia 2017.
- ↑ Izabela Kacprzak. Kaczyński ma dość Misiewicza. „Rzeczpospolita”, s. A4, 13 kwietnia 2017.
- ↑ Prezes PiS zawiesił Bartłomieja Misiewicza w prawach członka PiS. pis.org.pl, 12 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-13].
- ↑ Grzegorz Osiecki. Wyborcy PiS też chcą zmian. „Dziennik Gazeta Prawna”, s. A2–A3, 13 kwietnia 2017.
- ↑ Juliusz Ćwieluch, Anna Dąbrowska. Zimna wojna w PiS. „Polityka”, s. 13, 19 kwietnia-25 kwietnia 2017.
- ↑ a b Zuzanna Dąbrowska, Izabela Kacprzak. Misiewicz z wilczym biletem. „Rzeczpospolita”, s. A4, 14 kwietnia 2017.
- ↑ Izabela Kacprzak. Wstydliwy dług w SKOK. „Rzeczpospolita”, s. A5, 24 sierpnia 2018.
- ↑ Były rzecznik MON Bartłomiej M. i były poseł PiS Mariusz Antoni K. zatrzymani przez CBA. Gazeta.pl, 2019-01-28. [dostęp 2019-01-28]. (pol.).
- ↑ Aresztowanie Bartłomieja M. Były rzecznik MON trafił do Zakładu Karnego w Tarnowie. gazetakrakowska.pl, 1 lutego 2019. [dostęp 2019-03-23].
- ↑ Były rzecznik MON Bartłomiej M. pozostanie w areszcie. dziennik.pl, 24 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-25].
- ↑ Były rzecznik MON po wyjściu z aresztu. „Nazywam się Misiewicz, Bartłomiej Misiewicz”. gazeta.pl, 28 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-28].
- ↑ Bartłomiej Misiewicz wprowadza do sprzedaży wódkę Misiewiczówka [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-06-08] (pol.).
- ↑ Były rzecznik MON oskarżony o sprzedaż wódki Misiewiczówka bez zezwolenia [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-06-21] (pol.).
- ↑ Mateusz Kołczyński. Ministerstwo obrony Misiewicza. „Polityka”, s. 14, 15 lutego–21 lutego 2017.
- ↑ Komunikat MON. mon.gov.pl, 1 marca 2017. [dostęp 2017-03-01].
- ↑ a b Zuzanna Dąbrowska: Polityczny alfabet 2016 roku w Polsce. rp.pl, 29 grudnia 2016. [dostęp 2017-02-10].
- ↑ Bartłomiej Misiewicz nie jest już członkiem rady nadzorczej Polskiej Grupy Zbrojeniowej. newsweek.pl, 21 września 2016. [dostęp 2017-02-04].
- ↑ Misiewicze. Jak Nowoczesna pogrążyła „dobrą zmianę” w spółkach skarbu państwa?. newsweek.pl, 20 września 2016. [dostęp 2017-02-04].
- ↑ „Misiewicze”, czyli „dobra zmiana” w państwowych spółkach. bankier.pl, 21 września 2016. [dostęp 2017-02-04].
- ↑ Odpowiedź na zapytanie nr 2023 w sprawie skandalicznego zachowania Bartłomieja Misiewicza w trakcie delegacji ministerialnej w Białymstoku. sejm.gov.pl, 13 kwietnia 2017. [dostęp 2017-08-05].
- ↑ Odpowiedź na zapytanie nr 2068 w sprawie obowiązków, kompetencji oraz wykształcenia szefa Gabinetu Politycznego Ministra Obrony Narodowej, Bartłomieja Misiewicza. [w:] 14 kwietnia 2017 [on-line]. sejm.gov.pl. [dostęp 2017-08-05].
- ↑ Odpowiedź na interpelację nr 10147 w sprawie wizerunku medialnego MON w kontekście przywilejów Bartłomieja Misiewicza. sejm.gov.pl, 13 kwietnia 2017. [dostęp 2017-08-05].
- ↑ Bartłomiej Misiewicz kierował po pijanemu samochodem na terenie Austrii pod koniec marca tego roku [online], auto-swiat.pl [dostęp 2022-07-24] (pol.).
- ↑ Ewa Krawczyk , Nowe kontaminaty leksykalne w prasowym dyskursie politycznym (od 25 października 2015 roku do 5 maja 2017 roku), „Acta Univeristatis Lodziensis. Folia Linguistica”, 52, 2018, s. 141, DOI: 10.18778/0208-6077.52.10, ISSN 2450-0119 [dostęp 2020-03-20] .
- ↑ Bartłomiej Misiewicz odznaczony Złotym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju. rp.pl, 14 sierpnia 2016. [dostęp 2017-02-04].