[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Boris Safonow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boris Safonow
Борис Сафонов
18 zwycięstw
ilustracja
podpułkownik lotnictwa podpułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1915
Siniawino, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

30 maja 1942
Morze Barentsa

Przebieg służby
Lata służby

1933–1942

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

72 Pułk Lotniczy,
78 Pułk Myśliwski,
Konwój PQ-16

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania)

Boris Safonow, ros. Борис Феоктистович Сафонов (ur. 31 lipca?/13 sierpnia 1915 we wsi Siniawino w obwodzie tulskim, zm. 30 maja 1942) – radziecki pilot myśliwski, as II wojny światowej, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie zecera, stracił ojca w wieku 4 lat. Od 1930 r. po ukończeniu szkoły podstawowej w Pławsku kontynuował naukę w szkole zawodowej, jednocześnie uczęszczając na kurs szybowcowy w miejscowym aeroklubie. Następnie trafił do szkoły pilotów przy Aeroklubie Tulskim, a po jej ukończeniu z wyróżnieniem skierowano go do jednostki lotniczej w Białoruskim Okręgu Wojskowym. Od 1940 r. był dowódcą klucza 72 Pułku Lotniczego Floty Północnej.

Od początku wojny niemiecko-radzieckiej walczył na pierwszej linii frontu. Już 24 czerwca 1941 r. lecąc na samolocie I-16 odniósł pierwsze zwycięstwo w powietrzu (He 111). 16 września 1941 r. otrzymał po raz pierwszy tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. Do końca 1941 r. zestrzelił 18 samolotów wroga. Jesienią 1941 r. jako pierwszy pilot Floty Północnej wykonał lot na samolocie Hawker Hurricane. Od października 1941 r. dowodził 78 Pułkiem Myśliwskim, a od 18 stycznia 1942 2 Gwardyjskim Pułkiem Myśliwskim. Zginął 30 maja 1942 na Morzu Barentsa walcząc na samolocie P-40 w obronie płynącego do Murmańska konwoju PQ-16. Do chwili śmierci stoczył 34 walki powietrzne, odnosząc 30 indywidualnych zwycięstw.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]