Boris Krawcow

Boris Krawcow
Бори́с Васи́льевич Кравцо́в
Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1922 ; Moskwa
	minister sprawiedliwości ZSRR
Okres	od 12 kwietnia 1984; do 7 czerwca 1989
Przynależność polityczna	KPZR
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Boris Wasiljewicz Krawcow (ros. Бори́с Васи́льевич Кравцо́в, ur. 28 grudnia 1922 w Moskwie) – minister sprawiedliwości ZSRR (1984–1989), Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

W 1941 ukończył szkołę średnią, w czerwcu 1941 wcielony do Armii Czerwonej, 11 sierpnia 1941 został żołnierzem 91 samodzielnego batalionu saperów Uralskiego Okręgu Wojskowego w Czebarkule, a we wrześniu 1941 kursantem szkoły wojskowej. W maju 1942 ukończył odeską szkołę artyleryjską ewakuowaną do miasta Suchoj Łog. W stopniu porucznika skierowany na Front Południowo-Zachodni, dowódca plutonu rozpoznania topograficznego 2 dywizjonu 822 pułku artyleryjskiego 300 Dywizji Piechoty, a od lipca 1942 2 dywizjonu 846 pułku artyleryjskiego 278 Dywizji Piechoty. Walczył na Froncie Południowo-Zachodnim, Stalingradzkim i Dońskim, w maju 1942 brał udział w walkach o Charków, później w bitwie pod Stalingradem, od czerwca 1943 należał do WKP(b). Od sierpnia 1943 szef wywiadu 2 dywizjonu 132 pułku artyleryjskiego gwardii 60 Dywizji Piechoty Gwardii w stopniu starszego porucznika. 24 października 1943 wraz z wywiadowcami sforsował Dniepr w rejonie Zaporoża, 31 grudnia 1943 został ciężko ranny w walce i odesłany na leczenie, a w czerwcu 1944 w stopniu kapitana zwolniony z armii jako inwalida II grupy.

Od września 1945 do 1947 studiował w Moskiewskiej Szkole Prawniczej, po czym został sędzią, od czerwca 1950 do 1952 był starszym inspektorem-rewizorem wydziału sądów transportowych Ministerstwa Sprawiedliwości ZSRR, w 1952 ukończył Wszechzwiązkowy Zaoczny Instytut Prawny, w listopadzie 1955 został sekretarzem komitetu partyjnego Ministerstwa Sprawiedliwości ZSRR. Od 1956 do stycznia 1960 instruktor Wydziału Organów Administracyjnych i Handlowo-Finansowych KC KPZR, od 29 stycznia 1960 do stycznia 1971 I zastępca Prokuratora RFSRR, następnie Prokurator RFSRR, od 12 kwietnia 1984 do 7 czerwca 1989 minister sprawiedliwości ZSRR, następnie na emeryturze. Od 6 marca 1986 do 2 lipca 1990 zastępca członka KC KPZR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR XI kadencji (1984-1989) i Rady Najwyższej RFSRR od VIII do X kadencji (1971-1984). Państwowy radca prawny I klasy (8 lutego 1971). Autor ponad stu publikacji w pismach prawniczych. Zasłużony prawnik ZSRR (27 grudnia 1972).

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (19 marca 1944)
Order Lenina (19 marca 1944)
Order Rewolucji Październikowej (27 grudnia 1982)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (11 marca 1985)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (dwukrotnie - 25 października 1967 i 31 sierpnia 1971)
Order Przyjaźni Narodów (7 kwietnia 1994)

I medale.

Bibliografia